19. Τί Τη Θέλουν Τη Γιουροβίζιον;

Τί Τη Θέλουν Τη Γιουροβίζιον;

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα:
Ποντίκι, Ποντίκιart, Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2008

Τί Τη Θέλουν Τη Γιουροβίζιον;

«Η Σάρα, η Μάρα και το κακό συναπάντημα —αλλιώς, η Χρύσπα, η Καλομοίρα και ο Μαρτάκης, με το βοϊδίσιο βλέμμα. Τρία πολυτελώς αμπαλαρισμένα «τίποτε» της νεοελληνικής βλαχοπόπ, που φιλοδοξούν να σηκώσουν, με λεβεντιά και υπερηφάνεια, τη σημαία της υπερήφανης πατρίδος στο Βελιγράδι, όπου και θα γίνει εφέτος ο διαγωνισμός τραγουδιού της Γιουροβίζιον.

Τρία παιδιά με μικρές –πολύ μικρές– φωνές, και μεγάλες –πολύ μεγάλες– φιλοδοξίες, γιατί στον μικρόκοσμό τους θεωρείται σπουδαίο επίτευγμα η συμμετοχή στην εν λόγω εμποροπανήγυρη. Και τρία τραγούδια από τα χειρότερα που έχουμε ακούσει τον τελευταίο καιρό.

Άντε, να πατώσουμε μπας και ξεφύγουμε λίγο από αυτό το καρναβάλι στο οποίο μας ενέπλεξε η ΕΡΤ μετά τη νίκη της Έλενας Παπαρίζου –που να μην έσωνε!– με το «My Number One». Στο μεταξύ, κάποιος να απαγορεύσει στην Μπέσυ Αργυράκη να βγαίνει στα κανάλια για να αναλύει τα των ασμάτων και του διαγωνισμού, ως ειδική των ειδικών, επειδή σε μια πολύ μακρινή εποχή είχε πάρει και εκείνη μέρος. Έλεος!»

-Ο Αθέατος

Συνυπογράφω και συνταυτίζομαι με το παραπάνω κείμενο, μιάς και με εκφράζει απόλυτα! Παραθέτω μία φωτογραφία της Verka, που κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι ο μόνος(-η;), που κατάλαβε πως η Eurovision, δεν είναι πλέον εργαλείο επίδειξης της διαφορετικής κουλτούρας των χωρών, που συναποτελούσαν κάποτε το θαύμα, το όνειρο της Ευρωπαϊκής ένωσης.

Σήμερα, η Eurovision, είναι μιά γιορτή κεφιού, όπου γιορτάζεται η –πλέον– ενωμένη Ευρώπη, με το χιούμορ που χαρακτηρίζει μιά πιο διεθνοποιημένη νεολαία· που γιορτάζει την χαρά της ζωής. Με τραγούδια, που δεν χρειάζεται να έχουν βαρυσήμαντα νοήματα, αλλά να μας κάνουν να γελάμε και να χορεύουμε, σε μια εποχή έντονων προβλημάτων και ανησυχιών για το μέλλον της ενωμένης Ευρώπης, αλλά και του κόσμου στο σύνολό του.

Α! και για να κατινέψω και λίγο, γιατί αν δεν το πω θα σκάσω. Όταν πήραμε την πρωτιά με την Παπαρίζου, όλα ήταν μιά χαρά κι αντρίκεια. Όταν άρχισαν οι χυλόπιτες, ξαφνικά πληροφορήθηκα, χάρη στην έγκυρη ενημέρωση της Ελληνικής τηλεόρασης, πως η Eurovision, είναι κατεξοχήν gay θεσμός! Ορίστε;!

Δηλαδή ο πατέρας και η μητέρα μου, που παρακολουθούσαν χρόνια τον θεσμό και ήσαν θανατικοί οπαδοί, ήταν ομοφυλόφιλοι; Έτσι και αντιληφθώ... πως ο πατέρας μου την τίναζε την συκιά, και η μητέρα μου φιλούσε το γατάκι της γειτόνισσας... Θα πεθάνωωω!

—ΤΕΛΟΣ—

Όποιος θέλει, μπορεί να αφήσει το σχόλιο του· με σεβασμό στον εαυτό του και στον συνάνθρωπό του. Σας ευχαριστώ που διαβάσατε το κείμενό μου.

Τάδε έφη,
Ναυτίλος Του Διαδικτύου (Περικλής Π.)