65. Άσε το ’08 και πιάσε ένα Εννιάρι...

Άσε το ’08 Και Πιάσε Ένα Εννιάρι..

Άλλη μία χρονιά φεύγει, κι’ άλλη μία έρχεται.
Όπως και πέρυσι, όπως και πρόπερυσι...

Τα προβλήματα πάντα ίδια:
ο καιρός,
η οικονομία,
η μόδα.
Τα παιδιά, καλά;
Πως είναι η μητέρα; Η Σοφία, ο Τάκης;...
Πόσος είναι ο μισθός;
Πόσο πάνε τα μαρούλια;
Αυτό το βρακάκι με κάνει πιο sexy;
Μ’ αγαπά;...


Μιά απ’ τα ίδια;
Άλλη μιά χρονιά όπως οι προηγούμενες;
Μόνο το «περιτύλιγμα», το «σερβίρισμα» αλλάζει;


Φέτος, για άλλη μια φορά θα ευχηθώ:
«Υγεία, ευτυχία για όλους!»

Και θα κλείσω με μια ευχή:

«Φέτος, ας στρέψουμε τα μάτια μας,
πίσω στον εαυτό μας.
Μάθαμε να κοιτάζουμε πάντα τους άλλους,
να τους βλέπουμε και να τους κρίνουμε,
να συμβουλεύουμε και να λέμε την γνώμη μας,
αδιαφορώντας επιδεικτικά προς τον εαυτό μας.
Εμείς θα κάνουμε την διαφορά.
εμείς θ’ αποφασίσουμε αν θα είναι,
μιά χρονιά όπως οι άλλες,
άλλο ένα "πέρυσι και καλύτερα",
ή
"φέτος αλλάζω —αλλάζουμε τον κόσμο!"
Γιατί,
αγαπώ τον εαυτό μου,
αγαπώ τον γείτονά μου,
αγαπώ τον συνάνθρωπό μου,
αγαπώ την πόλη μου,
αγαπώ το περιβάλλον μου,
αγαπώ τον κόσμο ολόκληρο.
Δεν θα κρυφτώ,
πίσω από κανέναν θεό,
πίσω από τις νουθεσίες των γονιών
πίσω από τις διδαχές των δασκάλων,
πίσω από τα ψέματα των πολιτικών,
πίσω από τις σκέψεις των "σοφών"...
Φέτος θα είναι η χρονιά μου
—η χρονιά που θ’ αλλάξω εγώ,
και μαζί μου, ο κόσμος όλος.»


Άραγε, καλό μου αστέρι, θα πιάσει η ευχή μου;

«Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός»,
η ευχή είναι η αρχή...
Έχω ήδη καλύψει τον μισό δρόμο...

Συνεχίζω ζωή!

—ΤΕΛΟΣ—

Όποιος θέλει, μπορεί να αφήσει το σχόλιό του· με σεβασμό στον εαυτό του και στον συνάνθρωπό του. Σας ευχαριστώ που διαβάσατε το κείμενό μου.