Η Αγάπη σαν...
[Κλικ στην εικόνα για μεγαλύτερη προβολή]
—ΤΕΛΟΣ—
Όποιος θέλει, μπορεί να αφήσει το σχόλιό του· με σεβασμό στον εαυτό του και στον συνάνθρωπό του. Σας ευχαριστώ που διαβάσατε το κείμενό μου.
Τάδε έφη,
© Ναυτίλος Του Διαδικτύου (Περικλής Π.)
Επιτρέπεται η ολική ή μερική (εφόσον ΔΕΝ αλλοιώνεται το νόημα) αντιγραφή-αναδημοσίευση των κειμένων, με ευγενική παράκληση για αναφορά της πηγής.
Για τις εικόνες που έχουν δημιουργηθεί από τον δημιουργό, επιτρέπεται η ελεύθερη αναπαραγωγή-χρήση τους, μιάς και δίνονται ως «public domain».
3 σχόλια:
Κοιτα αρκετα ωραιο κειμενο,μονο που ξεχασες κατι, κατα τη γνωμη μου τουλαχιστον.Δεν ανεφερες οτι ολοι μας διαθετουμε το κλειδι για την δικη μας βρυση και οτι πρεπει και εμεις να δινουμε νερο στο ποτηρι μας.Χωρις τη δικη μας αγαπη για τον εαυτο μας, πιστεψε με καμμια αλλη αγαπη δεν ειναι αρκετη.Φιλια!
Συστήνω το Βιβλίο της Ανησυχίας, δυο τόμοι, του Πεσόα. Εκεί Θα δείς πώς γεμίζουν τα νεροπότηρα....
Elelements TV:
Αυτό εννοώ όταν λέω ότι όσο αδειάζεις το ποτήρι σου, τόσο θα γεμίζει από κάπου, κι αυτή η αγάπη που έρχεται εξ άνωθεν είναι ουσιαστικά κι αυτή που έρχεται εντός μας. Αυτό που τονίζω με το κειμενάκι αυτό, είναι πως πρέπει να μοιράζεται όμως, αλλιώς, σαπίζει και χαλάει. Εύστοχη η παρατήρησή σου όμως. Εύγε.
Elias:
Το έψαξα στο Internet κι ενθουσιάστηκα από τα λίγα αποσπάσματα που βρήκα. Το αγόρασα κι’ όλας εχθές το απόγευμα και το έχω βάλει στην σειρά των προς ανάγνωση βιβλίων (είναι λίγο μεγάλη η σειρά βέβαια, οφείλω να ομολογήσω). Σ’ ευχαριστώ για στην πληροφόρηση.
(Το αστείο είναι πως ξεκίνησα να κάνω κάτι παρόμοιο με την σειρά κειμένων που τιτλοφορούνται ως: Εις εαυτόν).
:-)
Δημοσίευση σχολίου