9/04/2008

53. Ζώντας Εγκλωβισμένος Στο Οικονομικό Τέλμα


Ζώντας Εγκλωβισμένος Στο Οικονομικό Τέλμα


Απόγευμα αρχών μηνός Σεπτεμβρίου, σωτηρίου έτους δύο χιλιάδες οχτώ Μ.Κ.Χ. Ο καιρός είναι ευχάριστα ζεστός, ίσα-ίσα ώστε να μου επιτρέπει κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή φορώντας μοναχά το σλίπ, και χωρίς την λειτουργία του ανεμιστήρα. Ζώντας κι εκτός πόλεως, απολαμβάνω ένα ελαφρύ αεράκι, καθώς και το τιτίβισμα των πουλιών που βρίσκουν καταφύγιο στα δέντρα της αυλής, που με αγάπη φυτεύτηκαν προ είκοσι και βάλε ετών. Ειδυλλιακό περιβάλλον, που όμως δεν καταφέρνει να μου προσφέρει κάποια ψυχική γαλήνη ή ηρεμία.

Συν τις άλλης, είναι κι η τέταρτη ημέρα, μετά της «απολύσεώς» μου από την καλοκαιρινή εργασία μου. Εδώ και σχεδόν δέκα χρόνια, κάθε δεκαπενθήμερο Χριστούγεννα-πρωτοχρονιά-φώτων, δεκαπενθήμερο του Πάσχα, και τρίμηνο καλοκαιρινών διακοπών Ιούνιος-Αύγουστος, εργάζομαι καλύπτοντας τις άδειες του μόνιμου προσωπικού ενός ξενοδοχείου, το οποίο ανήκει σε οικογενειακό φίλο. Εννοείται πως η εργασία είναι αδήλωτη, χωρίς ένσημα και «λοιπές βλακείες» (εδώ γελάμε), με μισθό εξακοσίων ευρώ. Η εργασία είναι μίση-μισή: απογευματινή βάρδια, 14:00-22:00, και βραδινή βάρδια, 22:00-06:00· ανάλογα με το ποιος υπάλληλος έχει άδεια. (Έχω ξεχάσει τί θα πεί θάλασσα κ.τ.λ.)

Εξών αυτών των χρημάτων, άλλο εισόδημα δεν υπάρχει. Και σε περίπτωση που κάποιοι διερωτηθούν για το πώς ζω, θα απαντήσω με ντροπή πως, ναι, με συντηρεί ο πατέρας μου, του οποίου το εισόδημα προέρχεται από ένα μικρό ενοίκιο από το παλιό του μαγαζί το οποίο νοικιάζει. Τουτέστιν, με το ενοίκιο, και τα έξτρα χρήματα που βγάζω ένα τετράμηνο τον χρόνο, προσπαθούμε να ζούμε δύο άτομα. Το συνολικό εισόδημα, επ’ ουδενί άγγιζε το –πάλαι ποτέ– αφορολόγητο όριο των 10.500 ευρώ. Αν το διαιρέσουμε στο μισό, μιάς και πατέρα-υιός έχουμε κοινό ταμείο, τα έσοδα του καθενός είναι κάτω των 5.250 ευρώ!

Με αυτά τα χρήματα, πρέπει να εξοφληθούνε λογαριασμοί του ηλεκτρικού, των τηλεπικοινωνιών, του νερού, της θέρμανσης, τέλη κυκλοφορίας, ασφάλειες κι άλλα. Εκεί που λέμε: «υγεία να υπάρχει», έρχεται κι ο «ευφυέστατος» υπουργός των οικονομικών, με μέτρα που θα «ενισχύσουν» τα έσοδα του κράτους, που κατόπιν, λέει, θα ενισχύσουν τους «οικονομικά ασθενέστερους».


[ Πηγή εικόνας ]


Συγκεκριμένα, το κράτος με «ενισχύσει» (αλήθεια, με έσοδα κάτω των 5.250 ευρώ, ανήκω στους «κάτω από το όριο της φτώχιας»;) καθημερινά, με τα παρακάτω μέτρα:

1) Καταργεί το αφορολόγητο για αυτούς που ζούνε μόνο από ενοίκιο. (Πατέρα, ξέχνα μόνο το χαρτόσημο!)

2) Ανεβάζει τα τέλη κυκλοφορίας για τα παλιά «ρυπογόνα» αυτοκίνητα. Δεν με ρωτάει εάν έχω τα χρήματα να αντικαταστήσω το 28 ετών R4 των γονιών μου, που είναι δηλωμένο στο όνομά μου, με ένα νέο. Άσε που αν πάρω αμάξι με δόσεις, θα με ρωτήσει το κράτος: «Πόθεν έσχες» με δήλωση κάτω των 5.250 ευρώ;! (Όλ’ αυτά για το καλό του περιβάλλοντος, την ώρα που η Δ.Ε.Η. έχει δρομολογήσει κατασκευή τεράστιου εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με χρήση λιθάνθρακα στην Καβάλα!)

3) Ως μακροχρόνια κατόχου με κάρτα ανεργίας από τον Αύγουστο του 2000, δεν μου εξασφαλίζει καμία οικονομική βοήθεια, γιατί δεν έχω τα δύο χρόνια ενσήμων που χρειάζονται. Λογικό, αφού «επίσημα» δεν έχω εργαστεί ποτέ. Άσχετα αν έχω εργαστεί σε συνεργείο, τυπογραφείο, γραφιστικό γραφείο, σε γραφείο υπηρεσιών web ως σχεδιαστής web σελίδων, ξενοδοχοϋπάλληλος κ.τ.λ. Βέβαια, θα μου πούνε πως εγώ φταίω, επειδή δεν καταγγέλλω τους εργοδότες μου. Διόλου δεν διερωτώνται που θα βρω δουλειά σε μία μικρή πόλη σαν την Ξάνθη, όταν βγει φόρα πως «γαμάω» τους εργοδότες μου. «Την ευθύνη την έχουν οι πολίτες», δικαίως θα πούνε οι ορθολογιστές. Τί να πώ; Είμαι ένας παλιοδειλός —what ever!

4) Το κράτος λέει, πως οι κάτοχοι κάρτας ανεργίας, μετά το εικοστό ένατο έτος της ηλικίας τους, δεν δικαιούνται δωρεάν ασφάλιση στο Ι.Κ.Α. και υπάγονται στο ταμείο πρόνοιας. Ελα ντέ που εκεί δεν με ασφαλίζουν γιατί εμφανίζω εισόδημα από το ενοίκιο που παίρνω στο όνομα του πατέρα μου. Άνεργος μπορεί να είμαι, λέει ο νόμος, αλλά έσοδα έχω. Άρα, μπορώ να πληρώσω μόνος μου τον γιατρό και τα φάρμακα όταν αρρωσταίνω. Sure —what ever!

5) Ανακοινώνεται η πρόθεση της κυβέρνησης, να βάλει χέρι –αλα Μπερλουσκόνη– στους «νεκρούς» λογαριασμούς. Θυμήθηκα πως έχω κάνα δυό σε τράπεζες, με ποσά κάτω των εκατό ευρώ. Επίσης, έμαθα πως χρεώνομαι έξοδα συντηρήσεως λογαριασμών! Τους έκλεισα αμφότερους κι ευτυχώς, δεν χρειάστηκε να πληρώσω κι από πάνω.

6) Η ανεργία στην Ξάνθη, ανεπίσημα είναι πάνω από το είκοσι τις εκατό. Επίσημα είναι πολύ λιγότερη, χάρης στα προγράμματα και τις αλχημείες των υπουργιών οικονομικών και εργασίας. Οι προοπτικές να βρω δουλειά, είναι «πολύ ευοίωνες».

Κατά τ’ άλλα, χειμώνας έρχεται, χρήματα για πετρέλαιο δεν έχουμε μαζέψει ακόμη (κι ούτε ξέρω εάν θα μαζέψουμε). Αγοράσαμε όμως δυό τόνους ξύλα για την ξυλόσομπα· λογικά θα μας βγάλουν μέχρι τον Ιανουάριο. Ο νοικάρης χρωστάει πάλι τρία ενοίκια, που μάλλον δεν θα τα πάρουμε ποτέ, και θ’ αναγκαστούμε να προβούμε σε έξωση (είναι που πάει καλά η οικονομία βλέπεις). Ο πατέρας πέρασε τα εξήντα, κι ελπίζει στην σύνταξη· αν κι όταν την εγκρίνουν. Το ότι εργάζεται από τα δώδεκα δεν έχει σημασία, γιατί και στον καιρό του εργάζονταν εργάτες χωρίς ένσημα. Εγώ είμαι άνεργος, και δεν ευελπιστώ σε τίποτα. Ουσιαστικά έχουμε μηδαμινό εισόδημα αυτή την στιγμή.

Εν τω μεταξύ, ο υπουργός καταργεί το αφορολόγητο· αυξάνει τα τέλη κυκλοφορίας, λέγοντάς μου γελώντας, πως με τιμωρεί επειδή οδηγάω ένα παλιό αυτοκίνητο και πως πρέπει να πάρω καινούργιο, ενώ δηλώνει απώλειες εκατομμυρίων στις δημόσιες επιχειρήσεις (βλ. Δ.Ε.Η. που από το +500 εκ. ευρώ το 2004, χρωστάει τώρα 112 εκ. ευρώ για το 2008!). Ταυτόχρονα, σκάνδαλα με μίζες που κόστισαν εκατομμύρια και δισεκατομμύρια ευρώ στο δημόσιο για 20 και βάλε χρόνια, περνάνε στα ψιλά. Το κράτος αυξάνει τα λειτουργικά του έξοδα κατά 7% το πρώτο εξάμηνο του 2008, και γενικώς δεν τρέχει κάστανο.


[ Πηγή εικόνας ]


Ναι, μπορεί να έχω αυλή και τα πουλιά να κελαηδάνε. Μέσα μου όμως νιώθω άφατη ανασφάλεια, τρόμο, και φόβο για το μέλλον. Δεν βλέπω τίποτα καλό στην ζωή μου, και δεν διαγράφεται τίποτα ελπιδοφόρο για το άμεσο μέλλον.

Εξακολουθώ να κατακλύζομαι από αισθήματα ενοχής παρ’ όλ’ αυτά. Ποιά η ευθύνη μου σε αυτή την κατάσταση; Ποιές ενέργειες θα έπρεπε να είχα κάνει, ή, και μπορώ να κάνω για αλλάξω την κατάσταση; Μπορώ να κάνω κάτι μόνος μου, ή είμαι σταγόνα στον ωκεανό;

Καλό χειμώνα νά ’χουμε, κι όποιος αντέξει.

Υ.Γ.: Το παρών κείμενο γράφτηκε «εν βρασμό ψυχής». Παρακαλώ, συγχωρέστε τυχών ορθογραφικά και εκφραστικά λάθη.


—ΤΕΛΟΣ—


Όποιος θέλει, μπορεί να αφήσει το σχόλιό του· με σεβασμό στον εαυτό του και στον συνάνθρωπό του. Σας ευχαριστώ που διαβάσατε το κείμενό μου.

Τάδε έφη,
© Ναυτίλος Του Διαδικτύου (Περικλής Περικλής)

8 σχόλια:

Elementstv είπε...

.....Ενταξει το ομολογω δεν ειναι ολα δικαια στη ζωη.Τι να πω κουραγιο,μακαρι να σου πανε καλα τα πραγματα.Πραγματικα σοκαριστικα.Τα οικονομικα ειναι σημαντικα.Χωρις να θελω να γινω ερριστικος και κακοβουλος,ειχα δει σε μια εκπομπη πως η σχεση μας με τα οικονομικα μας δηλωνει γενικα το επιπεδο ζωης που διαγουμε.Δεν σημαινει οτι το πιστευω απλα το αναφερω...

Υ.Γ.:Αληθεια γιατι δεν σε προσλαμβανει μονιμο υπαλληλο ο "φιλος"σου ο ξενοδοχος?
Υ.Γ.2.:Συνεχισε να ψαχνεις για δουλεια .Παντα κατι βρισκεται.Και 600 να σου δινουν τουλαχιστον θα ειναι κατι επιπλεον.
Υ.Γ.:Εχεις καποιο κολληματακι με το σλιπ?Το αναφερεις παρα μα παρα πολυ συχνα στα γραπτα σου.
Πραγματι σου ευχομαι να πανε ολα καλα...

Greek Rider είπε...

Ναυτίλε πολύ στεναχωρήθηκα με αυτά που έγραψες σήμερα.

ΟΧΙ δεν φταις εσύ, ειλικρινά στο λέω, καταλαβαίνω αυτό που λες για τις καταγγελίες πιο πολύ από όσο μπορείς να φανταστείς.

Και δυστυχώς τα πράγματα πάνε προς το χειρότερο.

Παράλληλα υπάρχουν άνθρωποι που δεν τα πιστεύουν αυτά. Αυτό με εκνευρίζει περισσότερο.

Ναυτίλος είπε...

ElementsTV:

Τα οικονομικά, ορθός λένε πως δηλώνουν το επίπεδο της ζωής μας. Οκευ. Δεν πεινάω (ακόμη;!), έχω ρούχα (τζινάκι, πουκαμισάκι κ.λ.π.), κι ένα αυτοκίνητο· παλιό βέβαια, αλλά την κάνει την δουλειά του. Είμαι 30. Δεν έχω πάει ποτέ μου διακοπές, και τις μισές φορές που κάνω ψώνια, επιστρέφω στο ταμείο μερικά προϊόντα γιατί τα οικονομικά δεν μου βγήκανε πολύ σωστά (νιώθω πολύ ξεφτίλας εκείνη την ώρα). Υγεία να υπάρχει βέβαια. Αυτό είναι σημαντικό. Όσο για τα υστερόγραφά σου:

1) Δεν θέλει μόνιμο. Έχει. Κι όπως έχει πει κι ο ίδιος: «Στο γκισέ θέλουμε γυναίκες, με μεγάλα μπαλκόνια»... you get the point?

2) Ψάχνω... αλλά παντού το ίδιο. Σε δουλειές γραφείου ή πώλησης, ψάχνουν σχεδόν αποκλειστικά γυναίκες. Πόσο δεν μάλλον, άντρα, και μάλιστα λίαν ευτραφή!

3) Είναι το σώβρακο που φοράω. Μισώ τα μποξεράκια και λοιπά μποξεροϊδή. Υποθέτω μου βγαίνει υποσυνείδητα όταν αναφέρομε στα ανδρικά εσώρουχα (να, τώρα ας πούμε, η πρώτη λέξη που μου ήρθε στο μυαλό είναι: σλίπ, αλλά την αλλάζω για να καταλάβεις τι εννοώ).
Απλά αναφέρομαι στην γύμνια μου, όχι προκλητικά και σεξιστικά, αλλά για να δηλώσω πως είμαι «γυμνός», τουτέστιν, άνετος, σε μία ειδυλλιακή θερμοκρασία, όπου απολαμβάνω την γύμνια που σαν άτομο· όχι σεξιστικά.
Δεν είχα προσέξει πως προκαλώ με αυτό τον τρόπο... Θα προσπαθήσω να αυτολογοκρίνομαι στο μέλλον αφού προκαλώ.

Υ.Γ: Εσύ, τί πρόβλημα έχεις με τους (γαμημένους) τόνους, και γράφεις ατονικό;!

:-P


Greek Rider:

Μην στεναχωριέσαι... Του πούστη! Κανείς δεν χάνεται... νομίζω...

Κι' όμως... νιώθω πως φταίω. Αλλά εξών της ψήφου μου, που δεν πάει ποτέ στα μεγάλα κόμματα, και την δημόσια κρητική μου και την διαρκεί προπαγάνδα στο φιλικό περιβάλλον, δεν ξέρω τί άλλο να κάνω σαν άτομο, για να αλλάξω κάτι... και νιώθω τρομαχτικά ανίσχυρος... για τα δημοκρατικά «πιστεύω» μας...

Το τραγικό είναι, πως οι άνθρωποι που δεν τα πιστεύουν αυτά... είναι οι κυβερνώντες!! Εκεί να δεις θριλεριά!

:-O

Elementstv είπε...

loooooooooooooool....απλά είναι πιο γρήγορα.Αλλά έχεις δίκιο ,θα το δω σαν εξάσκηση...Δεν είπα ότι με το σλιπ προκαλείς απλα προσεξα οτι περιγράφεις πολύ συχνα οτι κάποιος φορά σλιπ...

Greek Rider είπε...

@Ναυτίλε ασφαλώς κανείς δεν χάνεται, ιδίως άτομα με σοβαρή πνευματική συγκρότηση όπως εσύ.

Δεν ξέρω αν θα ήταν εύκολο να μετακινηθείς σε άλλη περιοχή (γιατί η ανεργία όσο πας πιο βόρεια τόσο μεγαλύτερη είναι) αν έβρισκες εργασία. Τέλος πάντων, το μόνο που δεν πρέπει να χάνει κάποιος είναι η ελπίδα του.

gay super hero είπε...

Kι εμένα ρε γαμώτο μου φαίνεσαι πολύ συγκροτημένος άνθρωπος, δεν μπορώ να φανταστώ ότι δεν μπορεί να βρεθεί κάτι για σένα! Ειδικά αυτό που έγραψες σήμερα - δεν έχω δει καλύτερη ανάλυση σε καμία εφημερίδα! Μήπως πρέπει να το σκεφτείς και να φύγεις για ένα μεγαλύτερο μέρος;

Ναυτίλος είπε...

@Greek Rider &
@Gay Super Hero:


Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Με κάνετε και κοκκινίζω. Θα απαντήσω στο κοινό ερώτημά σας.

Δεν μετακινούμαι σε άλλη περιοχή απλούστατα γιατί δεν θέλω. Αγαπώ τον τόπο όπου μεγάλωσα, την πόλη, το σπίτι μου. Εδώ πήγα σχολείο, εδώ πέρασα την εφηβεία μου, εδώ έζησα με την οικογένεια μου, εδώ πέθανε και «αναπαύεται» η μητέρα μου.

Εδώ είναι οι φίλοι μου, με τους οποίους έχω τρελούς δεσμούς αγάπης. Εδώ είναι ο πατέρας μου ο οποίος είναι ουσιαστικά, ο μόνος μου συγγενής· τον χρειάζομαι και με χρειάζεται ψυχολογικά. Είμαστε πολύ δεμένοι.

Όσο δεν πεινάω, δεν φεύγω από τον τόπο μου. Και να σας πώ... Γνωρίζω άτομα που έφυγαν από την Ξάνθη και πήγανε Θεσσαλονίκη κι Αθήνα. Δεν περνάνε καλύτερα. Εργάζονται για 700, το πολύ 800 ευρώ, κι έχουνε και το ενοίκιο, που στην Ξάνθη απλά ζεις με την οικογένεια σου. Εκεί δεν έχουν την οικογένεια και τους φίλους τους, δεν έχουν τα καλά που προσφέρει η «μικρή» πόλη όπως καλύτερο φυσικό περιβάλλον και λιγότερο αίσθημα εγκλωβισμού.

«Μεγάλη πούτσα φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις», λέει μία παραφρασμένη παροιμία... Αλλά όσο δεν πεινάω, μου φτάνει να είμαι με αυτούς που αγαπάω. Είθε να μην χρειαστεί να τους αποχωριστώ ποτέ για κάτι όπως είναι τα χρήματα.

Καλύτερα «φτωχός» με αγαπημένους, παρά «πλούσιος» και μόνος.

Και πάλι σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.

:-)

gay super hero είπε...

Δεν λέω, έχεις πολύ καλούς λόγους για να μείνεις... Απλά πολλές φορές βρίσκουμε άπειρες δικαιολογίες επειδή μας φοβίζει το άγνωστο. Σκέψου το.