Διήγημα:
Ο Μαρίνος κι ο Διαρρήκτης
Ο Μαρίνος Βαρταλιάδης ήταν αυτό που λένε, ήσυχο ανθρωπάκι. Ήταν είκοσι εννέα ετών, μέτριου αναστήματος, λίγο πλαδαρός μα όχι παχουλός, με καστανά κοντά μαλλιά και γενικότερα συμπαθητικό παρουσιαστικό.
Από μικρό παιδί ήταν πολύ ήσυχος· επιμελής μαθητής με καλούς βαθμούς κι επαίνους. «Αυτό το παιδί θα πάει μπροστά», συνήθιζαν να λένε οι δάσκαλοι κι οι καθηγητές του. Πράγματι, δεν έπεσαν πολύ έξω στις προβλέψεις τους. Ο Μαρίνος, μετά από πέντε χρόνια σπουδών στα οικονομικά, βρήκε δουλειά σε μεγάλη τράπεζα ως ταμίας. Από τις επτά το πρωί, ως τις τρεις το μεσημέρι, μετρούσε τα χρήματα άλλων ανθρώπων κι ανεχότανε τα παράπονα και τις βρισιές των πελατών σχετικά με τους τόκους, τις ουρές και γενικώς τα της τραπέζης προβλήματα...
[...]
Για την συνέχεια: κάντε κλικ με το ποντίκι σας στο εικονίδιο για να ανοίξετε το αρχείο σε μορφή ".pdf" (Acrobat Reader). Το διήγημα ήταν υπερβολικά μεγάλο για δημοσίευση στο blog.
Διήγημα: «Ο Μαρίνος κι ο Διαρρήκτης»
Αρ. Σελίδων: 30 - Μέγεθος αρχείου: 457,6 ΚΒ
—ΤΕΛΟΣ—
Όποιος θέλει, μπορεί να αφήσει το σχόλιό του· με σεβασμό στον εαυτό του και στον συνάνθρωπό του. Σας ευχαριστώ που διαβάσατε το κείμενό μου.
Τάδε έφη,
© Ναυτίλος Του Διαδικτύου (Περικλής Πασχίδης)
6 σχόλια:
Το αποθήκευσα! Δώσε μου λίγο καιρό και θα το διαβάσω με την ησυχία μου!
Revqueer:
Καλό κουράγιο στον «άθλο» σου· διότι περί αυτού πρόκειται... Πες μας την γνώμη σου όταν το τελειώσεις.
;-P
Εγω το διαβασα ηδη και μου φανηκε αρκετα ενδιαφερουσα ιστορια.Αν και εχω καποιες παρατηρησεις...
1ον:Η περιγραφη του κεντρικου σου ηρωα ,εστιαζει στα σημεια που ειναι ευαισθητα για τη δικη σου ψυχολογια.πχ μιλας αρκετα για το λογο οτι εχει καποια εξτρα κιλα.
2ον:Δεν μας αφηνεις να πιστεψουμε στον κεντρικο ηρωα αλλα και να ταυτιστουμε μαζι του.Φαινεται να καθεται νωχελικα και να περιμενει να αλλαξει κατι στη ζωη του.Ασε που ενταξει ερχεται ο Μπαμπης και του προκαλει μια αναστατωση αλλα ο τροπος που συμφιλιωνονται ειναι λίγο αφυσικος.
3ον:Αν και δημιουργειται καποια ερωτικη ενταση μεταξυ του Μαρινου και του Μπαμπη ,ειναι κριμα που δν την εξερευνησες περισσοτερο...
Εν κατακλειδι ,ηταν μια διασκεδαστικη ιστορια,που ομως μπορουσε να γινει πολυ καλυτερη,μεσω του δικου σου ταλεντου παντα.
Και να θυμασαι οτι ουτε κριτικος ειμαι ουτε τιποτα,απλα την γνωμη μου λεω,με σεβασμο στον εαυτο μου και στον συνανθρωπο μου...Φιλια
Elements TV:
Εύγε που το διάβασες τόσο γρήγορα (28 σελίδες!). Όσο για τις παρατηρήσεις σου:
1) Δεν νομίζω... Ο Μαρίνος δεν έχει παραπάνω κιλά για να ταυτιστώ μαζί του. Αυτό που τονίζω είναι πως δεν είναι slim με την αυστηρή έννοια. Απλά έχει 4-5 κιλά παραπάνω απ’ αυτό που θα θεωρούνταν φυσιολογικό. Ίσως να μην το περιέγραψα καλά. Πόρρω απέχει από τα δικά μου στάνταρτ όπου μου περισσεύουν καμιά 50αριά κιλά. (ομάιγκοντ!)
2) Βασικά δεν περιμένει τίποτα ν’ αλλάξει στην ζωή του. Ακριβώς αυτό ήταν το πρόβλημα: Ότι δεν είχε τίποτα. Ζούσε την μία μέρα μετά την άλλη. Αν δεν ερχόταν ο Μπάμπης, θα ερχόταν η κατάθλιψη κάποια στιγμή αργότερα. Ευτυχώς γι’ αυτόν, ήρθε ο Μπάμπης. Όσο για τον τρόπο... Είναι αφύσικος, δεν λέω... Κι αυτό μάλλον ήθελα να πω στην ιστορία μου. Ότι άμα είσαι διορατικός κι ανοιχτός, ίσως να σου συμβούν πράγματα που δεν τα περιμένεις. Ακόμη και να συμφιλιωθείς με έναν κλέφτη. Ο Μαρίνος είδε πέρα από το «πρεζόνι» που ήρθε να του «γαμήσει» την ζωή. Απλά... Άμα σε κλέψει τρεις φορές ο ίδιος άνθρωπος, και ξέρεις ότι δεν μπορεί κανείς να σε προστατέψει... δοκιμάζεις να συμφιλιωθείς τουλάχιστον (if can’t beat them; join them).
3) Ερωτική σχέση, μεταξύ του Μαρίνου και του Μπάμπη; Ε;! Τί; Πώς;!... Με πιάνεις εξαπίνης. Δεν ήταν στην προθέσεις μου· η ιστορία είναι εντελώς στρέιτ... Με πιάνεις αδιάβαστο... (κατάπληξη) :-O
Είναι αλήθεια ότι μπορούσα να την εξερευνήσω περισσότερο –πολύ περισσότερο–, την ιστορία, αλλά ήθελα να βγει ένα «σύντομο» κείμενο. Και πάλι δες, 28 σελίδες βγήκε!
Δεν πειράζει που δεν είσαι κριτικός· η γνώμη του απλού αναγνώστη έχει μεγαλύτερη βαρύτητα. Απλά, εάν μου επιτρέπεις. Να σου θυμίσω πως δεν είμαι συγγραφέας· δεν κατέχω την τέχνη της συγγραφής, ούτε τα πάω καλά με τα γράμματα. Ένας ερασιτέχνης είμαι ο οποίος πού και που το παίζω μέγας Δάντης. (ποιός πέταξε την ντομάτα;!)
Σ’ ευχαριστώ που μπήκες στο κόπο και το διάβασες και που άφησες τα σχόλιά σου με ειλικρίνεια. Me thanks a lot.
*huuuuugs*
το διάβασα όταν το ανέβασες.
είναι ωραίο αλλά... λίγο.
είναι το πρωτόλειο έργο ενός συγγραφέα που θα γίνει με την πολύ δουλειά πολύ καλός.
αυτά. φιλιά :-)
Πρόβατε (με τους 41 πόντους):
Σ’ ευχαριστώ κατ’ αρχάς που το διάβασες· 28 σελίδες κειμένου δεν είναι λίγες.
Είναι αλήθεια ότι η περισσότεροι διαμαρτύρεστε που είναι μικρό. Περίεργο γιατί φοβόμουν πως αν το έκανα πιο μεγάλο θα έβγαινε κουραστικό κι ο κόσμος θα το βαριότανε. Προς έκπληξη μου, οι περισσότεροι θέλετε κι’ άλλο.
Δεν γνωρίζω αν μπορεί να θεωρηθεί πρωτόλειο, αλλά είναι ίσως το πρώτο κείμενο τόσης μεγάλης έκτασης που γράφω· εύχομαι ν’ ακολουθήσουν κι άλλα. Όπερ έδει δείξαι.
Υ.Γ.: Τί υπονοείς πως με «πολύ δουλειά θα γίνει πολύ καλός»; Δεν είμαι ακόμη μέγιστος Ντοστογιέφκι;! Αυτό υπονοείς! Θα σκίσω στα σώβρακά μου!!
Φιλιά. ;-)
Δημοσίευση σχολίου