66. Μην Πυροβολείτε τον Ισραηλινό!

Μην Πυροβολείτε τον Ισραηλινό!
(κοίτα στον καθρέφτη)

Ξέρεις κάτι φίλε μου; Βαρέθηκα! Βαρέθηκα τόσο την υποκρισία της ψευτοευαίσθητης κοινωνίας μας, όσο και την χαζομάρα που μας δέρνει. Βαρέθηκα τα συνθήματα, τις τραγικά ματωμένες εικόνες, τα κείμενα μίσους κατά του Ισραήλ.

Πώς; Μα ναι, φυσικά. Είμαι κι’ εγώ άνθρωπος. Κι’ εγώ οργίζομαι, στεναχωριέμαι, δακρύζω μερικές φορές (κι’ ας μην το παραδέχομαι συχνά). Ιδίως οι τελευταίες εικόνες, με λύγισαν και μένα.

Αλλά... Να σου πώ; Για όλα φταίει το Ισραήλ;

Ξέρεις, ένα κράτος που δημιουργήθηκε τεχνητά, πριν από σχεδόν 60 χρόνια, δεν μπορεί ξαφνικά να γίνετε τόσο αυταρχικό, τόσο επιθετικό, τόσο «κακό», σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Βάλε και το γεγονός πως, όταν δημιουργήθηκε, πλήθος των μεταναστών που την κατοίκησαν, ήταν άνθρωποι που είχαν επιζήσει από ένα ολοκαύτωμα (αν το έχεις ακουστά). Είναι λοιπόν λογικό, αυτοί οι άνθρωποι, τόσο γρήγορα να εκφυλλίστηκαν, να ξέχασαν τις ματωμένες μνήμες του λαού τους και να έχουν μετατραπεί, σε λίγα μόλις χρόνια, σε τέρατα;

Κοίταξε να δεις... Άμα διαβάσεις, λίγο, την ιστορία αυτού του λαού, θα δεις πως συνέχεια σκατά έτρωγε από τους υπόλοιπους. Ένας λαός, μονοθεϊστικός, περικυκλωμένος από κράτη πολυθεϊστικά που ήταν αυτοκρατορίες· πέρσες, αιγύπτιοι κλπ. Κατοικούντες στο πέρασμα, από την Αίγυπτο και τα πλούτη της Αφρικής προς την Eυρασία και των εκεί ακμάζουσων αυτοκρατοριών, που απολάμβαναν τα οφέλη του εμπορίου. Δεν χρειάζεται και πολύ να σου το αναλύσω γεωπολιτικά για να καταλάβεις γιατί τρώγανε σκατά. Η δικαιολογία, και τότε, εύκολη. Η θρησκεία! (μα τί εύχρηστο εργαλείο!) Ένας θεός· όχι πολυθεϊσμός· και δεν προσκυνάνε είδωλα και εν γής εκπροσώπους των θεών, τους άτεγκτους βασιλείς και αυτοκράτορες; Καρατόμηση τώρα!

Μετά, ο Αλέξανδρος, και λίγο πιο μετά οι Ρωμαίοι. Ο Ναός καταστρέφεται και οι εβραίοι εκδιώκονται. Δεν έχουν πατρίδα. Θυμήσου, πως πλέον η γή, τότες, έχει μοιραστοί λίγο, πάνω-κάτω, και δεν υπάρχει «ελεύθερη» γή να μετοικήσουν· να κάνουν νέα πατρίδα. Υπάρχει Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, και μετά το Βυζάντιο... που μετά θα γίνουν Ευρώπη, Οθωμανική αυτοκρατορία κλπ.

Φεύγουν, σκορπούν. Ο.Η.Ε. δεν υπήρχε τότε (και αν κρίνουμε από αυτό που κάνει σήμερα, υποθέτουμε –δικαίως;– πως δεν θα έκανε και πολλά) και δεν είχαν ελπίδα. Σκορπίσανε σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο.

Νέα δεδομένα: Ο Χριστιανισμός εξαπλώνεται (με όχι και τόσο αγαθά μέσα, όπως αποκαλύπτεται σήμερα στον επιμελή και προσεχτικό ερευνητή). Ο αρχαίος κόσμος πεθαίνει, και στην θέση του αναδύεται μια σκοτεινή Ευρώπη, μία σκοτεινή περίοδος. Ο Θεός εστί φως. Ο κόσμος δεν ασχολείται με την φιλοσοφία, την αστρονομία, την πολιτική, τον κόσμο. Ο κόσμος αποσυντίθεται και βρομάει! Υπάρχει ελπίδα: Ο Θεός! Η σωτηρία· δευτέρα παρουσία και όποιος αντέξει.

Ο γλυκέ Θεάνθρωπε, πανάγαθε Ιησού! Που μας δίδαξες ν’ αγαπάμε τον πλησίον μας, να μην κρίνουμε για να μην κριθούμε, να δεχτούμε την αγάπη του κυρίου, σαν αδέλφια...

Γάμα το! Πολύ περίπλοκο! Είσαι πολύ καλός για να σου μοιάσω Κύριε... Οπότε κάνω την «αμαρτωλή» ζωή μου και εκλιπαρώ για συγχώρεση. Είμαι αγράμματος. Είσαι καλός. Πολύ καλός. Αλήθεια; Πώς έζησες· ποιός ο βίος κι’ η πολιτεία σου;...

Θεέ μου! Τί τρομερό! Σε σταυρώσανε! Σε πήρανε από ένα απλό γεύμα. Δεν σ’ αφήσανε ούτε την προσευχή σου να τελειώσεις. Σε βασανίσανε, σε εξευτελίσανε, και τέλος, σε σταυρώσανε ανάμεσα σ’ εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου! Εσένα; Τον Θεάνθρωπο;!

Ποιος σιχαμερός θα τολμούσε να κάνει κάτι τέτοιο; Ποιός τό ’κανε; Πές μου; Η λογική μου είναι πολύ πρωτόγονη. Είμαι αγράμματος, κουτός, ζώο· πόρρω απέχω από το ιδανικό άνθρωπο που ήθελες ν’ ακολουθεί τα βήματά σου. Σκέφτομαι πολύ απλά. Δεν μπορώ να καταλάβω τα μηνύματα σου περί συγχωρέσεως, αδελφοσύνης και αγάπης...

Ξέρεις κάτι; Θα σκοτώσουν τον άθλιο που σου έκανε αυτό το πράγμα. Μα ναι! Είναι ηλίου φαεινότερων! Εγώ αυτό θα ήθελα για εμένα (τόσο κόβει το χαζό, θνητό μυαλουδάκι μου). Άμα μου σκότωναν τον αδερφό, την μάνα, τον πατέρα, απλά θα έπαιρνα εκδίκηση. Ναι! Αυτό είναι. Πές μου πάστορα Τζακ, παπά-Ευλάμπιε, Ποντίφικα, ποιοι σταυρώσανε τον Ιησού;

Ποιοι; Οι εβραίοι;! Έπρεπε να τό ’χα καταλάβει! Βέβαια... Αυτοί οι ανατολομεροίτες, οι παράξενοι, οι κολλημένοι με τα ακαταλαβίστικα θρησκευτικά τους. Τους Σωλομόντες, τους Ισαάκ και τις Μάρες, τα Ταλμούδ και τα κοτσίδα και την γαμψή μύτη... Εύκολο. Μία ολόκληρη θρησκεία βρήκε τον αποδιοπομπαίο τράγο της. Ευλογία Κυρίου —αν μη τη άλλω!

Έκτοτε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Όπου κι’ αν πήγαν οι Εβραίοι έβρισκαν εμπόδια, προκατάληψη και μίσος για τους φονιάδες του Κυρίου (κάτι σαν την τιμωρία για τον αδελφοκτόνο Κάιν;) Ένα από τα πολλά άσχημα που υπήρχαν, ήταν για παράδειγμα, η απαγόρευση απόκτησης ακίνητης περιουσίας. Έτσι, οι Εβραίοι, γίνανε μάστορες στο εμπόριο και την διακίνηση και διαχείριση του χρήματος. Φυσικά, όποιος έχει το εμπόριο και το χρήμα στα χέρια του, αποκτάει και κάποια εξουσία, και αυτό δεν αρέσει, ούτε στους άρχοντες, ούτε στον λαό· πόσο δε μάλλον, όταν αυτοί είναι ξένοι —και μάλιστα, ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ! (Θέε μου σ’χώρα μας)

Ενδεικτικά, ο λαός των εβραίων, υπέστη απηνείς διωγμούς με συλλήψεις, εκτελέσεις, δημεύσεις περιουσιών και υπαρχόντων τους σε πολλές εποχές και χώρες. Τον δωδέκατο αιώνα στην Αγγλία, τον δέκατο τέταρτο στην Ισπανία, τον δέκατο έβδομο από στην Ρωσία, και πιο πρόσφατα το ολοκαύτωμα επί Ναζισμού. Αυτά είναι τα πιο γνωστά. Οι διώξεις είναι εκατοντάδες. [για λεπτομέρειες, δές: Greek Rider: Η ιστορία των Εβραίων]

Για πες μου τώρα εσύ; Μεγάλε, πονόψυχε, ευαίσθητε και δικαιολογημένα αγανακτισμένε συμπολίτη μου και πες μου. Εσύ, που η προγιαγιά σου έχει από καιρό πεθάνει, κι’ όμως, όποτε ακούς για Μικρά Ασία ξυπνάει ο περήφανος πολεμιστής μέσα σου (σκέψου γιατί στο αναφέρω αυτό, φιλαράκι), και πες μου ποια είναι η συλλογική ψυχολογία που αναπτύσσεται σε αυτόν τον λαό. Στο πιτσιρίκι το εβραιόπουλο που πάει στην συναγωγή κρατώντας γερά το χέρι του πατέρα του. Που θυμάται πως στον δρόμο μια γυναίκα του πέταξε μια πέτρα, ένας άλλος τον έβρισε, δεν πάει στο σχολείο μαζί με τα άλλα παιδιά γιατί είναι εβραίος, ζει σε γκέτο... Νομίζεις πως θα ενσωματωθεί στην κοινωνία; Νομίζεις πως δεν θα αναπτύξει μία αμυντική επιθετικότητα; Είναι ο Φρόυντ τόσο δύσκολος στην ανάλυση;

Και δεν το πλατειάζω άλλο και φτάνω στο σήμερα. Επιτέλους, μετά από δύο χιλιάδες σχεδόν χρόνια, έχουν πάλι κράτος. Σίγουρα δεν έγινε από μόνο του. Συντέλεσαν χίλιοι δυό παράγοντες. Και ναι, δεν διαφωνώ, ο τρόπος δημιουργίας του δεν είναι και τόσο σωστός (μωρέ, σκατά είναι, αλλά τέλος πάντων). Η δημιουργία δεν έγινε ρωτώντας του εκεί από αιώνες κατοικούντες, ούτε με δημοψήφισμα και λοιπές «χαζομάρες». Έγινε με το έτσι θέλω κάποιων ξένων –τότε– υπερδυνάμεων, που έπραξαν έτσι για τρεις κυρίως λόγους. Πρώτον, από συμφέρον· δεύτερον, από τύψεις για την απίστευτης κλίμακας φρικοδίας, που ανέδειξε όσο τίποτα άλλο τον τεχνολογικό σκοταδισμό του εικοστού αιώνα, και τρίτον, να τους ξεφορτωθούνε (επιτέλους;) από τις χώρες των.

Τώρα, το δράμα το ξέρουμε όλοι. Ένα κράτος, καταδυναστεύει με απίστευτη αγριότητα έναν άλλον λαό. Είναι τόσο περίεργο; Επιτέλους, μετά από αιώνες διώξεων, φόνους κι ένα ολοκαύτωμα, έχουν σπίτι. Το διεκδικούν βέβαια κάτι ρακένδυτοι, «τρομοκράτες» μουσουλμάνοι, αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα. Θα προσπαθήσουν να κρατήσουν το «σπίτι» με οποιοδήποτε κόστος. Έχουν πολλούς λόγους να κάνουν έτσι. Φοβούνται. Υπάρχουν ακόμη ζωντανές γιαγιάδες και παππούδες που διηγούνται στα παιδιά την ζωή πριν από το Ισραήλ, όταν δεν είχαν πατρίδα, όταν δεν μπορούσαν ελεύθερα να ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, δεν δικαιούνταν ακίνητη περιουσία και ήταν νομάδες, στον αέρα, χωρίς χώρα ή κάποιο άλλο νομικό πρόσωπο να τους εκπρόσωποι και να τους προστατεύει.

Η συμφωνία είναι σκατά! ΔΕΚΤΟ! Α-ΔΙΑ-ΠΡΑ-ΓΜΑ-ΤΕΥ-ΤΟ! Αλλά, να σου πω ρε μεγάλε; Την συμφωνία ποιοι την κάνανε; Το νεοσύστατο κράτος πως ανέπτυξε τέτοια οικονομία και οπλοστάσιο ώστε να γαμήσει έξι ενωμένους στρατούς, να καθυποτάξει τους γειτόνους και να εδραιωθεί μέσα σε λίγα μόλις χρόνια; Μήπως είχαν μία χείρα βοηθείας; Μήπως ήταν παραπάνω από ένα χέρι;

Και ΟΚ! Μερικά αραβικά κράτη, έτσι, για την τιμή των όπλων, έκαναν πόλεμο, αλλά μιλάμε για σχετικά «ανίσχυρα» κράτη, σε σχέση με κάποια άλλα. Κοίτα να δεις. Κακά τα ψέματα. Η ζωή στην έρημο δεν παλεύετε. Δεν μεγαλώνει τίποτα· ούτε κάκτοι. Αλλά, κοίτα να δεις ρε φίλε σύμπτωση. Έχει ένα μαύρο υγρό, που οι δυτικοί, οι άπιστοι, κάνουν «Κρά» για να το πάρουν. Και θα το πάρουν, είτε με το καλό, είτε με το κακό. Ας το παίξουμε κουλ λοιπόν, μπας και χτίσουμε κάνα νησί σε σχήμα φοίνικα στην θάλασσα, κανάν’ ουρανοξύστη, και πάρουμε και κάνα’ τζιπ να κάνουμε κόντρες με την καμήλα του Αχμέτ στους αμμόλοφους.

Κι οι δυτικοί; Καλύτερα να δίνουν κάποια πετροδολάρια στους εμίρηδες, παρά να κάνουν πολέμους και εκδημοκρατισμούς στις «υποανάπτυκτες» και «βάρβαρες» μουσουλμανικές χώρες (βλέπε το κόστος στο Ιράκ και φρίξε). Και... Χεχ... Κοίτα να δεις και πάλι ρε φίλε σύμπτωση, να πάθεις πλάκα... Έχουμε και τον δυτικό Αμερικανοευρωπαίο, ευτυχισμένο να κινεί την (υγιή;) οικονομία του, τον άραβα να εκτονώνει τα απωθημένα του και να χτίζει παλάτια στην άμμο (κυριολεκτικά όμως!), κι’ όλοι είναι ευτυχισμένοι. Και με ποιό κόστος; Κάνα δυο εκατομμυριάκια Παλαιστινίους! Κοντά μισό δισεκατομμύριο δυτικοί, και άλλοι τόσοι μουσουλμάνοι να ζούνε καλά, και θα τα θυσιάσουμε όλα για δυό εκατομμύρια ρακένδυτους; Και έχουμε και τον αποδιοπομπαίο τράγο, το Ισραήλ να τρώει την οργή των ευαίσθητων, πολιτισμένων, με παιδεία, κουλτούρα και ιστορία, πολιτών τους; Και θα τα τινάξουμε όλα στον αέρα;

Γιατί να χαλάσει η συνταγή;! Μου λές;!

Μαλάκας είσαι ρε φίλε; Σε χαλάει το πορτοκάλι από το Ισραήλ; Δεν σε χαλάει! Είναι φτηνό, γλυκό και βιολογικό (και κλεμμένο, αλλά ποιός χέστηκε;) Έχεις το πετρέλαιο σου (ρε! Πόλεμος στην μέση ανατολή και η τιμή του στο ναδίρ! Να ζήσεις κρισάρα μου!). Καταναλώνεις ευτυχισμένος την ζωή σου στην οικολογική σου αυτοκτονία απολαμβάνοντας την Pax-capitalismus στην Αμερική/ευρωζώνη σου και όλα πάνε καλά.

Κοίτα, επειδή πολύ τράβηξε το παραμύθι, κι επειδή ξέρω πως μάλλον δεν κατάλαβες και πολλά, θα στο πω απλά.

Ναι, είναι έγκλημα αυτό που συμβαίνει. Ναι, είναι κακό, ειδεχθές, ντροπή, σιχαμερό, αίσχος, ύβρης! Ό,τι άλλο θέλεις να το πεις! Ναι! Συμφωνώ.

Αλλά, ρε φίλε, δεν φταίει ο Ισραηλινός, και φυσικά ακόμη περισσότερο ο Παλαιστίνιος. Αλλά, ρε φίλε. Τον έχεις κάνει να χεστεί πάνω του τον φουκαρά τον Ισραηλινό. Είδε κι’ έπαθε ν’ αποκτήσει πατρίδα, και την άλλη μέρα ορμήσανε να τον φάνε. Από εμάς, τους δυτικούς, δύο χιλιάδες χρόνια τώρα, είδε τι θα πάρει (όχι, όχι τ’ αρχίδια μας –καλά θά ’τανε να την γλίτωνε μονάχα μ’ ένα γαμήσι–, αλλά το λεπίδι και το μίσος μας). Έχει κι’ από την άλλη, τα γείτονα κράτη που (δικαίως;) τον έχουν άχτι, ως τον κακό φονιά των ομόθρησκων παλαιστινίων και προσεύχονται κάθε μέρα για την καταστροφή του Ισραήλ, έχει και εμάς τους πολιτισμένους, με ιστορία, παιδεία, κλπ, δυτικούς, να έχουμε τον αντισημιτισμό στο τσεπάκι.

Τον είπαμε: φονιά, σίχαμα, ναζιστή, τρομοκράτη, εγκληματία, πληγή της ανθρωπότητας, έκτρωμα, κλπ. Τον καταδικάζουμε, ξανά και ξανά, και καμιά φορά, οι πιο οργανωμένοι από ’μας, τους κάνουμε κι’ εμπάργκο και δεν αγοράζουμε για έναν μήνα τα πορτοκάλια τους (χέσε μας ρε φίλε!).

Λοιπόν, φίλε, άκου τι θα σου πω. Όταν δύο παιδιά μαλώνουνε, δεν τους λέμε από μακριά να χωρίσουν και να τα βρούνε. Άμα είμαστε σοβαροί, μπαίνουμε ανάμεσά τους και τους χωρίζουμε. Τους παίρνουμε έναν-έναν παράμερα και συζητάμε και βρίσκουμε λύση (πάντα υπάρχει λύση όταν το θέλουμε), μονιάζουνε, και το παιχνίδι στην αυλή του σχολείου συνεχίζεται κανονικά.

«Γιατί ρε φιλάρα, που μας το παίζεις εξυπνάκιας κι’ όλας, δεν το κάνει ο ΟΗΕ, η Αμερική ή η Ευρώπη;» θα με ρωτήσεις.

Κοίτα... θα σου πώ ένα μικρό παράδειγμά κι’ εσύ σκέψου και ανάπτυξέ το. Ο χειμώνας είναι βαρύς, τόσο στην Αμερική, όσο και στην Ευρώπη, και η Ρωσική «αρκούδα» έχει κλείσει την βάνα και κάνει την τσατισμένη...

Θα δεχτείς να κάτσεις στο κρύο να τουρτουρίζεις, να βλέπεις την οικονομία σου να επιβραδύνεται και τις αποδοχές σου να μειώνονται με χίλιες δυο προφάσεις, προκειμένου να πληρώσεις το τίμημα; Ή θα χύσεις μερικά κροκοδείλια δάκρυα, θα δώσεις λίγο αίμα, θα πας στην συναυλία, και μετά θα πας στο σπίτι να κάνεις ένα χαλαρωτικό μπάνιο με αρωματικά κεριά και τον θερμοστάτη στους είκοσι πέντε βαθμούς (γιατί σ’ αρέσει ρε Ελληναρά μου, να γυρνάς με το σώβρακο);

Άντε, πές μου;...

Άστο... Είναι πιο εύκολο να βρίζεις τον κωλοεβραίο, τους κωλοσιωνιστές, τα σιχάματα, την άτιμη φάρα... Που λίγα σας έκανε ο Χίτλερ! Είναι η εύκολη λύση βλέπεις: για όλα, μα όλα, φταίνε οι Εβραίοι... Άτιμη φάρα παιδάκι μου... Άτιμη φάρα!...

Υ.Γ.: Ξέρω... Φίλε, στην έσπασα. Σε χτύπησα κάτω από την ζώνη... Με συγχωρείς... Άμα χαλάστηκες, και δεν έχεις κάτι να πεις, δεν πειράζει... Φύγε, πάνε παίξε κάνα παιχνιδάκι, δες καμιά τσόντα, πάνε μια βόλτα για καφέ. Δεν είσαι κακός άνθρωπος... Απλά λίγο χαμένος στο διάστημα, όπως όλοι μας... Όλοι μας, έχουμε λίγο χαθεί αυτόν τον καιρό... έχουμε χάσει τον μπούσουλα... Δεν πειράζει... δεν πειράζει...

—ΤΕΛΟΣ—

Όποιος θέλει, μπορεί να αφήσει το σχόλιό του· με σεβασμό στον εαυτό του και στον συνάνθρωπό του. Σας ευχαριστώ που διαβάσατε το κείμενό μου.