29. Τί Στο' Πούτσο;

Τί Στο' Πούτσο;

Στην Ελλάδα του 2008, λέει, έχουμε περί τα δύο εκατομμύρια (ήτοι, το είκοσι τοις εκατό του πληθυσμού περίπου) πολίτες που ζούνε κάτω από το όριο της φτώχιας.

Στην Ελλάδα του 2008, το σύνολο τον νέων κάτω των τριάντα ετών, εργάζονται σε δουλειές του ποδαριού, με ημιαπασχόλιση ή σπαστό ωράριο (έλα τρις ώρες το πρωί, έλα άλλες τρεις το μεσημέρι, ξαν’ έλα και τ’ απόγευμα άλλες τέσσερις-πέν’ ώρες), χωρίς ασφάλιση και ένσημα· χωρίς να είναι ασφαλισμένοι σε κάποιο ταμείο για να έχουν, έστω, την βασική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε περίπτωση ανάγκης. Το σύνολο των αποδοχών τους, σπανίως υπερβαίνει τα εφτακόσια ευρώ (700)!

Στην Ελλάδα του 2008, λόγο έλλειψης σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης και θρησκευτικό-κοινωνικού ψευτοπουριτανισμού, έχουμε περί τις εκατόν είκοσι χιλιάδες (120.000!) εκτρώσεις τον χρόνο, σε νεαρές κυρίως κοπέλες. Στατιστικά, το 2-5% αυτών των κοριτσιών θα υποστούν μόνιμη βλάβη στην μήτρα και δεν θα μπορέσουν στο μέλλον να κάνουν ποτέ παιδί. Ταυτόχρονα, τ’ αγοράκια –πού είναι μάγκες– δεν φοράνε καπότα· γιατί είναι για το AIDS και το κολλάνε μόνο οι λούγκρες. Τα κρούσματα του AIDS, τόσο σε ετερόφυλους, όσο και σε ομοφυλόφιλους, αυξάνονται αντί να μειώνονται.

Στην Ελλάδα του 2008, η εκπαίδευση έχει υποβαθμιστεί σε πρωτοφανή βαθμό, που αναγκάζει τους γονείς να στρέφονται, από το Δημοτικό κι’ όλας, στην ιδιωτική εκπαίδευση. Παρ’ όλ’ αυτά, ο αγώνας στις σχολές και τα Α.Ε.Ι. γίνεται για την καρέκλα και χρωματίζεται κομματικά σε αηδιαστικό βαθμό.

Στην Ελλάδα του 2008, οι σταθεροί αναγνώστες βιβλίων, λένε τα στατιστικά των βιβλιοπωλείων, είναι περίπου δέκα χιλιάδες (10.000) —μόνο! Αυτό σημαίνει ότι μόλις το 0,090% του πληθυσμού διαβάζει πάνω από δώδεκα βιβλία τον χρόνο. Διατυμπανίζουμε συνεχώς όμως πως είμαστε η χώρα του φωτός, το λίκνο του πολιτισμού. (Ντου γιου λάικ μανμαζελ δι γκρεκς; Γουανα γκο χόουμ γουίθ με το φακ γιου λάικ δι γκρέκς ντου;)

Στην Ελλάδα του 2008, ανήλικα παιδιά φυλακίζονται για μήνες και χρόνια, για μικροποσότητες ναρκωτικών ουσιών που τόλμησαν να προμηθευτούν για να ξεφύγουν λίγο από την ασφυκτική κοινωνία στην οποίαν πρωτόδαν το φως. Φονιάδες, λωποδύτες, εκβιαστές και μεγαλέμποροι, πληρώνουν εγγύηση και αποφυλακίζονται —στοιχεία κανείς δεν έχει (τολμάει;) να δείξει. Μα είναι αυτό που λέμε: Κοινό μυστικό. Η Ελλάδα όμως είναι κράτος δικαίου!

Στην Ελλάδα του 2008, μία χώρα που κάποτε καμάρωνε πως είχες εβδομήντα τέσσερα τοις εκατό (74%) δασική κάλυψη, σημειώνονται κάθε χρόνο, κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες, χιλιάδες πυρκαγιές, που καλούνται να αντιμετωπίσουν υποστελεχωμένα πυροσβεστικά τμήματα και μονάδες στρατού, χωρίς τον βασικό υλικοτεχνικό εξοπλισμού. Την ίδια ώρα, το κράτος χαρίζει μεγαλοποσά σε Αθλητικούς Ομίλους και βγάζει λόγους για το Ολυμπιακό Ιδεώδες.

Στην Ελλάδα του 2008, συμβαίνει το πρωτοφανές: Ο θεσμός του «Συμφώνου Συμβίωσης», που κατοχυρώνει δικαιώματα ισότιμα με του γάμου στους ομοφυλόφιλους σε διάφορες χώρες, κυρίως της Ευρώπης, προτείνεται να γίνει αναγνωρισμένος θεσμός του Ελληνικού κράτους αλλά... μόνο για ετερόφυλα ζευγάρια! Επί εβδομάδες και μήνες, ο πολιτικός, θρησκευτικός και ακαδημαϊκός κόσμος της χώρας, ασχολείται δημόσια με το εάν ή όχι, είναι η ομοφυλοφιλία κάτι το φυσικό (άρα και αποδεκτό από την κοινωνία) κι αν θα πρέπει να συμπεριληφθούν και τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια στο σχέδιο. Ακούγονται και γράφονται απίστευτα αναχρωνιστικές αντιλίψεις που σοκάρουν τον κάθε σόφρον πολίτη της χώρας.

...

Στην Ελλάδα του 2008, υπάρχουν τόσα πολλά προβλήματα που ζητούν επίλυση. Κι όμως, ασχολούνται με τον κώλο του πούστη!

Γι’ αυτό δικαίως διερωτώμαι: Τι στο’ πούτσο;!

—ΤΕΛΟΣ—

Όποιος θέλει, μπορεί να αφήσει το σχόλιο του· με σεβασμό στον εαυτό του και στον συνάνθρωπό του. Σας ευχαριστώ που διαβάσατε το κείμενό μου.

Τάδε έφη,
© Ναυτίλος Του Διαδικτύου (Περικλής Π.)