28. Gay Communicality Study: Greece, 2008 A.D.

Gay Communicality Study: Greece, 2008 A.D.*

Τον τελευταίο καιρό, ο Ναυτίλος δεν αντέχει άλλο. Φταίνε οι γάτες του μάλλον, που το έχουν ρίξει στο σεξ και τα ομαδικά όργια· εποχή ζευγαρώματος για τα συμπαθητικά αιλουροειδή και οι ορμές τους έχουν βαρέσει κόκκινο. Έτσι κι ο Ναυτίλος, μην αντέχοντας άλλο την μοναχικότητα του μονού κρεβατιού, είπε να δοκιμάσει για άλλη μία φορά, να πετάξει στην αχανή θάλασσα του διαδικτύου –και συγκεκριμένα στο ελληνικό πέλαγος– τα διαδικτυακά του δολώματα, μπας και πιάσει λαβράκι και πάψει να τρίβεται στο πάτωμα με τα πόδια ψηλά, σαν τις ευνουχισμένες γάτες.

Επισκέφθηκε τις τρεις γνωστότερες εν Ελλάδι ιστοσελίδες γκέι γνωριμιών: www.gay.gr, www.gaydar.co.uk και www.gayromeo.com. Επανεργοποίησε τα προφίλ του που είχαν πιάσει αράχνες, ανάρτησε νέες φωτογραφίες (με ευδιάκριτο πρόσωπο) –μιάς κι έχασε κιλά, από το τελευταίο κυνήγι φάλαινας–, συμπλήρωσε τα πεδία κειμένου με τις απαραίτητες πληροφορίες, κι έκατσε αναπαυτικά στην καρέκλα του, πίνοντας τον καφέ του με άρωμα σφοδάμου και γεύση αγριόσυκου, περιμένοντας το πλήθος των θαυμαστών να συρρεύσουν.

Η ώρα περνούσε και τα hits στο προφίλ ήταν κάτω του αναμενόμενου. Ο σύμβουλος διαφημίσεων του ψιθύρισε γλυκά στο αυτί: «Μήπως να ακυρώσουμε την καμπάνια, μπας και σώσουμε κάνα φράγκο;» μα αυτός δεν τον άκουσε. Ο Ναυτίλος κάτι είπε για «λανσάρισμα νέου προϊόντος και brand loyalty που πρέπει να σπάσει...» κι άλλα τέτοια χαζά, και συνέχισε να περιμένει στωικά, τρώγοντας μιά μαύρη σοκολάτα υγείας.

Καθώς η ώρα περνούσε, ο Ναυτίλος θυμικέ πως πριν πολλά-πολλά χρόνια, πριν τις έγχρωμες οθόνες, τις κάρτες ήχου κι άλλες περιττές τεχνολογικές αναβαθμίσεις, υπήρχε κάτι που το έλεγαν irc. Τσακίστηκε κι έβαλε το παλιό καλό κι αξιόπιστο mIRC και βούρ στα κανάλια συνομιλίας του #gayhellas.

Καλά... Εκεί δεν είδε κάτι το πρωτότυπο. Σαν τίποτα να μην είχε αλλάξει από τα χρόνια, που μικρό κι άβγαλτο ακόμη, ανακάλυπτε τον κόσμο του διαδικτυακού ομοφυλοφιλικού ψωνιστηριού. Αγγελίες με χυδαία γλώσσα, να διαδέχονται η μία την άλλη· αποδεικνύοντας έτσι, πως κάθε προσπάθεια επικοινωνίας με ομοφυλόφιλους στο διαδίκτυο, πέραν το κανονίσματος για το επόμενο γαμήσι, είναι στην σφαίρα την επιστημονικής φαντασίας του Arthur Clark (ειρήσθω εν παρώδω, αιωνία του η μνήμη, μιάς και έφυγε από κοντά μας την προηγούμενη εβδομάδα).

«Καλά... Δεκτό...» θα πει ο Ναυτίλος. Γιατί πολύ σωστά θα του πείτε πως, μετά την αποψίλωση των διαφόρων πάρκων και αλσυλλίων, και την of-the-record εκδίωξη των ταραχοποιών στοιχείων (βλ. «πούστης») από τα πάρκα, οι γκέι δεν έχουν άλλη διέξοδο για να βρούνε γνωριμίες, πέραν του διαδικτύου. Ιδίως στην επαρχία, όπου ο όρος «Γκέι μπαρ», αποτελεί το συντομότερο ανέκδοτο. Λογικό λοιπόν, όταν ο καυλωμένος και καταπιεσμένος ομοφυλόφιλος ορμάει στα chat-rooms και τα gay sites, να μην είναι πολύ πρόθυμος να συζητήσει για τον Κάφκα ή την προοπτική εξέλιξης του ευρωπαϊκού οράματος στο μέλλον. Θέλει σεξ, θέλει σάρκα —και την θέλει τώρα!

Ο Ναυτίλος κατανοεί, δεν καταδικάζει, και συμμερίζεται απόλυτα αυτό το γεγονός. Αυτό που δεν καταλαβαίνει όμως, και που κάθε φορά που βγαίνει για κυνήγι φάλαινας στον γκέι διαδικτυακό ωκεανό, του προκαλεί οργή και βαθιά κατάθλιψη, είναι η απηνής και κατάφορή κακία των γκέι αναμεταξύ τους.

Σίγουρα, όλοι οι ομοφυλόφιλοι –άλλος λίγο, άλλος πολύ– έχουν νιώσει την απόρριψη. Είτε αυτή προέρχεται από την οικογένεια, τους φίλους, το περιβάλλον ή την κοινωνία γενικότερα, είτε από απίστευτα εγωπαθείς και νάρκισσους ομοφυλόφιλους, των οποίων η μύτη ακουμπάει πάντα στο ταβάνι. Ο κάθε ομοφυλόφιλος, λίγο-πολύ, κουβαλάει τα δικά του τραύματα, ενοχές κι άμυνες. Δικαιολογεί όμως αυτό το γεγονός την κακιασμένη στάση των περισσοτέρων εξ αυτών;

Αφού λοιπόν, πάνω-κάτω, λίγο πολύ, όλοι οι ομοφυλόφιλοι στο διαδίκτυο ψάχνουν το ίδιο πράγμα, γιατί αντί να συνεργάζονται, να ανταλλάσσουν πληροφορίες, κουβεντούλες κ.τ.λ., ξεσπούν λυσσαλέα ο ένας επάνω στο άλλον;

Ο Ναυτίλος –το γνωρίζει καλά κι ο ίδιος, δεν αιθεροβατεί– δεν είναι όμορφος σαν μοντέλο· δεν διαθέτει σώμα γυμναστή· γραμμώσεις body-builder· πέος αλόγου και δέρμα απαλό κι άτριχο σαν δεκάχρονου παιδιού. Έχει ένα απλό καθημερινό πρόσωπο, σαν όλου του κόσμου, ούτε άσχημο, ούτε υπέρλαμπρο· έχει αρκετά παραπάνω κιλά, παλεύει να τα χάσει όμως και να σουλουπωθεί, πάει και γυμναστήριο να σφίξει· δεν έχει τεράστιο πέος, και το δέρμα του είναι όπως όλων των ανθρώπων. Δικαιολογεί αυτή του η εμφάνιση, σχόλια και χολές όπως τα παρακάτω;

• «Ρε φίλε; Με τόσα κιλά και θέλεις να γαμηθείς;»
• «Εγώ στην θέση σου θ’ αυτοκτονούσα!»
• «Πληρώνεις για σεξ; Όχι;! Και σε πηδάνε χωρίς λεφτά;!»
• «Με τέτοια stats και κυκλοφορείς ελεύθερος;»
• «Ρε φίλε, μας χαλάς την πιάτσα!»
• «Είσαι τέρας! Πως κυκλοφορείς;»
• «Άντε γαμήσου ρε βόδι!»

Σίγουρα, όλοι, λίγο-πολύ, έχουνε πλάσει στο μυαλό τους τον τέλειο εραστή. Και είναι δικαιολογημένη η αναζήτησή αυτού του τέλειου εραστή στα άτομα μικρής ηλικίας, που δεν έχουν μάθει ακόμη από την ζωή. Μα το τραγικό είναι, πως και άτομα μεγαλύτερης ηλικίας αναζητούν –και απαιτούν!– να βρουν το τέλειο πρότυπο εραστού. Και όχι μόνο αυτό. Όταν μιλήσουν με κάποιον, έστω και λίγες αράδες, και διαπιστώσουν πως δεν είναι το ιδανικό που ψάχνουν, ξεσπούν εναντίον του με λυσσαλέο μένος.

Υπάρχουν κι άτομα, που, χωρίς κανέναν λόγο, στέλνουν υβριστικά και υποτιμητικά μηνύματα στα προφίλ, για να σαρκάσουν και να χλευάσουν τον συνάνθρωπό τους. Να τον αποθαρρύνουν και να τον αποκαρδιώσουν. Να τον τιμωρήσουν, για το «θράσος» του να τολμήσει να αναζητήσει κι αυτός την παρηγοριά της σάρκας· όταν απουσιάζει ο έρωτας. Σε κανάλια συνομιλίας του κάνουν κλικ, και τον βρίζουν για το nickname του, ή τα stats του που μόλις του ανέφερε.

Ο Ναυτίλος, δεν μπορεί να καταλάβει. Όποτε βγαίνει για κυνήγι φάλαινας, και ψάχνει την αγκαλιά του ναυτικού που κι αυτός νιώθει μόνος, και βρίσκει αυτή την απηνή κατακραυγή, στεναχωριέται. Απελπίζεται και πέφτει σε βαθιά κατάθλιψη για μέρες, ή κι εβδομάδες. Προσπαθεί να καταλάβει γιατί ο κόσμος είναι τόσο κακόβουλος, ψυχρός, γεμάτος μίσος και κακία για τον συνάνθρωπό του. Απορεί για την απουσία καλών τρόπων...

Έτσι, μετά από μια περίοδο βαθιάς κατάθλιψης, ο Ναυτίλος συνέταξε και προβάλει δημόσια, ένα –πολύ– βασικό «savoir vivre» για τους έλληνες ομοφυλόφιλους στο διαδίκτυο, ευελπιστώντας έτσι, να βάλει κι αυτός ένα λιθαράκι, στην καλυτέρευση της κοινωνίας και των ηθών, που διέπουν τον γκέι κώδικα επικοινωνίας.

«SAVOIR VIVRE»
για Γκέι Γνωριμίες

Α’ μέρος: Ιστοσελίδες γνωριμιών.

1) Όταν δείτε κάποιο προφίλ που σας αρέσει, αφήστε ένα μήνυμα στον χρήστη· ανάλογα βέβαια με το πνεύμα που αποπνέει κάθε προφίλ ξεχωριστά. Εάν το προφίλ αποπνέει πρόστυχο στυλ, τότε μπορείτε κι εσείς να είστε εξίσου «τολμηροί» στην γλώσσα που χρησιμοποιείτε. Εάν το προφίλ είναι πιό κόσμιο, τότε να είστε εξίσου κόσμιοι.

2) Όταν βλέπετε φωτογραφίες, που σας αρέσουν, αφήστε, εάν το θέλετε, μήνυμα. Εάν δεν σας αρέσει αυτό που βλέπετε, μην λέτε τίποτα! Όπως έλεγαν και παλαιότερα οι γιαγιάδες μας: «Αν δεν έχεις τίποτα καλό να πεις, βγάλε τον σκασμό!»

3) Εάν σας αφήσουν-στείλουν μήνυμα, ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ! Εάν σας αρέσει το άτομο που σας έστειλε το μήνυμα, απαντήστε στο ίδιο ύφος. Εάν ΔΕΝ σας αρέσει το άτομο που σας έστειλε το μήνυμα, μπείτε στον κόπο με δυο απλές λεξούλες να του απαντήσετε. Δεν χρειάζεται να είστε σκληροί και άγριοι. Πείτε κάτι όπως: «Σ’ ευχαριστώ φίλε μου, αλλά δυστυχώς δεν νομίζω πως ταιριάζουμε. Σου εύχομαι καλή τύχη στην αναζήτησή σου», ή κάτι παρόμοιο. Μην ακολουθείτε την αγενέστατη τακτική του «Δεν-απαντάω-να-πα-να-γαμηθείς». Αν μη τι άλλο, σας τιμάει το γεγονός πως του αρέσατε, και πως είχε το θάρρος να εκφράσει το ενδιαφέρον του. Είναι δικαίωμά σας να αρνηθείτε την προσφορά του, αλλά μπορείτε να το κάνετε κόσμια κι ευγενικά.

4) Να είστε δίκαιοι. Μην απαιτείτε από τον άλλον να σας δείξει φωτογραφία προσώπου, όταν εσείς δεν έχετε καν φωτογραφία σώματος. Μην απαιτείτε από τον άλλον να σας πει το όνομά του, την περιοχή που μένει, την δουλειά που κάνει, όταν εσείς το μόνο που έχετε κάνει, είναι να του πείτε πως έχετε καύλες και σας είναι σηκωμένος! Μην απαιτείτε να σας δώσει το τηλέφωνό του, όταν εσείς αρνείστε πεισματικά να δώσετε έστω το e-mail σας.

5) Να βάζετε τα αληθινά σας στοιχεία. Μην βρίζετε και κατηγορείτε πως τα μισά προφίλ είναι ψεύτικα, όταν εσείς οι ίδιοι, βάζετε είκοσι ή τριάντα κιλά λιγότερο στο βάρος σας, προσθέτετε είκοσι ή τριάντα πόντους στο ύψος σας, και ψεύδεστε κατάφορα για το μέγεθος του πέους σας. Και φυσικά: Η φωτογραφία να είναι δική σας· όχι του Brad Pitt ή κάποιου άλλου γνωστού άνδρα της εφήμερης show-biz.

B’ μέρος: Κανάλια συνομιλίας (irc)

1) Όταν δείτε και κάνετε κλικ σε κάποιο nickname που σας τράβηξε την προσοχή, ξεκινήστε την συζήτηση κόσμια, με έναν χαιρετισμό. Εάν ο άλλος απαντήσει, σημαίνει πως είναι μπροστά στον υπολογιστή. Ανταλλάξτε τις πρώτες τυπικές ερωταπαντίσεις, έως ότου φτάσετε στα stats σας. Εάν το ενδιαφέρον συνεχίζει να υπάρχει αμφότερα, συνεχίστε και... καλή τύχη.

2) Εάν σας μιλήσει κάποιος ή του μιλήσετε, και δεν θέλει ένας εκ των δύο να συνεχίσει, μην φεύγετε απλώς από την συζήτηση. Πείτε ένα απλό αποχαιρετιστήριο μήνυμα όπως: «Σορρυ φίλε μου, άλλα ψάχνω κάτι άλλο. Καλή τύχη πάντως», ή κάτι παρόμοιο. Αλλιώς αφήνετε τον άλλον αμήχανο, να διερωτάται εάν κόπηκε η σύνδεση ή αν –για κάποιο λόγο– απομακρυνθήκατε από τον υπολογιστή.

3) ΜΗΝ χλευάζετε, κοροϊδεύετε ή μειώνετε με οποιωνδήποτε τρόπο τον συνομιλητή σας, μόνο και μόνο επειδή δεν σας άρεσαν τα stats του. Όλοι έχουν δικαίωμα στην αναζήτηση του έρωτα —φυσικά, και αυτοί που δεν είναι του γούστου σας! Ασπαστείτε το δόγμα που λέει: «Ζήσε, κι άσε και τους άλλους να ζήσουν». Υπάρχει χώρος για όλους στον πλανήτη του σεξ και του έρωτα.

Αυτοί είναι οι γενικοί κανόνες. Δεν χρειάζεται να το τραβήξουμε στα άκρα. Η απλή ευγένεια όπως ένα «ευχαριστώ», σε κάποιον που έδειξε ενδιαφέρον για το άτομό σας, και η αποφυγή χλευασμού και εξευτελισμού συνανθρώπων μας, μπορούν να καταστήσουν τον on-line ψωνιστήρι μιά λιγότερη ψυχοφθόρο διαδικασία. Μπορούμε να το καταφέρουμε. Στο χέρι μας είναι. Ξεκινώντας πρώτα-πρώτα από τους εαυτούς μας.

* * *

Τελειώνοντας το κείμενό, παραθέτω ένα κειμενάκι που ψάρεψα από το προφίλ ενός νέου σχετικά αγοριού από το gaydar. Περιγράφει πάνω-κάτω αυτό που υφίστανται όλοι σχεδόν οι ομοφυλόφιλοι, κι είναι αυτό ακριβώς που θέλω να αποφύγουν άλλα παιδιά στο μέλλον:

«Ένα gay αγόρι μόλις αρχίσει τις ερωτικές του εξερευνήσεις, περνάει από αυτή ακριβώς τη διαδικασία. Σύντομα, λοιπόν, αχρηστεύεται συναισθηματικά, αφού θα πληγωθεί πολλές φορές και θα δει την ευτυχία στην οποία πίστεψε, να καταρρέει κάθε φορά σα χάρτινος πύργος. Επόμενη φάση είναι να υψώσει τείχος και να φυλακίσει τα συναισθήματά του, προκειμένου να αποφύγει τις ψεύτικες αγάπες. Έτσι, πολύ απλά, καλύπτει τις βασικές βιολογικές του ανάγκες και τίποτα παραπάνω. Και γίνεται άλλο ένα μέρος και αυτό το αγόρι της νοσηρής αυτής στάσης ζωής»

Επίσης, παραθέτω έναν σύνδεσμο σε ένα post του Apsoy, που κατά την γνώμη μου, είναι ένα από τα καλύτερα και ομορφότερα κείμενα που έχουν γραφτεί ποτέ για την κακόβουλη και κακιασμένη στάση μερικών «Νάρκισσων» που κυκλοφορούν ανάμεσά μας.

«[...] Αν υποθετικά σε πλησιάσω εγώ - εσένα, ναι - και δεν είμαι τόσο όμορφος όσο θά ’θελες, και δεν είμαι τόσο ψηλός όσο θά ’θελες, ή δεν είμαι τόσο μυώδης ή μοντέρνος ή γενικά δεν έχω αυτό που θά ’θελες και έχεις φανταστεί... και σε πλησιάσω και σου χαμογελάσω και σου πω "καλησπέρα - είσαι όμορφος - θες να γνωριστούμε;"... τι πειράζει; [...]

Διαβάστε παρακάτω: apsoy.blogspot.com/2007/09/blog-post_10.html»

—ΤΕΛΟΣ—

Όποιος θέλει, μπορεί να αφήσει το σχόλιο του· με σεβασμό στον εαυτό του και στον συνάνθρωπό του. Σας ευχαριστώ που διαβάσατε το κείμενό μου.

Τάδε έφη,
© Ναυτίλος Του Διαδικτύου (Περικλής Π.)

____________
^* Ο συγγραφέας του παρόντος κειμένου, γνωρίζει πως δεν υπάρχει η λέξη «communicality»· την χρησιμοποιεί εν γνώσει του αυθαίρετα και καταχρηστικά

27. Συμβόλαιο Συμβίωσης Μόνο Για Κάποιους; Όχι Ευχαριστώ!

Συμβόλαιο Συμβίωσης Μόνο Για Κάποιους; Όχι Ευχαριστώ!

Στην Ελλάδα οι γκέι, οι λεσβίες και οι τρανσέξουαλ γνωρίζουν από διακρίσεις. Τις αντιμετωπίζουν καθημερινά στην οικογένεια, την κοινωνική ζωή και τον επαγγελματικό στίβο.

Καμιά φορά όμως φτάνει μια σταγόνα για να ξεχειλίσει το ποτήρι.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου το Υπουργείο Δικαιοσύνης ετοιμάζεται να καθιερώσει ένα «συμβόλαιο συμβίωσης» ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για τα ετερόφυλα ζευγάρια. Δεν θεωρούμε ότι ένα απλό «συμβόλαιο» μπορεί να λύσει τα ζητήματα των ζευγαριών ίδιου φύλου, ούτε να εξασφαλίσει την ισότιμη μεταχείρισή τους. Πιστεύουμε όμως ότι η προτεινόμενη διάκριση είναι κατάφωρα αντίθετη τόσο με το ελληνικό Σύνταγμα όσο και με τις ευρωπαϊκές συνθήκες για τα δικαιώματα του ανθρώπου. Πόσο μάλλον όταν 18 ευρωπαϊκές χώρες ήδη παρέχουν νομική κατοχύρωση στα ζευγάρια ίδιου φύλου.

Σκοπός αυτής της πρωτοβουλίας είναι να ενημερωθούν σχετικά οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, οι οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ιστοσελίδες και ιστολόγια σε όλο τον κόσμο. Αυτό που ζητάμε είναι ίσα δικαιώματα για όλους. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.

Αυτή τη φορά δεν θα μείνουμε σιωπηλοί. Αυτή τη φορά δεν θα κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΠΛΟΓΚΕΡ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ

A Domestic Partnership That Discriminates? No Thanks

In Greece gays, lesbians and transsexuals know about discrimination. They face it daily from their families, in their social lives and in the professional field.

But sometimes, all it takes is a single straw to break the camel's back.

According to press reports, the Greek government is preparing to introduce a domestic "partnership contract" EXCLUSIVELY for unmarried heterosexual couples. We do not believe that a mere “contract” can resolve the issues same-sex couples face or ensure their fair treatment under the law. However this discriminatory proposal is a direct contravention of the Greek Constitution, as well as European human rights treaties. Especially since same-sex couples already enjoy legal rights in 18 European nations.

The aim of this intervention is to make sure that European institutions, human rights organizations, websites and weblogs from around the world learn about these proposals. What we ask for is equal rights for all. Nothing more and nothing less.

This time around we will not sit idly by. This time around we will not keep silent.

GREEK BLOGGERS AGAINST DISCRIMINATION

—ΤΕΛΟΣ—

Όποιος θέλει, μπορεί να αφήσει το σχόλιο του· με σεβασμό στον εαυτό του και στον συνάνθρωπό του. Σας ευχαριστώ που διαβάσατε το κείμενό μου.

Τάδε έφη,
© Ναυτίλος Του Διαδικτύου (Περικλής Π.)

26. Περί ποίησης (α’)

Περί ποίησης (α’)

Κάπου-κάπου, ο Ναυτίλος του Διαδικτύου κάθεται κάτω από ένα δέντρο –συνήθως συκιά–, με το πλουμιστό καπέλο στο κεφάλι και την πένα ανά χείρας, αρπάζει μερικές περγαμηνές και ποιεί ποίηση.

Παρακάτω παρατίθενται πέντε από τα ποιήματά του. Να θυμάστε: Η ποίηση δεν σηκώνει πολλές εκλογικεύσεις και υπεραναλύσεις. Ο κόσμος της ποίησης έχει ασαφή όρια και είναι πολύ εύπλαστος.

Επίσης, επειδή του Ναυτίλου του Διαδικτύου του αρέσει να παίζει και λίγο με την καλλιτεχνία, παραθέτει την ποίησή του σε μορφή εικόνας, εκφράζοντας έτσι καλύτερα (κατά την γνώμη του) την όλη ατμόσφαιρα των ποιημάτων.

[Κάντε κλικ στις εικόνες, για να τις δείτε σε πλήρες μέγεθος]

—ΤΕΛΟΣ—

Όποιος θέλει, μπορεί να αφήσει το σχόλιο του· με σεβασμό στον εαυτό του και στον συνάνθρωπό του. Σας ευχαριστώ που διαβάσατε το κείμενό μου.

Τάδε έφη,
© Ναυτίλος Του Διαδικτύου (Περικλής Π.)

25. Βιβλιοπαρουσίαση (α’)

Βιβλιοπαρουσίαση (α’)

Τελευταία διάβασα αρκετά βιβλία, και αποφάσισα να κάνω μία σύντομη παρουσίαση τους, με ένα μικρό σχόλιο για κάθε βιβλίο, καθώς και μία ενδεικτική (με αυστηρά προσωπικά κριτήρια) βαθμολογία τους.

Παραθέτω τα βιβλία όχι αλφαβητικά, αλλά με την σειρά που διαβάστηκαν. Στην παρένθεση, έχω την βαθμολόγια με άριστα το δέκα· εννοείται, φυσικά(!), πως η βαθμολόγηση έγινε με προσωπικά κριτήρια και δεν θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν ή να νοηθούν ως προτροπή ή όχι στην ανάγνωση-απόκτηση των βιβλίων. Για κάθε βιβλίο παρατίθεται μια σύντομη περιγραφή-κριτική που δεν ξεπερνά η καθεμιά τις 120-140 λέξεις. Ας αρχίσουμε λοιπόν.

«Το Μονοπάτι Στη Θάλασσα»
Συγγραφέας: Αντώνης Σουρούνης
Εκδόσεις: Καστανιώτη
ISBN: 960-03-4201-6
Αρ. σελίδων: 653
Προσωπική βαθμολογία: 9/10

Η (μάλλον) αυτοβιογραφία του συγγραφέα, μέσω της οποίας μας περιγράφει την ζωή στην Θεσσαλονίκη μετά τον Β’ Π.Π., μέσα από τα μάτια ενός «λαϊκού» παιδιού, μεγαλωμένο στις φτωχογειτονιές της πόλης.
Στην αρχή με δυσκόλεψε η πρόζα με τις μεγάλες παραγράφους, στις οποίες εγκιβώτιζε, σε πολλές περιπτώσεις, μικρότερες ιστορίες. Το τέλος του, μου άφησε μια γλυκόπικρη γεύση νοσταλγίας, το αίσθημα πως: «είμαι πολύ μαλάκας που δεν γεννήθηκα κι έζησα σε εκείνη την εποχή»· τόσο όμορφα τα περιγράφει, χωρίς όμως στιγμή να μην μας αφυπνίζει «χτυπώντας» μας στο πρόσωπο, για τις δυσκολίες και τα προβλήματα της εποχής που περιγράφει.
Εν κατακλείδι το θεωρό όχι μυθιστόρημα, ούτε αυτοβιογραφία, αλλά ψυχογράφημα μιάς κοινωνίας μιάς συγκεκριμένης εποχής· σχεδόν βιβλίο ιστορικό, θα το χαρακτήριζα.

«Η Γυναίκα Που Πετάει»
Συγγραφέας: Μενής Κουμανταρέας
Εκδόσεις: Κέδρος
ISBN: 960-043-138-8
Αρ. σελίδων: 404
Προσωπική βαθμολογία: 6/10

Η θαυμαστές του Κουμανταρέα ίσως να με μισήσουν, αλλά για πρώτο του βιβλίο που διάβασα, μου άφησε κακές εντυπώσεις. Βρήκα το γράψιμό του κουραστικό, ίσως, υπερβολικά εξεζητημένο· χρειάστηκε να κατεβάσω το λεξικό μου αρκετές φορές από το ράφι, ψάχνοντας την σημασία λέξεων που δεν γνώριζα πως υπήρχαν (είμαι λιγάκι αγράμματος, είναι αλήθεια).
Τα διηγήματα που περιέχονται στο βιβλίο μου άφησαν ανάμικτες εντυπώσεις. Μερικά τα βρήκα πολύ κουραστικά και βαρετά, κι άλλα μέτρια· μόνο δυό-τρεία μου άρεσαν αρκετά (δεν θυμάμαι τον τίτλο, αλλά είχε θέμα με έναν ξένο βιολιστή σε ένα ξενοδοχείο), κι αυτό έσωσε το βιβλίο από την κακή (προσωπική) μου βαθμολόγηση. Ομολογώ πως είναι νωρίς να κρίνω το γενικότερο έργο του συγγραφέα, και διατίθεμαι να διαβάσω κι άλλα του βιβλία στο νέο έτος. Εύχομαι να έχω καλύτερη τύχη με αυτά.

«Δρόμοι Της Οργής»
Συγγραφέας: Αντώνης Σιμιτζής
Εκδόσεις: Άγκυρα
ISBN: 960-422-387-9
Αρ. σελίδων: 699
Προσωπική βαθμολογία: 7/10

Ο Φρίξος, ο ήρωας του βιβλίου, είναι ένας σύγχρονος αστικός επαναστάτης χωρίς αιτία. Μέσα στον «τυφλό» παροξυσμό της αυστηρής κριτικής της σημερινής, Ελληνικής κυρίως, κοινωνίας, επαναστατεί στα κατεστημένα. Ενεργεί καθαρά συναισθηματικά, αγνοώντας επιταγές και λογικές που διαβάλουν την ανθρώπινη, ελεύθερη βούληση. Κάνει ο ίδιος ένα πείραμα με τον εαυτό του.
Όπως όλοι οι άνθρωποι, γνωρίζει, ερωτεύεται, τεκνοποιεί, σύμφωνα πάντα με τις δικές του ιδέες και πιστεύω, παρασέρνοντας μαζί του και άλλους ανθρώπους, και αλλοιώνοντας τα δικά τους πιστεύω και ζωές. Η κατάληξη; Δεν θα σας την αποκαλύψω, γιατί θα χάσει κάθε νόημα η ανάγνωση του βιβλίου, αλλά και γιατί ο κάθε αναγνώστης θα βγάλει τα δικά του, προσωπικά συμπεράσματα.
Μόνο αρνητικό στοιχείο στο όλο βιβλίο, είναι ο υπερβολικά εμφανής ομοφοβισμός του συγγραφέα, που σε μερικά σημεία εξόργισε ακόμη και μη ομοφυλόφιλους φίλους μου, που διαβάσανε το βιβλίο.

«Η Άλωση Του Μακαλλέ»
Συγγραφέας: Αντρέα Καμιλλέρι
Εκδόσεις: Πατάκη
ISBN: 978-960-16-2054-1
Αρ. σελίδων: 325
Προσωπική βαθμολογία: 9/10

Το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα που διάβασα, και που αμέσως αγάπησα. Γράφει καταπληκτικά όμορφα, συμπυκνωμένα, δίνοντας πλίθος –χρήσιμων– πληροφοριών, χωρίς να κουράζει τον αναγνώστη.
Η Ιστορία του Μικκελέ, ενός εξάχρονου αγοριού που γεννιέται και βιώνει τα πρώτα, αθώα του χρόνια στην προπολεμική Ιταλία, διδασκόμενος και ακούσια ασπαζόμενος την εθνικιστική παιδία και τις διδαχές του Μουσολίνι. Γιος στελέχους του κυβερνώντος κόμματος, πιέζεται να μεγαλώσει και να γίνει ένας «σωστός» φασίστας (τίτλος τιμής την εποχή εκείνη). Σε ποιες ατραπούς θα μπλεχτεί ένα τόσο μικρό, κι αθώο ακόμη παιδί (έξη ετών μόνο!) που θα τον οδηγήσει στο μεγαλύτερο αμάρτημα. Και πως θα επέλθει η κάθαρση;
Με μοναδικό τρόπο, ο συγγραφέας καταφέρνει να μας παρουσίαση την στρεβλή εικόνα που αποκτά ένα παιδί, μέσω της προπαγάνδας, της τυφλής οργής και του μίσους, και τα ολέθρια αποτελέσματα στα οποία μπορεί αυτό να το οδηγήσει. Πραγματικά ένα απολαυστικό βιβλίο που λάτρεψα.

«...Και Ύστερα Ήρθες Και Μ’ έλυσες»
Συγγραφέας: Κωστάκης Ανάν
Εκδόσεις: Βαβέλ
ISBN: —
Αρ. σελίδων: 160
Προσωπική βαθμολογία: 9/10

Όποιος δεν γνωρίζει τον Κωστάκη Ανάν, σίγουρα δεν διαβάζει το περιοδικό «Βαβέλ», γιατί αν το διάβαζε, θα γνώριζε.
Δεν θα πω πολλά γι’ αυτό το βιβλίο. Είναι ένα «πακέτο» το οποίο πρέπει να το φας στην μούρη, για να καταλάβεις μερικά πράγματα. Δεν θα βρείτε όμορφες προτάσεις, πρόζα μελετημένη, ανάλυση σε βάθος και ψυχανάλυση χαρακτήρων.
Θα βρείτε όμως τον εαυτό σας να περνάει ξυστά από τον ήρωα του κάθε (μικρού) διηγήματος το οποίο περιέχει. Θα ταυτιστείτε με τον οργισμένο ήρωα που κλαίει στο γκισέ της τράπεζας παρακαλώντας να μην του κατάσχουν την Mercedes, επειδή δεν έχει να πληρώσει τις δόσεις. Θα συμπονέσετε τον άτυχο νέο που πάει στο νοσοκομείο και δίνει φακελάκι στον σεκιουριτά της εισόδου για να τον αφήσει μέσα. Θα κλάψετε με το δράμα του ανθρώπου που έχασε την ομιλία του πολιτευόμενου του παιδικού φίλου, που του έδωσε θέση σκατατζή στην Νομαρχία, και που γι’ αυτό την άλλη μέρα απολύθηκε. Πάρτε το, διαβάστε το, διαλέξτε στρατόπεδο: Τον Κωστάκη Ανάν, τον μισείς, ή τον λατρεύεις!

«Αγόρια Στην Πορνεία»
Συγγραφέας: Κώστα Τσαρούχας
Εκδόσεις: Κάκτος
ISBN: —
Αρ. σελίδων: 147
Προσωπική βαθμολογία: 3/10

Παλιό βιβλίο, με δασείες και τέτοια. Η προσωπική έρευνα του δημοσιογράφου, ο οποίος ψάχνει αδέκαστα και χωρίς προκαταλήψεις (λέμε τώρα), το θέμα της αρσενικής πορνείας· εστιάζοντας σε αυτήν των νεαρών ομοφυλόφιλων αγοριών στις πόλεις, μα κυρίως στην μεγαλούπολη της Αθήνας.
Ο συγγραφέας μάλλον έβγαλε συμπέρασμα από την γνωστή ταινία εποχής: «Άγγελος» (που μου αρέσει πολύ παρεμπίπτοντος), και κατέληξε στο να γράψει ένα λιβελογράφημα (προσωπική μου άποψη) για τους ομοφυλόφιλους, κάνοντας απίστευτες γενικεύσεις και σαφώς επηρεαζόμενος από τις αντιλήψεις της εποχής (αρχές ’80 αν θυμάμαι καλά) του.
Λυπάμαι· δεν γνωρίζω άλλες δουλειές του δημοσιογράφου-συγγραφέα, αλλά το παρών βιβλίο-έρευνα είναι ό,τι πιο άτοπο και –σε βαθμό βέβηλο κι εξοργιστικό– προκατειλημμένο έργο έχω διαβάσει.

«Η Καλοσύνη Των Ξένων»
Συγγραφέας: Πέτρος Τσατσόπουλος
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
ISBN: 960-455-080-2
Αρ. σελίδων: 306
Προσωπική βαθμολογία: 7/10

Το πρώτο βιβλίο του Τατσόπουλου, που δυστυχώς δεν με ενθουσίασε και πολύ. Μπορεί να φταίει το ότι ίσως είχα άλλες –λανθασμένες– προσδοκίες από το βιβλίο.
Είναι η αληθινή ιστορία του συγγραφέα, σχετικά με το γεγονός της υιοθεσίας του. Το πώς το μαθαίνει, το πώς αντέδρασε ο ίδιος στην αποκάλυψη της αλήθειας, στο πώς επηρέασε κι επηρεάζει την ζωή του.
Ενδιαφέρον από δημοσιογραφική άποψη, αλλά σαφώς όχι ανάγνωσμα χαμηλών λιπαρών για ταχεία κατανάλωση. Το μόνο που με εκνεύρισε, κι έβαλα μέτριο βαθμό, είναι η έντονη και κακιασμένη (κατά την άποψή μου) σαρκαστική και ειρωνική διάθεση του συγγραφέα απέναντι σε τρίτους. Την σέβομαι όμως, μόνο και μόνο γιατί είναι προσωπικές απόψεις του συγγραφέα, ο οποίος μιλάει για προσωπικά του βιώματα.

«Οι Συμπαίχτες»
Συγγραφέας: Αντώνης Σουρούνης
Εκδόσεις: —
ISBN: —
Αρ. σελίδων: 220
Προσωπική βαθμολογία: 8/10

Το δεύτερο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω μετά «Το Μονοπάτι στη Θάλασσα». Ευχάριστη έκπληξη, χωρίς μεγαλοστομίες κι εντυπωσιασμούς όμως.
Η ιστορία του συγγραφέα (που προσωπικά νομίζω πως εμπεριέχει ούκ ολίγα προσωπικά βιώματα), στην Γερμανία ως μετανάστης την περίοδο της οικονομικής ανάκαμψης της Ευρώπης μετά τον Β’ Π.Π. Αντίς όμως να μας μιλάει για τον σκληρό μόχθο (τον αναφέρει όμως μέσα), μας μιλάει για την άλλη πλευρά, αυτή των τυχοδιωκτών, που μέσω του τζόγου, μπλέκουν στις ατραπούς της νύχτας και του παράνομου κέρδους. Κάποιοι βγαίνουν αλώβητοι από το παιχνίδι, κι άλλη όχι· όπως μας διδάσκει ο συγγραφέας. Ο ήρωας σε ποια κατηγορία ανήκει άραγε; Διαβάστε το βιβλίο για να το μάθετε.

«Το DNA Του Αντίχριστου»
Συγγραφέας: Δημήτρης Βορεινός
Εκδόσεις: New Time
ISBN: 960-87424-0-4
Αρ. σελίδων: 240
Προσωπική βαθμολογία: 7/10

Το βιβλίο είναι ένα ενδιαφέρον ποτ-πουρί από διάφορα σύγχρονα επιστημονικά ερωτήματα, χτυπημένα στο μίξερ με μία πρέζα αφηγηματικότητας και δύο μερίδες φαντασίας. Ο Βορεινός ουσιαστικά, έγραψε τον Ελληνικό «Κώδικα Ντα Βίντσι», πολύ πριν ξεσπάσει ο γνωστός ντόρος. Το βιβλίο, αν και έξυπνο στην πλοκή και τις ιδέες που εμπεριέχει, πάσχει από την γνωστή Ελληνική προχειρότητα. Πιστεύω ειλικρινά πως, αν ο συγγραφέας το δούλευε παραπάνω, θα μπορούσε να παράγει ένα αριστούργημα. Δυστυχώς όμως δεν το έπραξε, με αποτέλεσμα να κατατάξω το βιβλίο στα μέτρια, συμπαθητικά βιβλία που διαβάζονται εύκολα.

«Οι Ανήλικοι»
Συγγραφέας: Πέτρος Τσατσόπουλος
Εκδόσεις: Υάκινθος
ISBN: —
Αρ. σελίδων: 151
Προσωπική βαθμολογία: 6/10

Από τύχη έπεσα επάνω στο πρώτο βιβλίο που έγραψε κι έκδωσε ο γνωστός Έλληνας συγγραφέας, Πέτρος Τσατσόπουλος, στην τρυφερή ηλικία των 18-19 ετών (δεν είμαι απολύτως βέβαιος για την ηλικία). Το διάβασα καθαρά από φιλολογικό ενδιαφέρον. Συμπαθητικό ανάγνωσμα, αν λάβουμε υπόψη το νεαρό της ηλικίας του συγγραφέα όταν το δημιούργησε. Πόρρω απέχει όμως από τα πρόσφατα βιβλία του συγγραφέα, που φύσει, έχει προοδεύσει και ωριμάσει πολύ στην γραφή του. Δεν με εντυπωσίασε ιδιαίτερα και δεν θα το συνιστούσα εαν δεν είστε θανατικοί λάτρεις του Τσατσόπουλου.

«Σατανικοί Στίχοι»
Συγγραφέας: Salman Rushdie
Εκδόσεις: Ψυχογιός
ISBN: 960-274-742-0
Αρ. σελίδων: 616
Προσωπική βαθμολογία: 8/10

Το πολυσυζητημένο, και κατά πολλούς αμφισβητούμενης αξίας, βιβλίο του συγγραφέα Salman Rushdie, το οποίο ξεσήκωσε ολόκληρο τον κόσμο του Ισλάμ εναντίον του και που κόστιζε την ζωή σε αρκετούς ανθρώπους. Η ιστορία δύο ανδρών που κατά περίεργο εναλλάσσουν τους ρόλους του αγγέλου και του διαβόλου, για να μάθουν αμφότεροι τον πραγματικό εαυτό τους και να αποδεχτούν και τις δύο φύσεις που έχουν μέσα τους· το καλό και το κακό. Αριστοτεχνικά μπλεγμένο σε δύο διαφορετικές εποχές. Στο βιβλίο, ο συγγραφέας απογυμνώνει την θρησκεία του Ισλάμ από το ιερό της πέπλο, σε σημείου που δικαιολογείται ως έναν βαθμό η αναστάτωση που προκάλεσε στους απανταχού πιστούς. Καθόλου εύπεπτο βιβλίο που θέλει αργό και προσεχτικό διάβασμα, για να μπορέσει ο αναγνώστης να αντιληφθεί το νόημα ανάμεσα στις γραμμές του κειμένου.

«Ο Χορός των Ρόδων»
Συγγραφέας: Αντώνης Σουρούνης
Εκδόσεις: Καστανιώτη
ISBN: 960-03-1204-4
Αρ. σελίδων: 502
Προσωπική βαθμολογία: 9/10

Το βιβλίο του Αντώνη Σουρούνη που τον καταξίωσε, άξια κατά την προσωπική μου άποψη, ως ενός από τους γνωστότερους Έλληνες συγγραφείς. Η ιστορία είναι ουσιαστικά η συνέχεια(;) από το προηγούμενό του βιβλίο «Οι Συμπαίχτες». Ο ίδιος ήρωας λίγα χρόνια μετά, εξακολουθεί να βγάζει τα προς το ζην του παίζοντας τυχοδιωκτικά στα καζίνο. Τί θα συμβεί όμως όταν στην Παρέα προστεθούν άλλοι τρεις παίχτες, οι οποίοι είναι τόσο αντίθετοι, μα τόσο κοινά αποφασισμένοι να κάνουν την τύχη τους. Και πως θα επηρεαστεί η ζωή ενός τυχοδιώκτη, όταν θα πληγωθεί από τα βέλη του έρωτα; Ένα βιβλίο που διαβάζεται εύκολα, κι αφήνει στο τέλος μία ευχάριστη γεύση στο στόμα.

«Η Καρδιά του Κτήνους»
Συγγραφέας: Πέτρος Τσατσόπουλος
Εκδόσεις: Καστανιώτη
ISBN: 960-03-4122-2
Αρ. σελίδων: 263
Προσωπική βαθμολογία: 9/10

Το βιβλίο που με έκανε να αγαπήσω τον Τσατσόπουλο. Πρώτα είδα την ομότιτλη ταινία στην οποία πρωταγωνιστή ο ηθοποιός Ρένος Χαραλαμπίδης. Μου άρεσε τόσο πολύ που αποφάσισα να αγοράσω και να διαβάσω το βιβλίο. Δεν απογοητεύτηκα, μιάς και το βιβλίο –ως συνήθως– αποδείχτηκε ανώτερο και πολύ πιο διασκεδαστικό από την ταινία. Καυστικός και βιτριολικός ο κεντρικός ήρωας, κερδίζει την συμπάθεια του αναγνώστη που ταυτίζεται με την κακομοιριά που τον δέρνει. Τί θα συμβεί όταν ο ήρωας, μέσω επιρροών παλιών γνωρίμων, αποτολμήσει να αλλάξει την μοίρα του; Το τέλος είναι αρκετά απρόβλεπτο και λίαν διασκεδαστικό. Συνιστώ, αν όχι να διαβάσετε το βιβλίο, να δείτε την ταινία οπωσδήποτε.

«Το Τρίτο Στεφάνι»
Συγγραφέας: Κώστας Ταχτσής
Εκδόσεις: Εξάντας
ISBN: 960-256-243-9
Αρ. σελίδων: 309
Προσωπική βαθμολογία: 9/10

Κώστας Ταχτσής. Όνομα αμφισβητήσιμο από πολλούς και γνωστό κυρίως για τον τρόπο που πέθανε. Οι περισσότεροι κολλάνε στο γεγονός πως στην προσωπική του ζωή ήταν αυτό που λένε: «κατακραγμένη του κερατά!». Όσοι λίγο ανοιχτόμυαλοι όμως, θα βρουν στο έργο του έναν (κατά την προσωπική μου άποψη πάντα), Έλληνα Hemingway. Στο βιβλίο του περνάει η ζωή δύο γυναικών, μα κυρίως την κεντρικής ηρωίδας, της κυρά Εκάβης. Η Ελληνική ιστορία από την μικρασιατική καταστροφή μέχρι τα χρόνια της επανόδου της δημοκρατίας, με κύριο θέμα την καθημερινή ζωή των αφανών, φτωχών και κατατρεγμένων ανθρώπων· αυτών που ποτέ δεν ρωτήθηκαν για τις αποφάσεις που λαμβάνονται ερήμην τους. Κατά την άποψή μου, ένα από τα λογοτεχνικά αριστουργήματα της Ελληνικής λογοτεχνίας του εικοστού αιώνα —σαφώς παρεξηγημένο από πολλούς.

Έχω διαβάσει κι άλλα πολλά βιβλία το τελευταίο διάστημα, άλλα γι’ αυτά θα μιλήσω σε μελλοντικό post.

—ΤΕΛΟΣ—

Όποιος θέλει, μπορεί να αφήσει το σχόλιο του· με σεβασμό στον εαυτό του και στον συνάνθρωπό του. Σας ευχαριστώ που διαβάσατε το κείμενό μου.

Τάδε έφη,
© Ναυτίλος Του Διαδικτύου (Περικλής Π.)

24. Της Δ.Ε.Η. το Κάγκελο

Της Δ.Ε.Η. το Κάγκελο

Ως αριστερά σκεφτόμενος άνθρωπος (δεν έχω κρύψει ποτέ την πολιτική μου ταυτότητα), με (θέλω να πιστεύω, προσπαθώ;) ανοιχτό μυαλό, συμμερίζομαι και συμπαραστέκομαι σε κάθε αγώνα εργαζόμενου, ιδίως όταν ο αγώνας είναι κατά μεγάλων, και αναμφίβολα, ισχυρών οικονομικών παραγόντων, που μπορούν άνετα να θυσιάσουν ένα μικρό ποσοστό των –συνήθως– μεγάλων ποσοστών κερδών τους, για την ικανοποίηση δίκαιων, συνήθως, αιτημάτων τους.

Ένα ερώτημα που θα θέσω όμως, είναι ο χαρακτήρας του εκάστοτε αγώνα. Πότε ο αγώνας γίνεται με θεμιτά, και πότε με αθέμιτα μέσα;

Με την Δ.Ε.Η. ομολογώ πως είμαι λίγο θυμωμένος, αγανακτισμένος, κρανιοπαρμένος! Γιατί, καταλαβαίνω τα αιτήματα των εργαζομένων. Καταλαβαίνω και ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΙ το ιερό δικαίωμα της απεργίας. Καταλαβαίνω ότι με κάποιον τρόπο πρέπει να πιέσουν την επιχείρηση ή την κυβέρνηση για να εισακουστούν τα αιτήματά τους.

Δεν καταλαβαίνω όμως πού κολλάει το (γαμημένο) κατέβασμα του διακόπτη!

Ας τα πούμε απλά τα πράγματα για να μην μπερδευόμαστε.

Μαζευόμαστε όλοι εμείς και σκάμε χρήματα από την τσέπη μας –ό,τι έχει ο καθένας– σε ένα κοινό ταμείο· ας το ονομάσουμε Κράτος. Και με αυτά τα χρήματα, το κράτος, που αποτελείται από ανθρώπους που εκλέξαμε να μας εκπροσωπούν και να ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ τα κοινά μας συμφέροντα, φτιάχνει μία επιχείρηση η οποία θα αναλάβει την παραγωγή και την διανομή ηλεκτρικής ενέργειας· ας την ονομάσουμε Δ.Ε.Η. Για την εύρυθμη λειτουργία της επιχείρησης αυτής, προσλαμβάνεται προσωπικό το οποίο θα πληρώνεται από το μεγάλο ταμείο που δημιουργήσαμε όλοι μαζί προηγουμένως. Κατανοητά ως εδώ;

Έστω, πως μετά από καιρό, για διάφορους λόγους, οι υπάλληλοι της επιχείρησης αυτής, έχουν κάποια αιτήματα (δίκαια ή όχι, δεν έχει σημασία), και θέλουν να εισακουστούν από την διοίκηση της επιχειρήσεως, ή ακόμη πιο ψηλά, από το κράτος. Πως θα πιέσουν ώστε να γίνει αυτό; Μα φυσικά με το ΙΕΡΟ δικαίωμα της απεργίας.

Είναι δικαίωμα του κάθε ανθρώπου, όταν δεν είναι ικανοποιημένος από τις αμοιβές που λαμβάνει για της προσφερόμενες υπηρεσίες του, να αρνηθεί να εργαστεί. Τότε συμβαίνουν δύο τινά: Ή ο εργοδότης με τον εργαζόμενο κάθονται σε ένα τραπέζι για διαπραγματεύσεις και τα βρίσκουν (συνήθως), ή ο εργάτης παίρνει τον μπούλο, και φεύγει ή απολύεται από την επιχείρηση.

Στην περίπτωση όμως του Κράτους και της επιχείρησης που δημιούργησε –που την βαφτίσαμε Δ.Ε.Η.–, οι εργαζόμενοι απολαμβάνουν κάποια ιδικά προνόμια, ένα εκ των οποίο είναι αυτό της Μονιμότητας —με απλά λόγια, ο υπάλληλος που απεργεί, δεν έχει τον φόβο της απόλυσης. Ο εργοδότης θα τα βρει μαζί του, θέλει δε θέλει. Έτσι, σε αντίθεση με τον υπάλληλο που εργάζεται σε μία ιδιωτική επιχείρηση, και που όταν δεν τα βρει με τον εργοδότη ακούει το γνωστό: «Αυτά είναι φίλε, κι αν δε σ’ αρέσει πάνε αλλού για δουλειά», ο υπάλληλος που εργάζεται στην Δ.Ε.Η. έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα στον αγώνα του.

Έτσι, το μόνο που έχει να κάνει, είναι απλά να απέχει από την εργασία του. Τώρα βέβαια, τα πράγματα περιπλέκονται λίγο, γιατί τυγχάνει να εργάζεται σε μία επιχείρηση ζωτικής σημασίας για τα συμφέροντα και τις ζωές, όλων των υπόλοιπων ανθρώπων που προμηθεύονται το ρεύμα που παράγει και που είναι απαραίτητο –πλέον– για την ομαλή λειτουργία στις καθημερινότητές τους. Έτσι, υποχρεούται να συνεχίσει την αδιάκοπη παροχή ρεύματος στους καταναλωτές για να μην επηρεαστούν δραματικά οι ζωές τους. Συνεπώς, τί μπορεί να κάνει ο εργαζόμενος της Δ.Ε.Η. σε αυτήν την περίπτωση; Πάρα πολλά: Τα πάντα! ΕΚΤΟΣ από το να κατεβάσει τον διακόπτη και να σταματήσει την παροχή ρεύματος στους καταναλωτές.

Μπορεί απλούστατα να πράξει μερικά από τα παρακάτω: Να μην απονείμει στο κράτος το Φ.Π.Α. από τα έσοδα που λαμβάνει. Να αρνηθεί να καταβάλει τα Δημοτικά Τέλη που εισπράττει για λογαριασμό των δήμων. Να διακόψει, έστω και συμβολικά, το ρεύμα στην Βουλή, στα αρμόδια υπουργία (με επιφύλαξη όμως, και πάντα για λίγο διάστημα, καθαρά συμβολικά, γιατί ακριβώς η παύση λειτουργίας αυτών των οργανισμών θα κατέλυαν την ομαλή λειτουργία του κράτους· βλάπτοντας έτσι το σύνολο). Να κάνει μία (ή περισσότερες) ειρηνική διαμαρτυρία σε ανοιχτό χώρο, προκαλώντας το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης. Ακόμη και να αποστείλει, μαζί με τους λογαριασμούς προς του καταναλωτές, μία ανοιχτή επιστολή στην οποία θα εξηγούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η επιχείρηση. Αυτά και άλλα πολλά θα μπορούσε να κάνει —εκτός της εύκολης, φασιστικής λύσης του κατεβάσματος του διακόπτη!

Γιατί απλούστατα, οι εγκαταστάσεις, τα μηχανήματα, τα δίκτυα διανομής, οι ελεγκτές, οι υπολογιστές ελέγχου, οι πρώτες ύλες παραγωγής κ.τ.λ., δεν ανήκουν στους εργαζόμενους της επιχείρησης, αλλά στο κοινό σύνολο το οποίο έβαλε τα χρήματα για την απόκτησή τους. Συνεπώς, είναι καταχρηστική ενέργεια να σταματάς αυθαίρετα (όχι λόγο μηχανικής ή άλλης βλάβης) την δημιουργία και διανομή του ηλεκτρικού φορτίου προς τους καταναλωτές! Η επιχειρήσει ΔΕΝ ανήκει στους εργαζομένους της· απλά εργάζονται για αυτήν, και μάλιστα με συνθήκες καλύτερες από αυτές σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα!

Πλην αυτού, βλάπτουν με την αυθαίρετη και φασιστική τους ενέργεια, λόγο θέσης, το σύνολο με: Την διακοπή της εύρυθμης ζωής εκατομμυρίων πολιτών που είναι άμεσα εξαρτώμενοι από το καθήκον τους για σταθερή παροχή ρεύματος (εξαιρείται εννοείται το ενδεχόμενο βλάβης ή άλλου απρόβλεπτου παράγοντα). Κωλύουν την οικονομική ανάπτυξη της χώρας, καθώς χιλιάδες επιχειρήσεις διακόπτουν την λειτουργία τους, αδυνατώντας να αντεπεξέλθουν στις δικές του υποχρεώσεις, τραυματίζοντας την αξιοπιστία τους στους πιθανούς αγοραστές-αποδέκτες των υπηρεσιών τους. Διακινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές με την μη λειτουργία των φώτων ελέγχου κυκλοφορίας, εγκλεισμών ανθρώπων σε ασανσέρ, διακοπή μηχανημάτων υγείας σε ιδιωτικούς χώρους· όπου δεν υπάρχουν γεννήτριες όπως στα νοσοκομεία. Προκαλούν την καταστροφή χιλιάδων μηχανημάτων, όπως ηλεκτρονικών υπολογιστών, που βρίσκονται σε κάθε τομέα πλέον· ιδιωτικό και επαγγελματικό, με τις διάφορες απότομες πτώσεις και ανόδους ρεύματος, προκαλώντας έτσι απρόβλεπτη οικονομική ζημία, τόσο σε ιδιώτες, όσο και σε επαγγελματίες· διαταράσσοντας την οικονομική τους σταθερότητα. Τέλος, αντί να καταφέρουν να στρέψουν την γνώμη του ευρύτερου κοινού υπέρ τους, επιτυγχάνουν το ακριβώς αντίθετο, προκαλώντας την οργή του, (για όλα τα προαναφερόμενα προβλήματα), την οποία στρέφει στον άμεσα υπεύθυνο, που στην προκείμενη είναι οι εργαζόμενοι στην Δ.Ε.Η.

Τέλος, προς τους εργαζόμενους της Δ.Ε.Η., να επισημάνω πως η πράξη του κατεβάσματος του γενικού και το τεχνητό black-out, με την οποία «τιμωρούν» χιλιάδες ή και εκατομμύρια αθώους, άσχετους με την διαμάχη τους με την επιχείρηση (ή) (και) το κράτος, υπάγονται στο έγκλημα της «Ομαδικής Τιμωρίας» που απαγορεύεται από πλήθος παγκόσμια αποδεκτών συνθηκών, όπως της συνθήκης της Γενεύης. Για παράδειγμα: Σίγουρα δεν θα τους άρεζε, κι ούτε θα συμφωνούσαν, με την τιμωρία του παιδιού τους από το σχολείο, επειδή κάποιο άλλο παιδί έκανε κάποιο παράπτωμα. Δικαίως θα οργιζόντουσαν. Τότε, γιατί μας τιμωρούν όλους εμάς, στερώντας μας το ρεύμα που είναι απαραίτητο πλέον στις ζωές μας, και προκαλούν πλήθος οικονομικών ζημιών, άμεσων ή έμμεσων στις ζωές μας;

Θα ήθελα πραγματικά μία σωστά και ορθά διατυπωμένη απάντηση!

—ΤΕΛΟΣ—

Όποιος θέλει, μπορεί να αφήσει το σχόλιο του· με σεβασμό στον εαυτό του και στον συνάνθρωπό του. Σας ευχαριστώ που διαβάσατε το κείμενό μου.

Τάδε έφη,
© Ναυτίλος Του Διαδικτύου (Περικλής Π.)