22. Περί Σκατού ο Λόγος...

Περί Σκατού ο Λόγος...

Υποθετικά μιλώντας...

Αν κάποιος, που τον θεωρείτε φίλο, συγγενή, έμπιστο –δικό σας άνθρωπο βρε αδερφέ!–, σας καλέσει σπίτι του για φαγητό το βράδυ. Κι εσείς, καλή τη θελήσει, παρατάτε το ζεστό σας σπιτάκι· τα σχέδιά σας για ένα ήσυχο βράδυ με τον/την αγαπημένο/η σας, το δικό σας φαγητό, που το λαχταρούσατε από το μεσημέρι, το βιβλίο ή την ταινία που περιμένατε να απολαύσετε...

Και πάτε στο σπίτι του οικοδεσπότη, σκεφτόμενοι πως, τουλάχιστον, θα φάτε ένα αξιοπρεπές γεύμα. Κι αυτός σας σερβίρει τρία πιάτα προτρέποντας σας να διαλέξετε ένα. Κι έχετε να διαλέξετε μεταξύ: Σκατά Σκληρά, Σκατά Μέτρια, Σκατά μαλακά. Εσείς, τί κάνετε; Διαλέγετε ένα από τα τρία σκατά και το τρώτε;...

Φυσικά κι όχι! Φεύγετε, αφού πρώτα έχετε γυρίσει τραπέζια ανάποδα· σπάσει όλη την οδοντοστοιχία του οικοδεσπότη· ρίξατε βρισιές και κατάρες για τις επόμενες εννέα γενεές, θριαμβευτικά από το σπίτι. Μπορεί να φεύγετε νηστικοί —αλλά με κάποια αξιοπρέπεια ακόμη στην τσέπη...

Τότε...

Όταν σας βάζουν να διαλέξετε κυβέρνηση, μεταξύ τριών βασικών παρατάξεων, που όλοι ανεξαιρέτως τους αποκαλούνε σκατά... Γιατί κάθεστε να ψηφίσετε κάποιο;

Όταν σας βάζουν να διαλέξετε μεταξύ αναρχοκαπιταλισμού, καπιταλοποιημένου σοσιαλισμού, συντηρητικής ακροαριστεράς... Γιατί διαλέγετε κάποιο;

Όταν σας βάζουν να διαλέξετε μεταξύ διεφθαρμένης δημοκρατίας(;), δικτατορίας, θεοκρατίας ή υπερεθνικισμού ... Γιατί διαλέγετε κάποιο;

Όταν σας βάζουν να επιλέξετε μεταξύ κίτρινης, μονοθεματικής ή ψευτο-ενημερωτικής ενημέρωσης... Γιατί διαλέγετε κάποιο;

Όταν σας βάζουν να επιλέξετε μεταξύ του Χ, του Ψ, και το Ω, γιατί δεν διαλέγετε κάποιο από τα υπόλοιπα είκοσι ένα εναπομείναντα γράμματα του αλφαβήτου;

Ξεχάσαμε την αλφαβήτα; Ξεχάσαμε πως υπάρχει και η δική μας επιλογή, η δική μας γνώμη, η δική μας άποψη, το δικό μας πιάτο βρε αδερφέ;!

...

Μήπως ξεχάσαμε πως έχουμε το δικαίωμα να ΜΗΝ επιλέξουμε κάτι από αυτό μας σερβίρουν;... Ή εθιστήκαμε στα σκατά και τώρα μας αρέσουν;

Δεν ξέρω, ρωτάω... Εσείς, τί λέτε;

Α! Και δωράκι, το έργο του Γεωργίου Σουρή: «Μυρωμένοι στίχοι» («Σκατολογία» αλλιώς), έτσι, για να κάνουμε ατμόσφαιρα και να ευθυμήσουμε (ίσως) λιγάκι.

ΜΥΡΩΜΕΝΟΙ ΣΤΙΧΟΙ

Τίποτε δεν απόμεινε στον κόσμο πια για μένα,
όλα βρωμούν τριγύρω μου και φαίνονται χεσμένα.
Όλα σκατά γενήκανε και ο δικός μου κώλος
σκατά εγίνηκε κι αυτός, σκατά ο κόσμος όλος.

Μόνο σκατά φυτρώνουνε στον τόπο αυτό τον άγονο
κι όλοι χεσμένοι είμαστε, σκατάδες στο τετράγωνο.
Μας έρχεται κάθε σκατάς, θαρρούμε πως σωθήκαμε,
μα μόλις φύγει βλέπομε πως αποσκατωθήκαμε.

Σκατά βρωμάει τούτος δω, σκατά βρωμά κι εκείνος,
σκατά βρωμάει το σκατό, σκατά βρωμά κι ο κρίνος.
Σκατά κι εγώ, μες στα σκατά, και με χαρτί χεσμένο
ό,τι κι αν γράψω σαν σκατό προβάλλει σκατωμένο.

Σκατά τα πάντα θεωρώ και χωρίς πια να απορώ,
σκατά μασώ, σκατά ρουφώ, σκατά πάω να χέσω,
απ' τα σκατά θα σηκωθώ και στα σκατά θα πέσω.

Όταν πεθάνω χέστε με, τα κόλλυβά μου φάτε
Και πάλι ξαναχέστε με και πάλι ξαναφάτε,
μα απ’ τα γέλια τα πολλά κοντεύω ν’ αρρωστήσω
και δεν μπορώ να κρατηθώ, μου φεύγουν από πίσω.

Σκατά ο μεν, σκατά ο δε, σκατά ο κόσμος όλος
κι απ’ το πολύ το χέσιμο μου πόνεσε ο κώλος!

Όποιος θέλει, μπορεί να αφήσει το σχόλιο του· με σεβασμό στον εαυτό του και στον συνάνθρωπό του. Σας ευχαριστώ που διαβάσατε το κείμενό μου.

Τάδε έφη,
Ναυτίλος Του Διαδικτύου (Περικλής Π.)

Σύνδεσμοι: (ανοίγουν σε νέο παράθυρο)
Wikipedia: Γεώργιος Σουρής [el]