Ο Paulo Coehlo δεν ανήκει στους λατρεμένους μου συγγραφείς, μα σ' αυτούς που σέβομαι. Πολλές φορές πιστεύω πως είναι «αηδιαστικά» αισιόδοξος· από την άλλη όμως, όταν διαβάζω τα βιβλία του, νιώθω πως το να είσαι πολύ αισιόδοξος δεν είναι και τόσο κακό. Σε κάθε του βιβλίο, μαζεύω ψίχουλα από την αισιοδοξία του, την αγάπη του για την ζωή, και κυρίως, για τον σεβασμό στο μοναδικό μονοπάτι της ζωής του καθενός μας (ουσιαστικά, μας μαθαίνει πως όλοι έχουμε το δικό μας μοναδικό μονοπάτι, και μόνο όταν το ακολουθούμε –αγνοώντας τις εκάστοτε επιταγές της κοινωνίας και της οικογένειας–, μπορούμε να γίνουμε πραγματικά ευτυχισμένοι).
«Η Μάγισσα του Πορτομπέλο» μου άρεσε αρκετά σαν βιβλίο (8/10), και όπως πάντα δεν θα πω πολλά, παρά μονάχα θα παραθέσω μερικά κομμάτια από το βιβλίο που μου άρεσαν, και που πιστεύω πως θα αρέσουν και σε εσάς. Αν τυχόν, μιλήσουν στην ψυχή σας, μην διστάσετε να αγοράσετε ή να δανειστείτε το βιβλίο· είναι πολύ καλό.
«Όταν πλένεις πιάτα, προσευχήσου. Ευχαρίστησε για το γεγονός ότι έχεις πιάτα να πλύνεις. Αυτό σημαίνει ότι υπήρξε πάνω τους φαγητό, που έθρεψε κάποιον, που φρόντισε στοργικά έναν ή περισσότερους ανθρώπους –ότι κάποιος το μαγείρεψε, το έβαλε στο τραπέζι. Φαντάσου πόσα εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν αυτή τη στιγμή τίποτα για να πλύνουν ή κανέναν για να του φτιάξουν φαγητό.
[...]
Η αληθινή παράδοση είναι αυτό: ο δάσκαλος δε λέει ποτέ στο μαθητή τι να κάνει. Είναι απλώς συνταξιδιώτες, που μοιράζονται την ίδια δύσκολη αίσθηση "απορίας" μπροστά στις αντιλήψεις που αλλάζουν ασταμάτητα, στους ορίζοντες που ανοίγουν, στις πόρτες που κλείνουν, στους ποταμούς που φορές-φορές μοιάζουν να μας φράζουν το δρόμο και που στην πραγματικότητα δεν πρέπει να τους διασχίσουμε, αλλά να τους διαπλεύσουμε.
Η διαφορά μεταξύ δασκάλου και μαθητή είναι μόνο μία: ο πρώτος φοβάται κάπως λιγότερο από τον δεύτερο. Έτσι, όταν κάθονται γύρο από το τραπέζι ή τη φωτιά για να μιλήσουν, ο πιο έμπειρος προτείνει: "Γιατί δεν κάνεις αυτό;" Ποτέ δε λέει "Πήγαινε από εκεί και θα φτάσεις εκεί που έχω φτάσει κι εγώ", γιατί ο κάθε δρόμος είναι μοναδικός και κάθε πεπρωμένο προσωπικό.
[...]
Ο σιδεράς έκανε μια μεγάλη παύση, άναψε τσιγάρο και συνέχισε:
"Μερικές φορές ο χάλυβας που φτάνει στα χέρια μου δεν αντέχει αυτή τη διεργασία. Η ζέστη, οι σφυριές και το κρύο νερό τον γεμίζουν ραγίσματα. Ξέρω ότι ποτέ δε θα μεταμορφωθεί σε καλό υνί ή σε άξονα μηχανής. Τότε βάζω απλώς το κομμάτι στο σωρό με τα παλιοσίδερα που είδες στην είσοδο του σιδεράδικου".
Άλλη μια παύση και ο σιδεράς κατέληξε:
"Ξέρω ότι ο Θεός με ρίχνει στη φωτιά των δοκιμασιών. Έχω αποδεχτεί τις σφυριές που μου δίνει η ζωή και κάποιες φορές νιώθω κρύος και αναίσθητος, σαν το νερό που κάνει το χάλυβα να υποφέρει. Όμως το μόνο που ζητάω είναι το εξής: 'Θεέ μου, Μητέρα μου, μην παραιτηθείς μέχρις ότου πάρω τη μορφή που περιμένεις από εμένα. Προσπάθησε με τον τρόπο που θεωρείς καλύτερο, για όσο χρόνο θέλεις. Ποτέ όμως μη με βάλεις στο σωρό με τα παλιοσίδερα των ψυχών'".»
Περί βιβλίου:
Τίτλος: Η Μάγισσα του Πορτομπέλο
Συγγραφέας: Paulo Coelho
Εκδόσεις: Λιβάνη
Σελίδες: 374
ISBN: 978-960-14-1484-3
Σύνδεσμοι: (ανοίγουν σε νέο παράθυρο)
http://www.paulocoelho.com/
http://en.wikipedia.org/wiki/Paulo_Coelho
2 σχόλια:
ΤΙ διαπραγματεύεται το βιβλίο? Από τον τίτλο να υποθέσω ότι έχει να κάνει με το υπερφυσικό?
Έχω διαβάσει τον Αλχημιστή με ανάμεικτες εντυπώσεις...
Γλυκιά μου Συκιά,
Δεν μπορώ αλήθεια να πω πολλά για το βιβλίο. Είναι ο κλασσικός Coelho που ξέρεις από τον «Αλχημιστή». Είναι η ιστορία μιας κοπέλας στο μονοπάτι της αυτογνωσίας. Τίποτα τετριμμένο του στυλ «Καλόγρια κλείσθηκε στο μοναστήρι του Αγίου Παταπίου –μεγάλη η χάρη του!»· αλλά η κλασσική «αμαρτωλή» (με την πιο γενικευμένη έννοια της λέξης), που ψάχνει μέχρι τέλους την ταυτότητα της, και κυρίως, την ένωση με το θειο (πάλι με γενικευμένη έννοια). Αν κι εσένα ο «Αλχημιστής» σου άφησε ανάμικτες εντυπώσεις (όπως άφησε και σε μένα), σου το συνιστώ. Όπως είπα και στο κυρίως άρθρο μου: Ο Coelho δεν είναι ο αγαπημένος μου, μα έχει τον σεβασμό μου. Είναι αν μη τι άλλο, ενδιαφέρον συγγραφέας που σε βάζει πάντα σε (θετικές) σκέψεις.
Σματς-σμούτς,
Ναυτίλος του Διαδικτύου
Δημοσίευση σχολίου