11/28/2008

60. Η Γενιά των «420 και κάτι ψιλά» Ευρώ


Η Γενιά των «420 και κάτι ψιλά» Ευρώ
(σιγά ρε μη σας δόκουμε 700 ευρώ!)


Τον τελευταίο καιρό, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης χρησιμοποιούν όλο και πιο συχνά τον όρο «η γενιά των 700 ευρώ». Ομολογώ πως αυτός ο χαρακτηρισμός, νιώθω πως με προσβάλει αφ’ ενός, κι αφ’ εταίρου πως είναι άτοπος.

Καταρχάς θεωρώ πως είναι ό,τι πιο απαξιοτικό το να χαρακτηρίζεις και να ονοματίζεις μία ολόκληρη γενιά ανθρώπων με χρηματικούς όρους. Στην προκειμένη αναφερόμαστε σε ανθρώπους, ζώντες ανάμεσά μας καθημερινώς. Είναι οντότητες με λογική και συνειδητότιτα. Δεν είναι σούπερ-μάρκετ ή μαγαζάκια του τύπου «Ό,τι πάρεις 1 ευρώ».

Η γενιές, συνήθως, ονοματίζονται από τις πράξεις των ιδίων ή από διάφορα σημαντικά γεγονότα. Υπάρχει η γενιά της επανάστασης, η γενιά του μεσοπολέμου, η γενιά των λουλουδιών (ή Χίπηδων), η γενιά Χ (generation-X), η γενιά του Πολυτεχνείου, και πάει λέγοντας. Όλα έχουν σχέση είτε με τα έργα και ημέρες των, είτε με γεγονότα που διαδραματίζονταν την συγκεκριμένη χρονική περίοδο.

Πιστεύω λοιπόν, πως το να βαφτιζόμαστε ξαφνικά ως «η γενιά των 700 ευρώ», είναι κάπως απαξιοτική. Αφ’ ενός βάζουν ως βάση της ύπαρξης, των πράξεων και των όποιων πιστεύω μας τα χρήματα. Αφ’ εταίρου είναι σαν να λένε πως δεν είμαστε τίποτα άλλο, τίποτα παραπάνω από αυτό: μία γενιά νεκρή, χωρίς τίποτα το αξιόλογο, εξ όν του ότι εργαζόμαστε για λιγότερα χρήματα απ’ ό,τι θα έπρεπε.

Κάποιοί, ίσως, να πούνε πως ασχολούμαι με ελάσσονα ζητήματα όταν το μείζων πρόβλημα είναι αυτό που περιγράφει η (αυθαίρετη) ονομασία της γενιάς: μία γενιά υποαμοιβόμενη με σοβαρά προβλήματα διαβίωσης. Συμφωνώ εν μέρει, αλλά δεν παύει ο απαξιοτισμός να είναι γεγονός.

Δεύτερον, πιστεύω πως ο χαρακτηρισμός είναι μάλλον άτοπος, μιάς και δεν γνωρίζω πολλά άτομα της ηλικίας μου, (τριαντάρηδων γαρ), να αμείβονται με 700 ευρώ. Οι περισσότεροι σπανίως λαμβάνουν πάνω από 600, και στο 90% των περιπτώσεων με μερική, ή χωρίς καθόλου ασφάλιση.

Παραθέτω παρακάτω την προσωπική μου ιστορία, αλλά και δύο φίλων μου που θα δώσουν μία εικόνα της πραγματικής κατάστασης στον χώρο εργασίας. Η τελευταία δε, είναι αυτή που με εξόργισε περισσότερο και με ώθησε στην συγγραφή της παρούσης ανάρτησης. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν.


[ Πηγή εικόνας ]


Περίπτωση 1η (c’est moi)

Διαθέτω κάρτα ανεργίας από το 2000· απ’ όταν αποφοίτησα από την Τεχνική Επαγγελματική Σχολή όπου φοιτούσα (σήμερα οι σχολές αυτές δεν υφίστανται πλέον). Στα οχτώ αυτά χρόνια που πέρασαν, δεν έχω εργαστεί ούτε μία μέρα· σύμφωνα με τα «έγγραφα» του κράτους. Κι’ όμως. Έχω περάσει από διάφορες εργασίες όπως σε συνεργείο αυτοκινήτων ως μηχανικός (ευτυχώς δεν κράτησε πολύ, γιατί δεν μου πήγαινε το επάγγελμα αυτό με τίποτα!). Σε γραφείο με αρκετά δωδεκάωρα αλλά και μερικά «τρελά» δεξαεξάωρα για τον εξωφρενικό μισθό των 400 ευρώ. Σε ξενοδοχείο σε νυχτερινές βάρδιες κι’ εορτάσιμες περιόδους (Χριστούγεννα, Πάσχα κ.λ.π.) για 600 ευρώ τον μήνα (οι υψηλότερες απολαβές που έλαβα ποτέ!). Σε γραφείο Web Design ως web designer, γραφίστας και προγραμματιστής (όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω). Ως καθηγητής σε φροντιστήριο για να διδάξω το πρόγραμμα "Photoshop" σπουδαστές και καθηγητές πληροφορικής. Μεταξύ όλων των προαναφερόμενων εργασιών, έκανα κι’ άλλες μικρότερες εργασίες ελάσσονος σημασίας για χαντζιλίκι.

Χαρακτηριστικά αυτών των εργασιών ήταν αφ’ ενός η χαμηλή αμοιβή, ιδίως σε σχέση με τις εργάσιμες ώρες, κι αφ’ εταίρου η πλήρη έλλειψη ασφάλισης. Συν αυτών, ήταν και οι απαιτήσεις των εργοδοτών για προσφορά υπέρ του δέοντος, εις το όνομα της πατρίδος και του πατροπαράδοτου ελληνικού φιλότιμου.

Να το πω απλά: Θέλουν υπάλληλο με ευέλικτο ωράριο (έλα 8 το πρωί, φύγε 9 το βράδυ, έλα ξανά στις 10 να σκουπίσεις). Θέλουν άριστη γνώση ξένων γλωσσών όπως αγγλικά, γαλλικά και πιάνο. Θέλουν άριστες γνώσεις υπολογιστών, συμπεριλαμβανομένου και της επισκευής των σε περίπτωση βλάβης. Και τα θέλουν όλα αυτά με ελάχιστα χρήματα, το δικαίωμα να σε βρίζουν και να σε μειώνουν μπροστά σε τρίτους, να ψήνεις καλό καφέ και να κάνεις τα ψώνια για το σπίτι (δεν αστειεύομαι καθόλου στο τελευταίο). Το ότι θα σε πάρουν χωρίς ασφάλεια είναι ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ! Όταν δε, τολμάς να το αναφέρεις, λαμβάνεις απαντήσεις του τύπου: «Εσείς οι νέοι μου βγήκατε όλοι συνδικαλιστές. Είστε τεμπέληδες και δε θέλετε να δουλέψετε. Εγώ σου προσφέρω μιά δουλειά, κι εσύ την κοιτάς στα δόντια», κ.ο.κ.

Έχουμε και το κράτος από την άλλη, να μην ασφαλίζει ανέργους άνω των 29 ετών (παρντόν;). Δεν γνωρίζω, ούτε κατανοώ την λογική αυτή.

Όταν είσαι άνεργος και κάτω των 29 ετών, πηγαίνεις κάθε εξάμηνο στον Ο.Α.Ε.Δ. όπου έχεις την κάρτα ανεργίας και παίρνεις ένα πιστοποιητικό. Πας στο Ι.Κ.Α. και εκδίδεις βιβλιάριο υγείας και το ανανεώνεις κάθε εξάμηνο. Τουλάχιστον να έχεις ως πολίτης μία άλφα ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε περίπτωση που αρρωστήσεις, σε χτυπήσει κάποιο αυτοκίνητο βουλευτού ή σπάσεις ένα χέρι βρε αδερφέ! Για κάποιον λόγο όμως, το κράτος θεωρεί πως μετά το 29 έτος της ηλικίας, ο άνεργος δεν χρειάζεται αυτή την περιττή «πολυτέλεια». Και άνεργος και στον αέρα σε περίπτωση που σπάσεις –λέμε τώρα– κάνα πόδι, γιατί άνθρωπος είσαι...

Έτσι, το καλοκαίρι του 2007, κανόνισα με τον τότε εποχιακό εργοδότη μου, και συμφωνήσαμε να μου κάνει μία δίμηνη πρόσληψη, ώστε να κολλήσω τα 51 ένσημα που απαιτούνταν ως τότε, για να έχω ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για το έτος 2008. Τα ένσημα, θα τα πλήρωνα (και τα πλήρωσα) εγώ από την τσέπη μου. Από τα 1200 ευρώ των αποδοχών του διμήνου, τα 951 ευρώ πήγανε σε εισφορές για το ΙΚΑ! Ουσιαστικά, αγόρασα την ιατροφαρμακευτική μου περίθαλψη από το κράτος!!

Φυσικά αυτό το κράτος το κατάλαβε κι’ αποφάσισε πως είναι πολύ χαμηλά τα κοστολόγια. Γι’ αυτό, ακολουθώντας φιλολαϊκή πολιτική, ιδίως τώρα σε περίοδο γενικότερης οικονομικής κρίσης, σκεφτικέ, αποφάσισε και ψήφισε πως εφ’ εξής θα απαιτούνται τα διπλάσια ένσημα για να δικαιούται ο εργαζόμενος ασφάλιση. Τουτέστιν, 100 ένσημα και 1902 ευρώ ετησίως!)

Έτσι βρίσκομαι λοιπόν στο σήμερα, με οχτώ χρόνια κάρτα ανεργίας (στα 10 θα μου την κάνουνε gold και στα 25 platinum!), η οποία ακυρώθηκε μόνο μία φορά (θα δείτε παρακάτω το πώς και το γιατί).


[ Πηγή εικόνας ]


Περίπτωση 2η

Πάλι εγώ. Καθώς ήμουνα επίσημα άνεργος, το 2003 ο Ο.Α.Ε.Δ. αποφάσισε πως, για ν’ ανεβάσω τα προσόντα μου, χρειαζόμουνα ένα πτυχίο E.C.D.L. Με εγγράφουν με το έτσι θέλω λοιπόν, σε ένα πρόγραμμα 100 ωρών όπου σε ιδιωτικό Κ.Ε.Κ. θα παρακολουθούσα τα μαθήματα.

Όταν έφτασα και γράφτηκα, έλαβα μία δυσάρεστη έκπληξη. Μου ζητούσαν την κάρτα ανεργίας που είχα ήδη για 3 χρόνια (Όχι, όχι το παιδί μου!!). Ρώτησα εκεί, πήγα και ρώτησα και στον Ο.Α.Ε.Δ., όπου μου είπαν εν τάχη το εξής:

«Όταν εγγράφεσαι σε ένα τέτοιο πρόγραμμα, η κάρτα ανεργίας ακυρώνεται, γιατί είναι σαν να προσλαμβάνεσαι από το κράτος. Δεν είσαι πλέον άνεργος, μιάς και θα λαμβάνεις εισόδημα».

Και πράγματι, μου την ακύρωσαν επί τόπου. Το δε εισόδημα ανερχότανε στο ιλιγγιώδες ποσό των 200 ευρώ, από τα οποία τα 51 θα παρακρατούνταν για να λάβω τα 40 πίσω, μετά την υποβολή της φορολογικής δηλώσεως, ως επιστροφή την επόμενη χρονιά. Ο δε χρονικός ορίζοντας του προγράμματος ήταν 5 μήνες. 200 ευρώ για 5 μήνες. Αυτός ήταν ο μισθός του κράτους για την «απασχόλησή» μου (...και ζαμπόν κυρ. Παναγιώτη... και σοκολάτες για τα παιδιά!)

Γι’ αυτόν τον λόγο ακυρώθηκε η κάρτα ανεργίας μου, και μαζί με άλλων, ρίξαμε τον δείκτη ανεργίας. Αυτό συμβαίνει σε όλη την χώρα έως και σήμερα. Έτσι εμφανίζει το κράτος τεχνητές μειώσεις στους δείκτες της ανεργίας.

Περιττό να αναφέρω πως αμέσως μετά το πέρας των μαθημάτων (των οποίων την ποιότητα και το αδιάβλητο τον εξετάσεων δεν θα αναφέρω γιατί θα με μηνύσουν και θα με τραβάνε στα δικαστήρια), πήγα και γράφτηκα ξανά στον Ο.Α.Ε.Δ. ως άνεργος —και να με συγχωρείτε, αρνούμαι να δεχτώ πως εργάστηκα για 5 μήνες και δεν ήμουν άνεργος. Ήμουν και είναι άνεργος για οχτώ ολόκληρα χρόνια κύριε Κράτος!


[ Πηγή εικόνας ]


Περίπτωση 3η (νεαρά δεσποινίς ψάχνεται)

Γνωρίζω ένα κορίτσι με το οποίο με δένει μία φιλία, η οποία επιτέλους κι’ αυτή, μετά από χρόνια ανεργίας, βρήκε εργασία ως γραμματέας σε γραφείο ιατρού στην Ξάνθη. Θα κλείνει ραντεβού, θα κρατάει τα αρχεία στον υπολογιστή, θα απαντάει στα τηλέφωνα, θα τρέχει στο Ι.Κ.Α. για τα βιβλιάρια των ασθενών, στα φαρμακεία για τα φάρμακα, και πάσης φύσεως άλλες εξωτερικές ή εσωτερικές εργασίες. Χάρηκα κι εγώ γιατί γνωρίζω από πρώτο χέρι το πόσο επηρεάζει την ψυχολογία η ανεργία κι’ η συνεχείς έλλειψη ρευστού, και ζήτησα λεπτομέρειες.

Λεπτομέρεια 1η: Θα την προσλάβει μέσω προγράμματος Ο.Α.Ε.Δ. με κάρτα ανεργίας (ουδέν μεμπτό ως εδώ, θα πείτε).

Λεπτομέρεια 2η: Θα της πληρώνει μόνο τα χρήματα που δίνει ο Ο.Α.Ε.Δ. για έναν χρόνο, ήτοι 430 ευρώ περίπου (δεν γνωρίζει ακριβές ποσό ακόμη, αλλά τόσα περίπου είπε ο γιατρός). Ο γιατρός αρνείται δηλαδή να συνεισφέρει –ας πούμε– άλλα 200 ευρώ μηνιαίος ώστε, κάπως, να γίνει ο μισθός πιο αξιοπρεπής. (50 γαμημένα ευρώ την εβδομάδα! Ιδιώτης ιατρός! Μία γαμημένη επίσκεψη ασθενούς την εβδομάδα! Πόσο μορφωμένος μπορεί να είναι αυτός ο άνθρωπος το κέρατό μου;!)

Λεπτομέρεια 3η: Της ανέθεσε την πλήρη ψηφιοποίηση του ιατρικού του αρχείου μίας ολόκληρης 15ετίας. Θέλει να του οργανώσει σύστημα φακέλων που να περιέχουν τα αρχεία των ασθενών με αλφαβητική σειρά. Μεταξύ των εργασιών είναι η σάρωση ακτινογραφιών, συνταγολογίων και λοιπόν εγγράφων, και... φυσικά η κατάλληλη επεξεργασία και ταξινόμησή τους. Το κορίτσι ήδη βαράει 12ωρα για να τα κάνει, ενώ μάλιστα είναι ακόμη... «υπό δοκιμή»!

Λεπτομέρεια 4η: Μετά το πέρας εργασιών έχει την απαίτηση να κάνει και τα ψώνια για το σπίτι του.

Φυσικά όταν την ρώτησα: «Γιατί μωρή χαζή κάθεσαι και δεν φεύγεις από εκεί;» Μου απάντησε ό,τι πιο απλό: «Γιατί πού θα βρω δουλειά αλλού;» Κάλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρι που λένε —τα έξοδα τρέχουν.

Το τραγικό είναι πως ενδόμυχα σκέφτηκα πως κι’ εγώ το ίδιο θα έκανα. Έχει ήδη δύο μήνες που ζω κυριολεκτικά με δανικά φίλων. 20-20, 50-50 τα ευρώ, μου δανείζουν ευελπιστώντας πως τα Χριστούγεννα που θα εργαστώ κάνα μήνα θα βγάλω αρκετά να τους τα δώσω πίσω και να βγάλω τους επόμενους δυό μήνες.


[ Πηγή εικόνας ]


Περίπτωση 4η

Εν συντομία θα τα πω και με λίγες λεπτομέρειες, γιατί η Δαμόκλειος σπάθι κρέμεται πάνω από το κεφάλι κάθε επώνυμου και μη blogger.

Φίλος εργάζεται σε σημαίνουσα επιχείρηση της Ξάνθης (επωνυμίες, ονόματα και λοιπά στοιχεία δεν αναφέρουμε) μαζί με περίπου άλλα τριάντα άτομα. Μετά από περίπου δύο χρόνια τους μαζεύει η επιχείρηση και τους λέει πως θα προβεί σε απολύσεις και επαναπροσλήψεις μέσω του... «Stage» κι άλλων τέτοιων προγραμμάτων. Αρχικώς υπέθεσα πως απλώς θέλουν να γλιτώσουν χρήματα και να πληρώνει το κράτος (δηλαδή, όλοι οι υπόλοιποι φορολογούμενοι στην Ελλάδα και στην Ευρώπη) τους υπαλλήλους τους προς τόνωση της... επιχειρηματικότητάς τους. Ο φίλος μου όμως μου άνοιξε τα μάτια εξηγώντας:

«Βρε κουτό αγόρι. Δεν είναι μόνον τα χρήματα. Μετά το τρίτο έτος αρχίζουν τα δικαιώματα των υπαλλήλων ν’ αναβαίνουν. Δικαιούνται περισσότερες ημέρες άδειας τον χρόνο, αυξημένες χρηματικές απολαβές, αλλά και αποζημιώσεις σε περίπτωση απόλυσης. Αυτό είναι που τους καίει. Θέλουν να πληρώνουν λίγα (ή καθόλου μέσω προγραμμάτων), να απολύουν κατά το δοκούν, και να μην δίνουν άδειες.»

Έμεινα κι’ εγώ «μαλάκας» με το στόμα ανοιχτό...


Συμπέρασμα:

Ποια 700 ευρώ ρε παίδες;! 700 ευρώ είναι παράδεισος! Με το ζόρι πιάνουν τα 500 ευρώ στην πιάτσα! Και γαμώ τη μου! Σταματήστε πιά να μας αποκαλείτε με τέτοιο χαρακτηρισμό! Βρείτε κάτι άλλο. Αποκαλέστε μας η γενιά των απελπισμένων, των χαμένων, των θυμάτων, των νέο-προεπαναστατικών (ελπιδοφόρο αυτό), κάτι άλλο τέλος πάντων!


Γενιά των 700 ευρώ στα μούτρα σας!


—ΤΕΛΟΣ—


Όποιος θέλει, μπορεί να αφήσει το σχόλιό του· με σεβασμό στον εαυτό του και στον συνάνθρωπό του. Σας ευχαριστώ που διαβάσατε το κείμενό μου.

Τάδε έφη,
© Ναυτίλος Του Διαδικτύου

27 σχόλια:

Nikos Lioliopoulos είπε...

Συγκλονιστικό.Δεν μπορώ να πω λέξη.

Greek Rider είπε...

Ναυτίλε αν και τα ξέρω όλα αυτά από πρώτο χέρι μου σφίχτηκε το στομάχι μου...

Αναδημοσιεύω το κείμενο αυτό και στον μπλόγκ μου.

electronic mojito είπε...

Γνωστά "μέτρα" που λαμβάνονται για την τόνωση της "επιχειρηματικότητας". Το παραμύθι που μας πουλάνε είναι ότι αν κερδίζουν οι επιχειρήσεις θα κερδίζουμε και εμείς.
Αρχίδια (συγνώμη για την έκφραση) με ρίγανη.

Αναδημοσιεύω στο blog μου.

Odyssey είπε...

Και οι "περιπέτειες" "ελεύθερων" επαγγελματιών, για επιδόρπιο:
Σήμερα, κατάφερε να μαζέψει τα λεφτά για το ΤΕΒΕ. Τη διατροφή του γιου του (450), τις 2 καθυστερημένες δόσεις ενός στεγαστικού (350 εκάστη) δεν τα μάζεψε. Του είπαν να κάνει "περαίωση" 3 ανέλεγκτων ετών (500 κάθε έτος) σε μια περίοδο, που είχε ανοιχτά βιβλία, χωρίς εργασία, για να πληρώνει κάποιος που του χρώσταγε το ΤΕΒΕ. Επειδή δεν έχει τόσα, δεν έκανε "περαίωση", αν και ο λογιστής τον ενημέρωσε ότι θα του κόψει τα πόδια η εφορία στον έλεγχο. Τι να κάνει; Προσεύχεται.
Οι δουλειές πέσανε. Περιμένει αγωγή από την τέως, γιατί χρωστάει και του προηγούμενου μήνα τη διατροφή. (Την προηγούμενη φορά τον έσωσε ο γιος του, που της ζήτησε να σταματήσει την αγωγή. Τον αγαπάει κι ας μην είναι καλός πατέρας).
Ποια 420;
Έδινε για 4 ώρες την ημέρα το ποσό των 10 ευρώ σε μια κυρία(σύνολο 250 ευρώ/το μήνα). Αναγκάστηκε, λόγω πτώσης εργασιών, να της μειώσει τις μέρες που πληρώνεται(τρεις φορές τη βδομάδα). Κάντε μόνοι σας το λογαριασμό.
Την ίδια ώρα, η ΔΕΗ τους έκοψε το ρεύμα, γιατί σύμφωνα με το νόμο το σπίτι τους δεν έχει στέγη από κεραμίδια. (Κανένα αυθαίρετο στην τίμια Ελλάδα δεν έχει ηλεκτροφωτιστεί).
Ο "ελεύθερος επαγγελματίας" πατέρας συν τα 250 ή 130 ευρώ της μάνας δεν επαρκούν για να βάλουν κεραμίδια στη στέγη. Οι κόρες τους 11 και 12 ετών διαβάζουν μέρα και μετά ανάβουν λάμπα πετρελαίου.
Δεν θα έβαζα ούτε το ψευδώνυμο ναυτίλε σ'αυτή την ανάρτηση, αν δεν με υποχρέωνε η ρύθμιση που έκανες, να βάλω ψευδώνυμο του γκουγκλ. Φτιάξε το, πληζ.
Ντρέπομαι.

electronic mojito είπε...

@ Οdyssey
Δεν νομίζω ότι πρέπει να ντρέπεσαι. Άλλοι θα έπρεπε να ντρέπονται που μας έφτασαν σε αυτή την κατάσταση. Βλέπεις μπορώ να καταλάβω και τους δύο σας μιας και δούλευα ανασφάλιστος όταν ήμουν φοιτητής ενώ τώρα που τελείωσα το μέλλον μάλλον μου επιφυλάσει τα καλά του μπλοκακίου παροχής υπηρεσιών (Μηχανικός ήθελα να γίνω τρομάρα μου), δηλαδή ΤΕΒΕ και ότι έχεις περιγράψει.
Αλλά εκείνοι δεν ντρέπονται. Χαίρονται επειδή ακριβώς επιδιώκουν. Να μας έχουν έτσι. Άρα δεν μας μένει τίποτα άλλο από το να του βγάλουμε από τη μέση.
Αυτά τα ολίγα από εμένα.

makakasgr είπε...

Α φίλε.Ειλικρινά δέν έχω λόγια!
Επέτρεψε μου νά τό δημοσιεύσω.
Ευχαριστώ!

geokalp είπε...

καλή δύναμη εύχομαι

busy bee είπε...

Η σιωπή και εδώ...είναι χρυσός!

roula karamitrou είπε...

Ξέρεις κάτι εγώ θα δώκω μιαν ευχή...όχι σε σένα ούτε στους υπόλοιπους ανθρώπους τηε γενιάς σου εσείς ξέρετε και η σιωπή σας, εγώ λέω είναι σιγή με σφιγμένα τα δόντια και θα τη φέρετε την καταιγίδα, δεν μπορεί να γίνει αλλιώς
Ευχή λοιπόν προς τα λιμοτάγαρα που ξεχάσαν πτυχία συνειδήσεις...τα παιδιά τους τα ίδια που θα ναι σε λίγο στη θέση των 420 και κάτι ψιλά...ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΌ ΝΑ ΤΑ ΔΏΚΟΥΝ ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΌ ΌΣΑ ΣΑς ΚΛΈΒΟΥΝ
Θα το αναδημοσιεύσω κι εγώ...αγάντα!

Aris είπε...

Αγαπητε φιλε,
την ιστορια σου τη διαβασα στο μακακα και απο τη βιασυνη μου να τη διαβασω δεν ειδα οτι ηταν δικια σου, ζητω συγνωμη για αυτο. Απαντησα στον μακακα και ειπα τι πιστευω. "oddysey" βαστα γερα!
Φιλε δεν ξερω αλλα κατι πρεπει να κανουμε...
"αρης"

ange-ta είπε...

μου έχει δεθει κόμπος το στομάχι μου.

Μπορώ να το αναδημοσιεύσω,, υποθέτω.

g for george είπε...

Έχω μείνει με το στόμα ανοικτό. Αυτό είναι πραγματικό "ρεπορτάζ" και σκιαγράφηση της "αληθινής πραγματικότητας", όχι οι ανοησίες που λένε τα δελτία ειδήσεων.

S G είπε...

Ομολογουμενως δυσκολη ζωη, αλλα τι ακριβως ζητας απο το κρατος δεν εχω καταλαβει και θα με ενδιεφερε να το μαθω.

Παρεπιμπτοντως, για την καταγραφη της ανεργιας, λες οτι εισαι 8 χρονια στα χαρτια ανεργος ενω δουλευες κατα καιρους. Αυτο εμενα μου φαινεται να δειχνει οτι η ανεργια ειναι χαμηλοτερη αποσο φαινεται επισημα, οχι υψηλοτερη...

diml είπε...

να αφησω ακομα ενα σχολιο του στυλ απονη ζωη μας πετ

diml είπε...

λαθος σχολιο το ανωθεν σβηστο αν μπορεις.

να αφησω ακομα ενα σχολιο του στυλ απονη ζωη μας πεταξες στου δρομου την ακρη μας αδικησες δεν εχει και πολυ νοημα πιστευω.

δεν σου εκφραζω τη συμπονια μου (δε νομιζω να σε οφελησει). το μονο που μπορω να σου πω ειναι πως οταν στο δρομο ζητησεις τη βοηθεια μου θα την εχεις. οπως και αλλων πολλων. και ας ανηκω (ισως) στους "προνομιουχους" της εποχης.

η μια ζωη στον εγκλεισμο η μια ζωη στους δρομους λεει ενα συνθημα.. διαλεξτε

υ.γ. S G η περιπτωση του ναυτιλου ειναι ενδεικτικη του συστηματος που υπερασπιζεσαι. να ζει αξιοπρεπως ζηταει. να χει ιατροφαρμακευτικη περιθαλψη και να τον προστατεψει το κρατος (ποιο κρατος? λεμε τωρα) απο τους εμπορακους που βγαζουν απ'τη μυγα ξυγκι. αλλα τι σου λεω τωρα ε? η μελετη των δεικτων της ανεργιας να ναι καλα κ ολα τα αλλα ερχονται.

dim απο τη γαλαρια

Ναυτίλος είπε...

Nikos.Lioliopoulos:

Είναι, δυστυχώς αγαπητέ. Κι’ εγώ είμαι τυχερός. Έχω πατέρα που μου δίνει σπίτι και τροφή.


Greek Rider:

Παρακαλώ, αναδημοσίευε ελεύθερα. Όσο για το κείμενο, είμαι βέβαιος πως γνωρίζεις ακόμη χειρότερες ιστορίες...


electronic mojito:

Με ρίγανη δεν τά ’χω δοκιμάσει. Ίσως να βοηθούνε στην κατάποση. Αναδημοσίευσε ελεύθερα.


Odyssey:

Ο πατέρας μου ήταν ελεύθερος επαγγελματίας, και γνωρίζω από πρώτο χέρι τις ευθύνες και την σχέση μίσους που υπάρχει με το κράτος. Θ’ ασχοληθώ κάποια στιγμή και μ’ αυτό το θέμα. Για τα posts θα το ψάξω.


makakasgr:

Δεν χρειάζεται να πεις· η αναδημοσίευση τα λέει όλα. :-)


geokalp:

Ευχαριστώ κι’ ανταποδίδω.


busy bee:

Θέλω μερίδιο απ’ το χρυσό κάθαρμα!!!


roula karamitrou:

Γνωστή η ευχή που δίνεις. Ετοιμάσου στο επόμενο Post να διαβάσεις την εξέλιξη.


Aris:

Φίλτατε, φυσικά και κάνουμε κάτι. Το πρώτο βήμα είναι η καταγραφή του προβλήματος κι’ η δημοσιοποίησή του για σκέψη κι’ ανάλυση· έπεται η λύσις...

ange-ta:

Μην υποθέτεις —αναδημοσίευσε ελευθέρα. Απεχθάνομαι τα copyrights.


g for george:

Reality sometimes is more horrifying than the most deviated imagination... ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων...


S G:

Θα σου πώ σε επόμενο Post ΤΙ ΑΠΑΙΤΩ από το κράτος φίλτατε. Όσο για τις εργασίες, ήταν εργασίες σκλαβιάς. Πρέπει να καταλάβεις κάτι βασικό. Η εργασία, υποτίθεται, δίνει αυτά που χρειάζεται για να ζήσεις κάποιος με κάποια ελάχιστα standart. Όταν η εργασία υποαμοίβει σε βαθμό που χρειάζεσαι κι’ άλλη εργασία, δεν είναι εργασία· είναι σκλαβιά.

Όσο για εμένα προσωπικά. Η απασχόληση δεν ήταν ποτέ πλήρης... Η ανεργία στην πραγματικότητα, είναι ακόμη πιο υψηλή αν σκεφτείς τον πρώτο παράγοντα που ανέφερα (τις αποδοχές κι’ αν φτάνουν για να ζεις), και δεύτερον τα κόλπα του κράτους όπως κάνει με τα Κ.Ε.Κ. που ρίχνουν πλασματικά τους δείκτες. Θα επανέλθω κάποια στιγμή στο μέλλον όπου θα τα εξηγώ αναλυτικότερα.

Σ’ ευχαριστώ πάντως για τις σκέψεις σου. :-)

S G είπε...

μαλιστα να μας πεις τι απαιτεις και ποια ειναι η βαση των απαιτησεων σου βεβαια. Γιατι απο ατομα στην Ελλαδα που αβασιμα "απαιτουν" απο τους αλλους εχουμε χορτασει.

"Η εργασία, υποτίθεται, δίνει αυτά που χρειάζεται για να ζήσεις κάποιος με κάποια ελάχιστα standart. "

ποιος καθοριζει τα ελαχιστα προτυπα για να πεις κατι εργασια?

Μην με παρεξηγησεις, δεν λεω οτι μια θεση πληρους εργασιας που πληρωνει 500 ευρω ειναι ελκυστικη ή καν ανεκτη, αλλα ποιος φταιει δεν καταλαβαινω. Η Ελλαδα ειναι μια χωρα με χαμηλους μισθους. Ειναι αυτο καλο? Προφανως οχι. Οποτε τι προτεινετε να κανουμε?

Στην Βουλγαρια 500 ευρω θα τους φαινοντουσαν πολλα. Ειναι αυτο καλο? Οχι. Οποτε τι κανουμε?

Παρεπιμπτοντως την τελευταια φορα που ημουν στην Αθηνα ειδα πληθωρα μαγαζιων να ζητανε πωλητες. 500 ευρω τους πληρωνουν (ρωτω, δεν ξερω)?

dim ποιο ειναι ακριβως το συστημα που υπερασπιζομαι? Το μονο που δεν εχω υπερασπιστει ειναι την ελληνικη κακοδαιμονια...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Δεν ξέρω αν μπορεί κανείς να πει κάτι. Δεν ξέρω πώς μπορέι άμεσα να αντιμετωπιστέι σε ατομικό επίπεδο τέτοιο πρόβλημα και μάλιστα δεν πιστεύω καν ότι μπορεί. Μάλλον η μόνη λύση μένει η αντίδραση, αλλά πού να βρεθεί συχνά το κουράγιο.

JustAnotherGoneOff είπε...

Παρεπιμπτοντως την τελευταια φορα που ημουν στην Αθηνα ειδα πληθωρα μαγαζιων να ζητανε πωλητες. 500 ευρω τους πληρωνουν (ρωτω, δεν ξερω)?

Συγνώμη SG για το ύφος μου, αλλά πότε ήταν η τελευταία φορά που ήσουν στην Ελλάδα;

Ο άνθρωπος βγάζει τα πτυχία του κι εσύ του λες να πάει πωλητής(!!), που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δουλεύουν μέχρι δίμηνο και τους διώχνουν οι εργοδότες για να μην πληρώνουν την ασφάλεια.

Αντί να κοιτάζεις την προσφορά, εξέτασε καλύτερα τη μορφή της εργασιακής ζήτησης: είναι δουλεμπορική, σαν τα διαβόητα Stage.

Christoforos είπε...

Καλησπέρα,

Ειμαι 30 χρονων και δουλευω εδω και τρια χρόνια στο εξωτερικο με τις καλυτερες δυνατές συνθηκες. Προκειται σύντομα να επιστρεψω στην Ελλαδα για τη στρατιωτική μου θητεία. Εχω σχεδόν πειστεί πως οφείλω να ψαξω δουλεία στην Ελλάδα και να μην ξαναφύγω. Όσο κι αν ακούγεται οξύμωρο η ανάρτηση σου μου δίνει έναν ακόμα λόγο να το κάνω. Πρέπει όλοι μαζί να παλέψουμε ενάντια σε αυτό το χάλι. Εργαζόμενοι και άνεργοι μπορεί να μη βράζουμε στο ίδιο καζάνι αλλά αύριο οι μέν μπορεί να βρίσκονται στη θέση των δε. Οι συνθήκες θα παραμένουν ίδιες όσο δεν κάνουμε κατι.

Και με το κάτι εννοώ κάτι δραστικο.

Καλο Κουράγιο σε όλους.

S G είπε...

Χριστοφορε, δυσκολευομαι να δω πως θα βοηθησεις το προβλημα της ανεργιας προσθετοντας εναν ακομα στους αναζητωντες εργασια.

JustAnotherGoneOff τι εχει το υφος σου, απλη ερωτηση κανεις. Η απαντηση ειναι, πριν λιγους μηνες.

"Ο άνθρωπος βγάζει τα πτυχία του κι εσύ του λες να πάει πωλητής"

α οχι, μην αρχισουμε ετσι. Προχτες ημουν σενα καταστημα εδω περα (στις ΗΠΑ) και η μια πωλητρια με την οποια μιλουσα μολις ειχε τελειωσει ΜΒΑ! Πουθενα δεν ειπε κανεις οτι ενα πτυχιο σου εδωσε αυτοματα το δικαιωμα ισοβιας απασχολησης με ιδανικες συνθηκες. Σου δινει απλα καποιες γνωσεις, τις οποιες (αν ειναι καπου χρησιμες) πρεπει και να χρησιμοποιησεις για να βρεις μια καλη θεση εργασιας. Και πωλητης θα γινεις αν χρειαστει, και 500 χμ μακρια θα μετακομισεις και γενικα θα κανεις ο,τι χρειαστει.

δειμο, αντιδραση σε τι?

Litanie des Saints είπε...

Ναυτίλε, έβαλα λινκ...
SG, ακόμα κι αν υποθέσουμε πως είναι έτσι... Σπουδάζεις για τέσσερα-πέντε χρόνια, επενδύοντας έτσι χρόνο και συνήθως χρήμα (αν έχεις πάει για σπουδές σε άλλη πόλη) και μετά δουλεύεις για 500 ευρώ τον μήνα. Θεωρείς πως αυτό αποτελεί ικανοποητική αμοιβή, τόσο σε ηθικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο; Κι αν στα 30 σου θελήσεις να κάνεις ένα παιδί, πώς ακριβώς θα το μεγαλώσεις;
Δεν είναι θέμα στάτους και πρεστίζ, πλέον δεν είναι καν θέμα ποιότητας ζωής, αλλά επιβίωσης. Κι αυτό είναι το χειρότερο.

diml είπε...

S G δεν ξερω αν πρεπει να εχεις ισοβια δουλεια στο αντικειμενο που σπουδασες αυτο που ξερω ειναι πως πρεπει να μπορεις να ζεις αξιοπρεπως.
δεν ξερω ποια ειναι τα ορια της αξιοπρεπειας στην ελλαδα παντως τα 500 ευρω δε σου την προσφερουν.
αντιδραση στο υπαρχον συστημα και τους κανονες που εχει θεσπισει ωστε να υπαρχουν ανθρωποι που δουλευουν με 500 και 600 ευρω. απλο ειναι.
αυτο το συστημα βεβαια δεν ειναι ασχημο για ολους καθως καποιοι πλουτιζουν εις βαρος καποιων αλλων. με τα λεγομενα σου σε παλιοτερη κουβεντα στη γαλαρια θεωρω πως αυτο ειναι το συστημα που υπερασπιζεσαι.
κα μιλωντας ειδικα για την ελλαδα. δεν ειναι γενικα και αοριστα μια χωρα με μικρους μισθους. ειναι μια χωρα που καποιοι παιρνουν μικρους μισθους και καποιοι παιρνουν μεγαλους. η αντιδραση λοιπον ειναι εναντια σαυτο. το πως θα φτασουμε στο επιθυμητο ειναι μια μεγαλη κουβεντα...

dim απο γαλαρια

S G είπε...

"SG, ακόμα κι αν υποθέσουμε πως είναι έτσι... Σπουδάζεις για τέσσερα-πέντε χρόνια, επενδύοντας έτσι χρόνο και συνήθως χρήμα (αν έχεις πάει για σπουδές σε άλλη πόλη)"

αν και δεν μαρεσει να μιλω επι προσωπικου, για να δεις οτι αυτα που λεω τα εννοω: σπουδαζω αισιως 10 χρονια πια (χρησιμοποιωντας τον ορο σπουδαζω καπως ευρεως βεβαια), ξεκινησα 2000 χμ μακρια απο το σπιτι μου και κατεληξα 6000χμ μακρια. Εχω επενδυσει σημαντικα σε χρονο και χρημα (κιας εχω υποτροφιες εδω και 6-7 χρονια, θα μπορουσα να δουλευα στον ιδιωτικο τομεα ολο αυτον τον καιρο με τριπλασια χρηματα).

ολα αυτα θα κανεις, και ακομα περισσοτερα για να εχεις την δυνατοτητα να εργαστεις σε αυτο που σου αρεσει. Και να το κανεις με το σπαθι σου, χωρις να ζητας χάρες απο συγγενεις, φιλους ή κρατος.

"Θεωρείς πως αυτό αποτελεί ικανοποητική αμοιβή, τόσο σε ηθικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο;"

ικανοποιητικη? προφανως οχι, οπως δηλωσα ηδη. Αλλα το ηθικο επιπεδο δεν βλεπω που κολλαει, δεν εκανες χαρη σε κανεναν, για τον εαυτο σου σπουδαζες, ποιος σου χρωσταει χάρες?

"Δεν είναι θέμα στάτους και πρεστίζ, πλέον δεν είναι καν θέμα ποιότητας ζωής, αλλά επιβίωσης."

με αυτο δυστυχως θα διαφωνησω. Αν θες να δεις τι ειναι θεμα επιβιωσης κανε μια βολτα στο Ζαϊρ ή πιο κοντα, στο Μενιδι. Αλλα μην κολλαμε σε λεπτομερειες, 500 ευρω σιγουρα δεν ειναι αρκετα για μια στοιχειωδως ανετη ζωη, στην Αθηνα τουλαχιστον.

Η ερωτηση μου ειναι τοτε: ποσοι βγαζουν μονο τοσα? Για ποιον λογο?

dim
"αυτο που ξερω ειναι πως πρεπει να μπορεις να ζεις αξιοπρεπως"

αυτο το πρεπει δεν το καταλαβαινω. Πρεπει συνεπαγεται δικαιωμα εναντι ποίου? Εχει κανεις υποχρεωση να στο παρεχει?

"αντιδραση στο υπαρχον συστημα και τους κανονες που εχει θεσπισει ωστε να υπαρχουν ανθρωποι που δουλευουν με 500 και 600 ευρω."

συγγνωμη? ποτε θεσπισε καποιος κανονα οτι δεν μπορεις να βγαλεις πανω απο 500 ευρω?

"καποιοι πλουτιζουν εις βαρος καποιων αλλων."

ποιοι?

"ειναι μια χωρα που καποιοι παιρνουν μικρους μισθους και καποιοι παιρνουν μεγαλους"

που το στηριζεις? για μενα ολοι σχεδον οι ελληνες μισθωτοι πληρωνονται σημαντικα λιγοτερο απο δυτικοευρωπαιους πχ συναδελφους τους (τι επαγγελμα θες να συγκρινουμε?). Η Ελλαδα ειναι μια χωρα με χαμηλους μισθους, πως θα το κανουμε?

Τι προτεινετε λοιπον για να ανεβουν οι μισθοι?

SK είπε...

Πολύ κατατοπιστικό, συγκινητικό και ανθρώπινο το κείμενό σου, Ναυτίλε, σε ευχαριστούμε!

Νομίζω όμως ότι πολλές απαντήσεις είναι "ή του ύψους ή του βάθους":

1) Ασφαλώς και δεν ζει κανείς αξιοπρεπώς με 400 ευρώ. Ο Ναυτίλος δεν ισχυρίζεται αυτό, έχει πει ο ίδιος άλλωστε ότι η στέγη και τροφή της οικογένειας βοηθάνε. Η σύγκριση γίνεται σωστά όταν γίνεται με όμοια μεγέθη. Αν, π.χ., θέλει κανείς να συγκρίνει τα 400 του Ναυτίλου με έναν που ζεί μόνος στην Αθήνα, το ισοδύναμο ποσό σύγκρισης θα ήταν 700 ή 800 κοκ, αν υπολογίσει κανείς το ενοίκιο και την τροφή που θα προστεθούν στα 400.

2) Ευκαιρίες για δουλειές υπάρχουν, εάν μετακινηθεί κανείς. Όσο πιο ευέλικτος είναι κάποιος, τόσο πιο πολλές οι ευκαιρίες, όπως δίχνει το παράδειγμα του Christoforos, και του S G.
Ασφαλώς δεν είναι μόνον ο απόλυτος μισθός που καθορίζει το τι ζωή επιλέγει ο καθένας. Άλλοι θα θυσιάσουν οικονομικές δυνατότητες για συγκεκριμένο τόπο κατοικίας (όπως μας έχει πει ο Ναυτίλος για τον εαυτό του). Άλλοι θα θυσιάσουν δεσμούς με τόπο ή πρόσωπα για οικονομικές απολαβές. Άλλοι θα κάνουν παρόμοιους συμβιβασμούς σε μισθό ή τόπο για την ικανοποίηση που τους προσφέρει μια εργασία που τους αρέσει. Κτλ. κτλ.. Ελεύθεροι άνθρωποι είμαστε οι πιο πολλοί, και κάνουμε τις επιλογές μας και τις θυσίες μας. Και επιπλέον προσπαθούμε οι θυσίες να γίνονται στο βάθος του χρόνου ηπιότερες, και οι επιλογές ευκολότερες.

Ναυτίλε, αναμένω με ενδιαφέρον και τη συνέχεια.

diml είπε...

επειδη απαντας σαν αφελης ενω δεν εισαι το συνεχιζω στο ιδιο τεμπο

αυτο το πρεπει δεν το καταλαβαινω. Πρεπει συνεπαγεται δικαιωμα εναντι ποίου? Εχει κανεις υποχρεωση να στο παρεχει?
εναντι της κοινωνιας. η κοινωνια


συγγνωμη? ποτε θεσπισε καποιος κανονα οτι δεν μπορεις να βγαλεις πανω απο 500 ευρω?

αγραφοι ειναι οι κανονες και με τη βοηθεια νομων και παρανομων καποιοι παιρνουν 500 ευρω


ποιοι?

αυτοι που εχουν τα χρηματα


που το στηριζεις? για μενα ολοι σχεδον οι ελληνες μισθωτοι πληρωνονται σημαντικα λιγοτερο απο δυτικοευρωπαιους πχ συναδελφους τους (τι επαγγελμα θες να συγκρινουμε?). Η Ελλαδα ειναι μια χωρα με χαμηλους μισθους, πως θα το κανουμε?

το στηριζω στο οτι αυτοι που πλουτιζουν εχουν ανθρωπους υπο τη δουλεψη τους και ενω επρεπε να τους δινουν 10 τους δινουν 1 για να βγαζουν παραπανω. η ελλαδα ειναι μια χωρα με μικρους μισθους δεν βλεπω που κολλαει αυτο στην κουβεντα.


Τι προτεινετε λοιπον για να ανεβουν οι μισθοι?

μεγαλη κουβεντα δεν ειναι ο τοπος καταλληλος (blog ενος τριτου) να την ανοιξω

dim απο γαλαρία

S G είπε...

"εναντι της κοινωνιας. η κοινωνια"

ποια ειναι δηλαδη η κοινωνια? ποτε σου υποσχεθηκε "η κοινωνια" κατι τετοιο?

"αγραφοι ειναι οι κανονες και με τη βοηθεια νομων και παρανομων καποιοι παιρνουν 500 ευρω"

ειλικρινα δεν καταλαβαινω. Δηλαδη αν εγω ας πουμε δεν δουλευω και παιρνω 0 ευρω ειναι επειδη καποιος δεν με αφησε να δουλεψω? Και μου χρωσταει "η κοινωνια" εναν μισθο?

δεν υπαρχει καμμια θεση για την ατομικη ευθυνη στην κοσμοθεωρηση σου αραγε?

"αυτοι που εχουν τα χρηματα"

οριστε? δηλαδη οποιοσδηποτε εχει χρηματα πλουτιζει εις βαρος αλλων???

"το στηριζω στο οτι αυτοι που πλουτιζουν εχουν ανθρωπους υπο τη δουλεψη τους και ενω επρεπε να τους δινουν 10 τους δινουν 1 για να βγαζουν παραπανω. η ελλαδα ειναι μια χωρα με μικρους μισθους δεν βλεπω που κολλαει αυτο στην κουβεντα."

μονο που αυτο το "επρεπε" πουθενα δεν το εδειξες ή εξηγησες. Το που κολλανε οι χαμηλοι μισθοι ειναι προφανες: δεν καταλαβαινω γιατι λες οτι φταιει ο εργοδοτης για μια συγκεκριμενη περιπτωση οταν ειναι γνωστο γενικα οτι στην ελλαδα εχουμε χαμηλη παραγωγικοτητα και χαμηλους μισθοθς.