11/04/2008

56: Μην μένεις πίσω από την πόρτα...


Μην Μένεις Πίσω Από Την Πόρτα



[ Πηγή εικόνας ]



[Ένας επισκέπτης στο γκρουπ του Όσσο τον ρωτάει κάτι, και παίρνει απάντηση]

Το άλλο που θα ήθελα να ρωτήσω ήταν ότι έχω την αίσθηση, όταν διαβάζω βιβλία για την πνευματική ανάπτυξη –δικά σου και άλλων– ότι τα καταλαβαίνω όλα πολύ καλά. Διανοητικά, όλα μου φαίνονται ξεκάθαρα. Είναι προφανές όμως ότι, επιεικώς μιλώντας, είμαι στα χάλια μου... υποφέρω. Και θα πρέπει να γίνω ικανός να βγω απ’ αυτό. Μπορώ επίσης να δω ότι πρέπει να κάνω αυτό κι’ εκείνο, ίσως το μεγαλύτερο εμπόδιο να είναι καθαυτό το γεγονός ότι το θέλω.


Σωστά. Είναι πολύ προφανές ότι διανοητικά δεν έχει καθόλου πρόβλημα στο να καταλάβεις. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η διανοητική κατανόηση δεν είναι η σωστή κατανόηση. Είναι απλώς περιφερειακή. Είναι καλή για όσο πάει, δεν πηγαίνει όμως πολύ μακριά.

Έτσι, αν βασίζεσαι μόνο στην διανοητική κατανόηση, μπορεί να γίνεσαι ολοένα και μεγαλύτερος γνώστης. Θα φτάσεις να καταλαβαίνεις τα πάντα κι’ όμως εσύ θα παραμένεις ο ίδιος. Η μεταμόρφωση δεν είναι εφικτή μέσα από την νόηση. Η μεταμόρφωση γίνεται μέσα από ολόκληρο το είναι.

Η νόηση είναι απλώς ένα μέρος από ολόκληρο το είναι σου, οπότε θα πρέπει να καταλάβεις και στην καρδιά επίσης, όπως θα πρέπει να καταλάβεις και στο κεφάλι. Κι’ όχι μόνο αυτό. Θα πρέπει να καταλάβεις και μέσα στα ίδια σου τα κόκαλα, μέσα στο μεδούλι, αν θέλει πραγματικά να καταλάβεις.

Όταν καταλαβαίνεις διανοητικά, καταλαβαίνεις απλώς τη λογική, καταλαβαίνεις απλώς τους λεκτικούς συνειρμούς. Σου φαίνεται ότι ο συλλογισμός είναι λογικός. Η ζωή όμως δεν είναι λογική. Είναι απείρως μεγαλύτερη από αυτό. Κι’ όχι μόνο δεν είναι λογική, αλλά είναι πολύ παράλογη, επειδή η λογική σκέφτεται με όρους: είτε-είτε, και η ζωή είναι παράδοξη, η ζωή είναι παράλογη. Είναι περισσότερο σαν χάος, παρά σαν ένα λογικό σύστημα, είναι περισσότερο ποιητική και λιγότερο μαθηματική.

Αυτό είναι ένα από τα προβλήματα του σύγχρονου νου —ότι κρέμεται πάρα πολύ από το κεφάλι. Κι’ έχεις χάσει την επαφή με το σώμα, με την καρδιά, με την πραγματική, την ουσιαστική σου ύπαρξη.

Θα πρέπει λοιπόν να κάνεις κάτι κι όχι απλώς να διαβάζεις. Ο διαλογισμός, το κολύμπι, το τρέξιμο, ο χορός, το τραγούδι, το κλάμα και το γέλιο μπορούν να βοηθήσουν. Η σκέψη από μόνη της δεν μπορεί να σε βοηθήσει.

Διάβασε ένα βιβλίο –δεν υπάρχει τίποτα κακό σ’ αυτό– αλλά να μην περιοριστείς σε αυτό. Το βιβλίο μπορεί να ανοίξει μιά πόρτα, αλλά μη μένεις στην πόρτα.

Αν μείνεις εκεί, αν κολλήσεις στην πόρτα, δεν θα μπεις ποτέ στο παλάτι. Και οι θησαυροί δεν βρίσκονται στην πόρτα. Κανένας δεν κρατάει τους θησαυρούς στην πόρτα. Οι θησαυροί είναι κρυμμένοι βαθιά, μέσα στο βαθύτερο ιερό τού είναι σου.


Διαλογίσου λοιπόν περισσότερο, αγάπησε περισσότερο. Βρες στιγμές που να είσαι μέσα στο σώμα κι όχι μέσα στο κεφάλι. Κάνε κάτι στο οποίο να μπορείς να είσαι ολόκληρος. Για παράδειγμα, αν χορεύεις, θα πρέπει να είσαι ολόκληρος. Έρχεται μιά στιγμή στο στροβίλισμα, που μόνο το στροβίλισμα απομένει και το κεφάλι σου εξαφανίζεται εντελώς. Είναι καλό να διαβάζεις. Αν έχεις επίγνωση, μπορείς να το χρησιμοποιήσεις κι’ αυτό, χρησιμοποίησέ το όμως σαν μέσο και μην το κάνεις στόχο.

Αν μπορείς να έρθεις στο μαραθώνιο διαλογισμού, θα είναι καλό. Απλώς μείνε εδώ για λίγες μέρες και διαλογίσου. Δοκίμασε να καταλάβεις από διαφορετικές διαστάσεις, όχι από την διανοητική. Η διανοητική κατανόηση είναι σαν να είσαι διψασμένος και να ζητάς νερό κι’ εγώ να σου εξηγώ ότι το νερό είναι η ένωση δύο μερών υδρογόνου και ενός μέρους οξυγόνου.

Το καταλαβαίνεις απολύτως, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα σ’ αυτό, είναι προφανές. Αυτό όμως δεν πρόκειται να σε βοηθήσεις αν είσαι διψασμένος, δεν πρόκειται να σβήσει τη δίψα σου. Μπορείς να γράψεις τον χημικό τύπο του νερού και μπορείς να τον αποστηθίσεις, όμως ο χημικός τύπος δεν πρόκειται να σβήσει τη δίψα σου. Η δίψα χρειάζεται πραγματικό νερό κι’ ο χημικός τύπος είναι απλώς μιά αντίληψη, δεν είναι η πραγματικότητα.

«Προπαντός μην Παραπατάς»
Συγγραφέας: Osho
Εκδόσεις: Ρέμπελ
ISBN: 960-7259-97-4
Αρ. σελίδων: 370


Το κείμενό αυτό του Osho με έβαλε σε πολλές σκέψεις. Ένοιωσα πως στ’ αλήθεια, στην ζωή μου έχω ανοίξει τρομερά πολλές πόρτες, κι ενώ μου άρεζε αυτό που έβλεπα, δεν τολμούσα να βάλω το ριμαδιασμένο το πόδι μου μέσα. Εν μέρει λόγο χαμηλής αυτοεκτίμησης, που μου φώναζε πως αυτό που έβλεπα και μου άρεζε, δεν το άξιζα· δεν ήμουν άξιος να το κάνω κτήμα μου; Εν μέρει από φόβο για το άγνωστό και την επιμονή στην πεζή σταθερότητα που γνωρίζω (να πω το μεγάλο «ναι» ή το «μεγάλο» όχι που λέει κι’ ο Καβάφης); Ποιος ξέρει;

Πάντως, μου έδωσε να καταλάβω πως δεν φτάνει μόνο το διάβασμα για να γεμίσει αυτό το τεράστιο κενό που νιώθω μέσα μου. Έχω πολύ δρόμο ακόμη για να γίνω δέντρο και να δώσω κάποτε καρπούς... Ας είναι... Το μονοπάτι μου έχει δρόμο ακόμη. Έχουμε καιρό για την Ιθάκη...


—ΤΕΛΟΣ—


Όποιος θέλει, μπορεί να αφήσει το σχόλιό του· με σεβασμό στον εαυτό του και στον συνάνθρωπό του. Σας ευχαριστώ που διαβάσατε το κείμενό μου.

Τάδε έφη,
© Ναυτίλος Του Διαδικτύου (Περικλής Πασχίδης)

Σύνδεσμοι: (ανοίγουν σε νέο παράθυρο)
en.wikipedia.org/wiki/Osho

4 σχόλια:

Elementstv είπε...

Και ετσι ειναι .Παντως μην ψαχνεις μια καταληξη στη ζωη σου.Μονο ο θανατος την δινει αυτη.Εσυ ζησε χωρις να σκεφτεσαι συνεχως το δεντρο που πρεπει να γινεις.Εισαι απο μονος σου σημαντικος οπως εισαι τωρα.Αυτο ειναι το αληθινο νοημα στη ζωη.

stella είπε...

Καπου αλλου ο osho γραφει για την πορτα του Θεου.
Δηλαδη ψαχνεις να βρεις καιρο την πορτα του θεου,φτανεις αλλα αν την ανοιξεις μετα?
Τι θα εχεις να προσπαθεις,τι στοχο?
Ποια θα ειναι η ζωη αν ανοιξεις την πορτα και δεις τον Θεο?
Ισορροπια αναμεσα στο μεσα -εξω μιας πορτας.
Καλησπερα.

Nikos Lioliopoulos είπε...

"Αγάπησε περισσοτερο"
Εγω αυτό θα σου πρότεινα

Περαστικός είπε...

Πράγματι, όντας αναγνώστης πολλών βιβλίων, έχω βιώσει το αδιέξοδο, μερικές φορές είχα σκεφτεί "ωραία, άλλο ένα βιβλίο με ωραίες λέξεις στα τόσα που έχω διαβάσει και μετά, τι;". Η ζωή είναι πολύ περισσότερα από λέξεις, είναι πράγμα, όχι όνομα, πρέπει να αντιληφθείς το πράγμα πριν καν να γίνει λέξη, πρέπει να μπορείς να δεις ένα δέντρο και να το χαρείς στη μοναδικότητά του, πριν να το φυλακίσεις σε μια λέξη. Το διάστημα που έτρεχα είχα βιώσει καταστάσεις μιας πιο πλούσιας και βαθιάς αντίληψης/αυτεπίγνωσης, ήταν σαν να αποκτούσα την ικανότητα να παρατηρώ τον εαυτό μου, κάθε κίνηση του σώματος, κάθε συναίσθημα, κάθε σκέψη, όλα αυτά που κάνουμε χωρίς επίγνωση και νομίζουμε ότι είναι ο εαυτός μας, αλλά στην πραγματικότητα είναι μόνο το ρούχο του, θα έλεγα ότι ήταν ψυχοτρόπος εμπειρία, βίωνα μια χαρά χωρίς αιτία. Δεν υποτιμώ τα διαβάσματα, αυτό τους δίνει μετά και άλλη ποιότητα. Η αγάπη που λέει ο Νίκος είναι όντως μια οδός σε αυτή την αναρρίχηση.