Φέρτε Mου Ένα Δάνειο Να Ξεμπερδεύω!
Όταν ήμουνα μικρότερος, εκεί γύρω στα δεκαπέντε μου χρόνια, όπου άρχιζα, κάπως, να σκαμπανεβάζω από οικονομικά, με πληροφόρησε ο πατέρας μου πως χρωστούσα περί τα πέντε εκατομμύρια δραχμές (5.000.000) –τότες–, λόγο των διαφόρων δανείων που έχει λάβει κατά καιρούς το κράτος της Ελλάδας.
Τότες, δεν μου είχε φανεί μεγάλο το ποσό, μιάς και το είχα παρομοιάσει με το κόστος απόκτησης ενός μέσου αυτοκινήτου. Σκέφτηκα τότες, με το αφελές(;) μυαλουδάκι μου, πως άμα ήθελα, θα μπορούσα να βγάλω κάποια στιγμή τόσα χρήματα και να ξεχρεώσω να ξεμπερδεύω, μιάς και η αίσθηση του να χρωστάω χρήματα, κυριολεκτικά με διαλύει ψυχολογικά.
[ Πηγή εικόνας ]
Πέρασανε τα χρόνια, μεγάλωσα και το ξέχασα. Το θυμήθηκα ξανά σήμερα, όταν διάβασα σε μία ιστοσελίδα πως το χρέος του «καθενός» μας, έχει ανέβει στα είκοσι πέντε χιλιάδες διακόσια ευρώ (25.200), ήτοι οχτώ εκατομμύρια εφτακόσιες δώδεκα χιλιάδες εννιακόσιες (8.712.900) παλαιές δραχμές.
Έτσι θέτω ξανά στα τριάντα μου χρόνια το ερώτημα. Μπορώ να πάω σε μιά τράπεζα, να πάρω ένα δάνειο 30.000 ευρώ, και να πάω να τα σκάσω στο κράτος και να ξεπληρώσω εφάπαξ το χρέος μου, ως ένας από τα 11 εκατομμύρια πολίτες αυτού του κράτους; Γιατί, εξών που δεν μου αρέσει να χρωστάω, τίποτα δεν με εξασφαλίζει και δεν με διαβεβαιώνει πως οι «ανίκανοι» που γενικότερα κυβερνούν(;) αυτό το κράτος, δεν θα με χρεώσουν παραπάνω στα επόμενα χρόνια.
Προτού λοιπόν συμβεί κάτι τέτοιο, θέλω από τώρα να ξεχρεώσω και... να βγώ από το παιχνίδι. Όσο για το χρέος στην τράπεζα; Θα είναι πάλι σαν να αγόρασα ένα ακριβό αυτοκίνητο. Θα το ξεπληρώσω σιγά-σιγά σε πέντε-εφτά χρονάκια, και θα ξεμπερδέψω. Μπορώ;
Ρωτάω: Μπορώ;
Υ.Γ.: Ξέρω πως το ερώτημα είναι ρητορικό, και πως δεν μπορώ έτσι απλά να «βγω» από το παιχνίδι. Γιατί απλούστατα, εξακολουθώ να είμαι πολίτης αυτού του κράτους και να συμμετέχω στην ζωή, στα έργα και τις πράξεις του. Πως απολαμβάνω κάποιες παροχές(;!) όπως υγείας π.χ. (;!!) κ.τ.λ. Αλλά ρε γαμώ το. Αυτή η ιδέα να πληρώσω μια κι έξω το χρέος μου και να ξεμπερδέψω, πολύ μου αρέσει —που να πάρει!
—ΤΕΛΟΣ—
Όποιος θέλει, μπορεί να αφήσει το σχόλιό του· με σεβασμό στον εαυτό του και στον συνάνθρωπό του. Σας ευχαριστώ που διαβάσατε το κείμενό μου.
Τάδε έφη,
© Ναυτίλος Του Διαδικτύου (Περικλής Περικλής)