2/14/2008

19. Τί Τη Θέλουν Τη Γιουροβίζιον;


Τί Τη Θέλουν Τη Γιουροβίζιον;


Αναδημοσίευση από την εφημερίδα:
Ποντίκι, Ποντίκιart, Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2008


Τί Τη Θέλουν Τη Γιουροβίζιον;

«Η Σάρα, η Μάρα και το κακό συναπάντημα —αλλιώς, η Χρύσπα, η Καλομοίρα και ο Μαρτάκης, με το βοϊδίσιο βλέμμα. Τρία πολυτελώς αμπαλαρισμένα «τίποτε» της νεοελληνικής βλαχοπόπ, που φιλοδοξούν να σηκώσουν, με λεβεντιά και υπερηφάνεια, τη σημαία της υπερήφανης πατρίδος στο Βελιγράδι, όπου και θα γίνει εφέτος ο διαγωνισμός τραγουδιού της Γιουροβίζιον.

Τρία παιδιά με μικρές –πολύ μικρές– φωνές, και μεγάλες –πολύ μεγάλες– φιλοδοξίες, γιατί στον μικρόκοσμό τους θεωρείται σπουδαίο επίτευγμα η συμμετοχή στην εν λόγω εμποροπανήγυρη. Και τρία τραγούδια από τα χειρότερα που έχουμε ακούσει τον τελευταίο καιρό.

Άντε, να πατώσουμε μπας και ξεφύγουμε λίγο από αυτό το καρναβάλι στο οποίο μας ενέπλεξε η ΕΡΤ μετά τη νίκη της Έλενας Παπαρίζου –που να μην έσωνε!– με το «My Number One». Στο μεταξύ, κάποιος να απαγορεύσει στην Μπέσυ Αργυράκη να βγαίνει στα κανάλια για να αναλύει τα των ασμάτων και του διαγωνισμού, ως ειδική των ειδικών, επειδή σε μια πολύ μακρινή εποχή είχε πάρει και εκείνη μέρος. Έλεος!»

-Ο Αθέατος




Συνυπογράφω και συνταυτίζομαι με το παραπάνω κείμενο, μιάς και με εκφράζει απόλυτα! Παραθέτω μία φωτογραφία της Verka, που κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι ο μόνος(-η;), που κατάλαβε πως η Eurovision, δεν είναι πλέον εργαλείο επίδειξης της διαφορετικής κουλτούρας των χωρών, που συναποτελούσαν κάποτε το θαύμα, το όνειρο της Ευρωπαϊκής ένωσης.

Σήμερα, η Eurovision, είναι μιά γιορτή κεφιού, όπου γιορτάζεται η –πλέον– ενωμένη Ευρώπη, με το χιούμορ που χαρακτηρίζει μιά πιο διεθνοποιημένη νεολαία· που γιορτάζει την χαρά της ζωής. Με τραγούδια, που δεν χρειάζεται να έχουν βαρυσήμαντα νοήματα, αλλά να μας κάνουν να γελάμε και να χορεύουμε, σε μια εποχή έντονων προβλημάτων και ανησυχιών για το μέλλον της ενωμένης Ευρώπης, αλλά και του κόσμου στο σύνολό του.



Α! και για να κατινέψω και λίγο, γιατί αν δεν το πω θα σκάσω. Όταν πήραμε την πρωτιά με την Παπαρίζου, όλα ήταν μιά χαρά κι αντρίκεια. Όταν άρχισαν οι χυλόπιτες, ξαφνικά πληροφορήθηκα, χάρη στην έγκυρη ενημέρωση της Ελληνικής τηλεόρασης, πως η Eurovision, είναι κατεξοχήν gay θεσμός! Ορίστε;!

Δηλαδή ο πατέρας και η μητέρα μου, που παρακολουθούσαν χρόνια τον θεσμό και ήσαν θανατικοί οπαδοί, ήταν ομοφυλόφιλοι; Έτσι και αντιληφθώ... πως ο πατέρας μου την τίναζε την συκιά, και η μητέρα μου φιλούσε το γατάκι της γειτόνισσας... Θα πεθάνωωω!


—ΤΕΛΟΣ—


Όποιος θέλει, μπορεί να αφήσει το σχόλιο του· με σεβασμό στον εαυτό του και στον συνάνθρωπό του. Σας ευχαριστώ που διαβάσατε το κείμενό μου.

Τάδε έφη,
Ναυτίλος Του Διαδικτύου (Περικλής Π.)

7 σχόλια:

George Tsitiridis είπε...

Ετσι ειναι
ο κόσμος το θέλει το βλαχοπόπ
τα γλέντια και τους χορούς.
η eurovision έγινε κάτι σαν το πρωταθλημα στο ποδόσφαιρο.
κάθεσε με παρέα βάζεις στοιχήματα
παραγγέλνεις πίτσες και το διασκεδάζεις με φίλους.

revqueer είπε...

Πραγματικά είναι το απόλυτο τίποτα!!! Υπάρχει αποκλειστικά και μόνο για να γεμίζει το δελτίο του το Star!

blogger είπε...

Ακριβώς αυτό είναι που με ανησυχεί εμένα. Εκδηλώσεις που γίνονται μόνο για να "μας κάνουν να γελάμε και να χορεύουμε σε μια εποχή έντονων προβλημάτων και ανησυχιών για το μέλλον". Κοινώς να μας κοιμίζουν.

Ναυτίλος είπε...

Πισωγλέντι:

Όπως τα λες. Η Eurovision άλλε ρότα και μετουσιώθηκε σε κάτι πιο light και εύπεπτο για τον τηλεθεατή. Προσωπικά εξακολουθεί να μου αρέσει, και ως θεσμός, και ως παρουσία. Αν και οι πρόσφατοι κανόνες, που χωρίζουν τους συμμετέχοντες σε δύο κατηγορίες, δεν μου άρεσαν καθόλου! Και εάν εφαρμοστούν, θ’ αλλάξουν άρδην την στάση μου απέναντι στον θεσμό. Ευχαριστώ για τον σχολιασμό σου.


Revqueer:

Και όχι μόνο του STAR (πραγματικά, αυτό το κανάλι δίνει αγώνα για να πιάσει πάτο! Αλλά κι εγώ αυτό βλέπω, όταν θέλω να ξεφύγω από το μονοθεματικά δελτία ειδήσεων των υπόλοιπων καναλιών που ασχολούνται αποκλειστικά και μόνο με την Ζαχοπουλιάδα).


Κρόγιας:

Καλώς και δικαίως σ’ ανησυχεί ο καθησυχασμός και ο συστηματικός πλέον (νομίζω πως είναι αυταπόδεικτο και οφθαλμοφανές το γεγονός αυτό) αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης από την τηλεόραση. Αλλά δεν περιμένω από εκεί την επανάσταση. Καιρός ο λαός ν’ ανοίξει λίγο τα ματάκια του και να στραφεί και σ’ άλλα μέσα, όπως οι εφημερίδες (που δεν είναι άμεμπτες κι αυτές), το internet, και κυρίως, στην κοινή λογική.
Συμμερίζομαι την ανησυχία και τον προβληματισμό σου πάντως.

:-)

APSOY είπε...

Αν περνούσε απ το χέρι μου θα καθιέρωνα ο θεμός της Eurovision να είναι μια φορά το μήνα ΜΙΝΙΜΟΥΜ!

Ρεεεε... τρώμε πίτσα χωρίς τύψεις! Δεν το συζητάω!!!
Θέλω Eurovision!

Και ο Μαρτάκης όχι και κακό συναπάντημα! Μοιάζουμε σα δυο σταγόνες νερό (απ την ίδια βρύση!!!) και θίγομαι προσωπικά!!!

Καλημέρααα!

George Tsitiridis είπε...

Παρ όλα αυτά...ολοι περιμένουμε τις βραδιες Γιουροβίσιον ..(οσο ποιο πολλές τόσο ποιο καλά) για να φάμε να πιούμε να το ρίξουμε λίγο έξω.
Τοσα λεφτά ρίχνουμε...οχι εμεις η ΕΡΤ δηλαδη απο τους λογαριασμους ΔΕΗ για το θεσμο!!
και οπως λέμε καμια φορά πλήρωσα και θα κάτσω να το δω.. κάπως έτσι

Ναυτίλος είπε...

Apsoy:

Διαφωνώ καθέτως, οριζοντίως και πλαγίως! Δεν μπορώ καν να διανοηθώ κάθε μήνα όλο το ξεκατιναριό που βλέπω στην τηλεόραση πριν τον διαγωνισμό με δηλώσεις, προγνωστικά, θαψίματα και τέτοια που βλέπω τώρα! Θ’ αυτοκτονούσα αμέσως!


Πισωγλέντη:

Το ίδιο θα πράξω καλέ μου—πίστεψέ με!

:-)