11/17/2008

58. Στην Χώρα Της Φαιδράς Πορτοκαλέας Και Του Πολυτεχνείου


Στην Χώρα Της Φαιδράς Πορτοκαλέας Και Του Πολυτεχνείου


Η χώρα όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα, κι’ όπου όλοι οι κάτοικοί της ζούνε καθημερινά τις ζωές των, έχει μπει σ’ ένα λούκι που ούτε οι θεοί (μα τον Τουτατίς!) δεν ξέρουν πως θα την ξελασπώσουν...


Στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, το κράτος δεν πληρώνει ποτέ τις υποχρεώσεις του και συμπεριφέρεται γκανγκστερικά σ’ όποιον τολμήσει να ζητήσει τα χρωστούμενα. Για παράδειγμα, το κράτος δεν πληρώνει τους φαρμακοποιούς, και απαιτεί από τον κλάδο αυτόν των ελεύθερων επαγγελματιών, να δίνει φάρμακα και καλούδια στ’ όνομά του και να μην πληρώνει μία. Φορολογεί κανονικά όμως τους επαγγελματίες αυτούς κι’ εισπράττει κανονικά το Φ.Π.Α. κάθε τρίμηνο, τους λογαριασμούς των ΔΕΚΟ, τις ασφαλιστικές συνεισφορές των ιδίων αλλά και των υπαλλήλων που απασχολεί, ενώ στο τέλος της χρονιάς στέλνει κανονικότατα το χαράτσι.

Σε περίπτωση όμως που αντιστραφούν οι ρόλοι, και βρεθεί πολίτης να χρωστάει στο κράτος, ούτε τα χρέη διαγράφει μετά το πέρας πενταετίας (όπως συμβαίνει με το δημόσιο όταν χρωστάει σε πολίτες), ούτε παράταση και ρυθμισούλες δέχεται. Κινητοποιεί αμέσως τα αρμόδια όργανα και με άτεγκτη σκληρότητα αποζητά τα χρωστούμενα με όλα τα μέσα.

Στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, τα νοσοκομεία που είναι το άλφα και το ωμέγα για την δημιουργία αισθήματος ασφάλειας των πολιτών (διότι, κάτι παθαίνεις, σπας ένα πόδι βρε αδερφέ! Λίγο το’ έχεις να μην φοβάσαι πως θα πρέπει να χρεωθείς για να το βάλεις στον γύψο;) είναι υποστελεχωμένα, κι’ ο υλικοτεχνικός τους εξοπλισμός στα πρόθυρα της κατάσχεσης. Νοσοκομεία σχεδιάζονται και κατασκευάζονται χωρίς να συνυπολογίζονται τα έξοδα λειτουργίας που θα έχουν. Κι’ όμως, κατασκευάζονται με αδικαιολόγητα υψηλά τελικά κόστη, και παραδίδονται στον λαό, μόνο και μόνο για να διαπιστωθεί μετά από λίγα χρόνια πως πρέπει να κλείσουν, γιατί ούτε προσωπικό έχουν, ούτε υλικοτεχνικό εξοπλισμό έχουν, ούτε φάρμακα για να δώσουν έχουν. Θα μείνουν μεγάλα μνημεία ενός «γιατί», σαν τις πυραμίδες των Φαραώ.


[ Πηγή εικόνας ]


Στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, η εκκλησία, με περίσσιες αποδείξεις, αποδεικνύεται πως στους κόλπους της φιλοξενεί πολλά φίδια —πράγμα λογικό, αφού την εκκλησία την αποτελούν οι πολίτες. Λειτουργεί ως κράτος εν κράτει, διαπλέκοντας τα πλοκάμια της με αυτά των πολιτικών, και με συμφωνίες επί συμφωνιών, άνωθεν και κάτωθεν του τραπεζιού, ανταλλάσσουνε περιουσίες που ανήκουνε στο κράτος, δηλαδή στους πολίτες, και δραστηριοποιείται έκνομα στην επιχειρηματική ζωή της χώρας. Ταυτοχρόνως, υπόκειται σε ειδική διάταξη που την καθιστά αφορολόγητη, με αποτέλεσμα το κράτος να χάνει πολλαπλά· τόσο από την άμεση απώλεια φόρων, όσο κι από την έμμεση απώλεια φόρων και θέσεων εργασίας από τον τομέα εκείνον που αντικαθιστά η επιχειρηματική δράση της εκκλησίας. Δικαίωμα του καθενός η θρησκευτικότητα και η πίστη, αλλά τι γίνεται όταν στο όνομα της πίστης αφήνεται ο πολίτης στο έλεος των του Θεού αντιπροσώπων;

Στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, η εκπαίδευση χαμερπεί κι ο πολίτης γνωρίζει από την στιγμή της σύλληψης του εμβρύου, πως θα χρειαστεί να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη για το μεγάλωμά του. Θα πρέπει να κανονίσει από πριν για την εκπαίδευση του παιδιού, σε μία κοινωνία τεχνητά ανταγωνιστική, όπου εάν το παιδί δεν αποκτήσει έγκαιρα κάποια εφόδια θα βρεθεί αποκλεισμένο από την ζωή. Για το καλό των παιδιών, οι γονείς αφήνουν την φύλαξη των στην πάντα έμπιστη και λίαν παιδαγωγική τηλεόραση, ενώ τρέχουν από την πρωινή εργασία στην απογευματινή, στρεσάροντας τόσο την ψυχή, όσο και το σώμα στα όριά τους. Κατά συνέπεια παθαίνουν εγκεφαλικά, καρδιακά, καρκινικά, αλλά και ψυχολογικά νοσήματα, που αν δεν τους αποτελειώσουν άμεσα, τους αφήνουν ανάπηρους και στιγματισμένους για το υπόλοιπο της ζωής τους. Ταυτοχρόνως τα παιδιά μεγαλώνουν με την αίσθηση απουσίας του γονέα, κι’ αναπτύσουν κι αυτά με την σειρά τους τα δικά τους ψυχολογικά προβλήματα... Ω καιροί, ώ ήθη!

Στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, δημόσιες υπηρεσίες που φτιάχτηκαν με τα χρήματα των πολιτών που τα συνεισφέρανε επί δεκαετίες, ξεπουλιούνται επί πινακίου φακής, επειδή η διοίκηση του κράτους τις κατέστησε –λένε– ζημιογόνες, και συνεπώς –λένε πάλι– ασύμφορες για τον λαό. «Ριζοσπαστικές ιδέες» όπως ας πούμε, η άμεση αντικατάσταση των ανώτατων διοικητικών στελεχών, ή η επιβολή χρηματικών προστίμων, σε περίπτωση αποδεδειγμένης κακοδιαχείρισης (σε αντιδιαστολή με τα «μπόνους»), είναι απλά αδιανόητες. Είναι κι’ αυτό το αντιστραμμένο «new-new deal» που δεν δέχεται κρατική παρέμβαση στην οικονομία, εκτός κι’ αν πρόκειται για «ενέσεις ρευστού» για την αποφυγή οικονομικού κράχ...


[ Πηγή εικόνας ]


Στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, ασχολούνται με τον «Μπουμπούκο», τον δείχνουν και γελάνε, με το ίσως μοναδικό πράγμα που δεν θα έπρεπε να γελάνε, κι’ ούτε να τους πέφτει λόγος. Αντί όμως ν’ ασχολούνται με τον «Καίσαρα», το έργο και τα λόγια του, ασχολούνται επιμελώς με την γυναίκα του. Σωστά, η φράση λέει πως «η γυναίκα τους Καίσαρα δε πρέπει μόνο να δείχνει τίμια, αλλά και να είναι», αλλά το θέμα είναι τί κάνει ο Καίσαρας, γιατί αυτός έχει την «εξουσία». Η σύζυγος κυβερνάει απλώς την νύχτα (και πολύ καλά κάνει, και μαγκιά της)! Στο Καίσαρα τα μάτια μας λοιπόν...

Στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, πολιτικοί εμπλέκονται ποικιλοτρόπως σε σοβαρότατα οικονομικά σκάνδαλα, αλλά κανείς από αυτούς δεν καταλήγει, έστω, σε μία δικαστική διαμάχη. Τα έργα κι’ οι ημέρες τους προκάλεσαν σοβαρότατη κι’ αδικαιολόγητη απώλεια τεράστιων χρηματικών ποσών, που όχι απλώς ζημίωσαν και ζημιώνουν το κράτος, αλλά υποβιβάζουν την καθημερινή ποιότητα διαβίωσης των πολιτών της χώρας (διότι άλλο να μην έχεις αξονικό τομογράφο επειδή αγόρασες δύο υπερκοστολογημένους, κι άλλο με τα ίδια χρήματα ν’ αγόραζες είκοσι).

Στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, οι πολίτες γιορτάζουν μία γιορτή, που την λένε «Πολυτεχνείο»... ή κάτι τέτοιο... Καμαρώνουν για τους αγωνιστές που πέθαναν για το δικαίωμα να λένε «όχι» σε όσα δεν τους αρέσουνε. Για το δικαίωμα να έχουν δημοκρατικά εκλεγμένους ηγέτες, οι οποίοι μοχθούν κι αγωνίζονται για το γενικότερο καλό και το συμφέρων των πολιτών. (Άχαχα! Μουαχαχαχα! Εχεχε!~) Για το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του λαού που κατοικεί σε έναν τόπο.

Στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, οι καναπέδες, οι καρέκλες, οι πολυθρόνες, τα κρεβάτια και τα ανάκλιντρα, είναι τόσο μαλακά και βολικά, που δύσκολα ο κώλος τα αποχωρίζεται (άντε, το πολύ-πολύ για να πάει να χέσει). Οι πολίτες βλέπουν με παγερή απάθεια την χώρα τους να καταστρέφεται, να μολύνεται και να ξεπουλιέται. Με μαζοχιστική λαγνεία, παρακολουθούν την κατάρρευση του κράτους τους, το ξεπούλημα των ατομικών τους ελευθεριών και την συστηματική υποβάθμισή τους ως όντα και προσωπικότητες.


[ Πηγή εικόνας ]


Στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, ζω κι εγώ. Κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή, και γράφω για όσα με πειράζουν, για όσα με στεναχωρούν, για όσα με εξαγριώνουν, για όσα με μειώνουν, για όσα μου κάθονται στον λαιμό και με πνίγουν. Κάθομαι και γράφω... δεν κάνω τίποτ’ άλλο!

Γι’ αυτό και ξέρω, πως όταν θα έρθει η Νέμεσις να μας τιμωρήσει, θα είμαι κι εγώ εκεί, για να λάβω την τιμωρία που μου αρμόζει. Γιατί όταν έβλεπα την χώρα να καίγεται, το μόνο που έκανα ήταν να φωνάζω: Φωτιά-φωτιά! Μα οι φωτιές δεν σβήνονται με φωνές· θέλουν και πράξεις...


Αφιερωμένο:

[...]

Ένα το χελιδόνι,
κι η Άνοιξη ακριβή.
Για να γυρίσει ο ήλιος,
θέλει δουλειά πολλή.
Θέλει νεκρούς χιλιάδες,
νά ’ναι στους τροχούς,
Θέλει κι οι ζωντανοί,
να δίνουν το αίμα τους.

[...]


Άντε και του χρόνου! (Ζήτω το έθνος!)


—ΤΕΛΟΣ—


Όποιος θέλει, μπορεί να αφήσει το σχόλιό του· με σεβασμό στον εαυτό του και στον συνάνθρωπό του. Σας ευχαριστώ που διαβάσατε το κείμενό μου.

Τάδε έφη,
© Ναυτίλος Του Διαδικτύου (Περικλής Πασχίδης)

5 σχόλια:

George Tsitiridis είπε...

ax me kaneis kai thimono... tora

cynical είπε...

Kαλησπέρα Ναυτίλε. Τουλάχιστον φωνάξαμε μονο φωτιά. Σκεφτεσαι να βγάζαμε και κανενα δεκάρικο από πάνω;

SK είπε...

Ωραία τα λες! "Θέλει δουλειά πολλή", όντως...

Elementstv είπε...

Ρε συ πω πω το κειμενο σου με εξαγριωσε,αντε να παει καλα η μερα τωρα.Τοση μα τοση αδικια...

Ναυτίλος είπε...

Pisoglenti:

Έτσι μ’ αρέσει. Να σας τσατίζω και να σας εξοργίζω μπας και σηκωθείτε να κάνετε την επανάσταση αντ’ εμού γιατί έχω αιμορροΐδες και κάθομαι στον καναπέ με πατάκια και δεν μπορώ τώρα... ;-)


Cynical:

Χμ... Χμ... Τώρα που το λές... Χμ...


SK:

Πολύ δουλειά που να πάρει! Πάρα πολύ δουλειά... Έστω, έχουμε κάτι να κάνουμε...


ElementsTV:

Θα πάει καλά η μέρα σου παλικάρι, γιατί είσαι νέος κι’ έχεις όνειρα κι’ ελπίδες. Οι συγκεκριμένες αδικίες είναι τεχνητές· να το θυμάσαι. Στο χέρι μας είναι να τις αλλάξουμε. ;-)