88. Ο Αυτόφωτος

Ο Αυτόφωτος

Στην αστροφυσική, υπάρχει μία θεωρία που περιγράφει τον σχηματισμό των αστέρων· σαν τον ήλιο του δικού μας ηλιακού συστήματος (διότι άστρο = ήλιος).

Στην αρχή υπάρχει ένα νέφος σκόνης και σωματιδίων που συστρέφονται. Με τον καιρό, όταν η ταχύτητα της περιστροφής αρχίζει να μειώνεται, η βαρύτητα αρχίζει να τα έλκει όλα προς ένα συγκεκριμένο σημείο, αυτό με την μεγαλύτερη μάζα. Όσο περνάει ο καιρός –κάτι χιλιάδες ή και εκατομμύρια χρόνια–, η μάζα αυξάνεται, και μαζί με την μάζα αυξάνεται η βαρύτητα που έλκει όλο και περισσότερη ύλη. Όσο περισσότερη ύλη, τόσο μεγαλύτερη η μάζα, τόσο μεγαλύτερη και η βαρύτητα, και ούτω καθεξής. Κάποια στιγμή, η μάζα φτάνει σε ένα κρίσιμο σημείο ώστε η βαρύτητα να συμπιέζει τόσο πολύ το συσσωρευμένο υλικό στον πύρινα της σφαίρας, που παράγεται μεγάλη θερμότητα. Όταν η θερμότητα φτάσει ή ξεπεράσει μία ορισμένη τιμή, το άστρο αναφλέγεται και αρχίζει χημικές αντιδράσεις. Με τον καιρό, οι αντιδράσεις αυτές μετατρέπονται σε πυρηνικές, και για να μην το αναλύω πολύ, το άστρο αρχίζει να καίει τα καύσιμά του παράγοντας μεγάλες ποσότητες ενέργειας, τις οποίες και θα σκορπάει στο σύμπαν καθ’ όλο το διάστημα της ζωής του.

[ Πηγή εικόνας ]

Με παρόμοιο τρόπο λειτουργεί κι’ ο άνθρωπος στις κοινωνίες όπου ζει. Όταν γεννιέται είναι ένα μικρό άδειο κέλυφος, μία «απλή» παρουσία στην γη. Με τον καιρό, και όσο μεγαλώνει, σαν νεότευκτο άστρο κι’ αυτός, μαζεύει γνώσεις και εμπειρίες που θα τον βοηθήσουν κάποτε να αποκτήσει τον επίπεδο της αυτογνωσίας και της συνείδητότητας που χρειάζεται ώστε να μπορέσει να επιβιώσει στον κόσμο.

Το τι «άστρο» θα γίνει ο κάθε άνθρωπος, είναι και λίγο θέμα τύχης. Μερικοί θα γεννηθούν σε περιβάλλοντα πλούσια σε «αστρική σκόνη» που θα την μαζέψουν σιγά-σιγά και θα τους επιστρέψει, κάποια στιγμή, να αναφλεγούν και να εκπέμψουν το δικό τους φως. Άλλοι, πιο άτυχοι, δεν θα έχουν πολύ υλικό για να απορροφήσουν. Παρ’ όλ’ αυτά όμως, υπάρχουν και περιπτώσεις όπου λόγω ιδικών συνθηκών, θα καταφέρουν να εκπέμψουν τελικά και το δικό τους φώς, έστω κι’ αν θα είναι για λίγο.

Βέβαια, σε πολλές περιπτώσεις, άτομα που γεννήθηκαν σε πλούσια αστρικά περιβάλλοντα, τεμπελιάζουν και βαριούνται να μαζέψουν αρκετή ύλη για να λάμψουν. Τους αρκεί να γίνουν βράχος, κομήτης, ή έστω, ένας μικρός πλανήτης, και να λάβουν τροχιά γύρω από κάποιον άλλον που είχε την υπομονή, την διορατικότητα και την θέληση να γίνει ήλιος. Προτιμούν να γίνουν μικρά αστρικά σώματα φτιαγμένα από βαριά μέταλλα και σπάνια πετρώματα, που να τους δίνει την ψευδαίσθηση πως αποτελούνε κοσμήματα, και θα κλέψουν έτσι με ευκολία την δόξα του μεγαλεπήβολου και φωτεινού άστρου, του ήλιου δηλαδή.

Πράγματι, εκ πρώτης όψεως, ιδίως για μιά τρομαχτικά μεγάλη μερίδα ανθρώπων, η είδηση της εύρεσης ενός μεγάλου αστεροειδή φτιαγμένου εξ ολοκλήρου από χρυσό ή διαμάντι, θα πρόσφερε πολύ περισσότερη χαρά από την ανακάλυψη ενός ηλιακού συστήματος με έναν υγιή ήλιο να συντηρεί ένα πλανητικό σύστημα.

Δυστυχώς, αγνοούν πως χωρίς την γενναιόδωρη ακτινοβολία ενέργειας από τον ήλιο, ο χρυσός αστεροειδής θα είναι άχρηστος, διότι κανένα φως δεν θα χρυσίσει ποτέ επάνω του.

[ Πηγή εικόνας ]

Στην κοινωνία συμβαίνει κάτι παρόμοιο. Αν και αρκετοί γεννιούνται σε πλούσια αστρικά νεφελώματα, επιλέγουν να μην κάνουν πολύ δουλειά και να αρκεστούν να μαζέψουν αρκετή ύλη ίσα-ίσα για να γίνουν ένας μικρός πλανήτης. Θα καλλωπίσουν τον εαυτό τους ίσως με μερικούς δακτυλίους νεφών, ή μερικά μικρά φεγγάρια σε μέγεθος κομήτη, ίσως να καταφέρουν να κρύψουν και κάνα πολύτιμο μέταλλο μέσα τους για να νιώσουν λίγο πολύτιμοι. Όμως, ό,τι και να κάνουν, θα περιμένουν εναγωνιοδώς τον σχηματισμό του φωτεινού άστρου, που θα εκπέμψει ενέργεια, θα εκπέμψει φως, το οποίο θα λάβουν και εξ ανακλάσεως θα κάνουν αισθητή την παρουσία τους στον ορατό κόσμο. Διότι, τα ετερόφωτα ουράνια σώματα, όπως είναι η σελήνη, γίνονται ορατά σε εμάς μόνο και μόνο χάρη στο φως του ηλίου που πέφτει επάνω τους και το οποίο ανακλούνε προς την γη.

Έτσι λοιπόν, συναντάμε όλο και πιο συχνά ανθρώπους που στην προσπάθειά τους να γίνουν φωτεινοί και αντιληπτοί στην κοινωνία, εκμεταλλεύονται ανερυθρίαστα το φως και την ενέργεια των λίγων (δυστυχώς) άστρων που υπάρχουν στην κοινωνία μας. Κάποιος θα το βρίσει και θα το αποκαλέσει χοντρό, πούστη, μαλάκα, προδότη, μπάσταρδο, ξένο, βρομομετανάστη, αιρετικό κτλ., γιατί δεν έχει κάτι δικό του να επιδείξει. Κάνει αισθητή την παρουσία του, όχι δείχνοντας τον εαυτό του, αλλά δείχνοντας εσένα, τον ξένο, τον διαφορετικό· δια εξ ανακλάσεως της ύπαρξής σου, του φωτός σου.

Γι’ αυτό και θα βλέπεις ανθρώπους που ζούνε μόνοι πληρώνοντας διατροφές στις πρώην συζύγους τους, να αγοράζουνε με δανικά ακριβά αμάξια που τα μοστράρουνε έξω από τις πολυκατοικίες, βρίζοντας ταυτόχρονα τον μαλάκα τον μετανάστη που ζει ευτυχισμένος με τα τρία του παιδιά και που πήρε την δουλειά που αυτός ονειρευότανε. Θα βλέπεις ανικανοποίητους και ανέραστους ανθρώπους να βρίζουν τις πουστάρες και τις γυναίκες που γαμιούνται ασύστολα με τον καθένα. Θα βλέπεις θρησκόληπτους ανθρώπους να καταριούνται στο όνομα του Θεού τους τους αιρετικούς και τους αλλόδοξους που μοιάζουνε την χώρα τους και φέρνουν την μήνη του Θεού επάνω τους.

Γι’ αυτό, καλέ μου αναγνώστη, μην δίνεις ιδιαίτερη σημασία στους πάσης φύσεως ετερόφωτους μικρούς βράχους που περιστρέφονται τριγύρω σου. Διότι, αφού κάνουνε τον κόπο να ασχοληθούνε μαζί σου, σημαίνει πως μαγευτήκανε από το φως σου που τους ενόχλησε, και προσπάθησαν, έστω και εξ ανακλάσεως, να κλέψουνε λίγο και να το κάνουνε δικό τους. Να δείξουν τον εαυτό τους συγκρινόμενοι με εσένα, και, εί δυνατών, υποτιμώντας και συκοφαντώντας σε.

Εσύ, προσπάθησε στην ζωή σου να μαζέψεις όσο το δυνατόν περισσότερα εφόδια· αστρική ύλη. Γίνε ένα μεγάλο, εύρωστο και σταθερό αστέρι, που εκπέμπει παντού το φως και την ενέργειά του. Ίσως να καταφέρεις να μαζέψεις και μερικούς πλανήτες γύρω σου, που αντί να φθονούν το φως σου, να το δεχτούνε με χαρά κι’ ευγνωμοσύνη, και να δημιουργήσεις έτσι το δικό σου ηλιακό σύστημα, την δική σου ευτυχισμένη οικογένεια, κάπου στο αχανές διάστημα, να σε συντροφεύει στο ταξίδι της ζωής. Και αν καμιά φορά, κάνας πεινασμένος αστεροειδής εισβάλει στο ηλιακό σου σύστημα, δείξε μεγαλοσύνη και μην ασχολείσαι πολύ-πολύ μαζί του· ή θα φύγει πάλι μακριά, ή θα πέσει να χαθεί στην λάμψη σου.

Ζήσε μακάριος!

—ΤΕΛΟΣ—

Όποιος θέλει, μπορεί να αφήσει το σχόλιό του· με σεβασμό στον εαυτό του και στον συνάνθρωπό του. Σας ευχαριστώ που διαβάσατε το κείμενό μου.